Geplaatst Zoals een aantal van jullie weten heb ik mijn allerliefste maatje, soulmate, beste vriendin Famke Elvira niet lang geleden in moeten laten slapen in verband met een breuk. Dit na maandenlang tobben en vechten. Wat we helaas verloren hebben. Het werd een gebed zonder eind... Dus heb ik de keuze moeten maken die ik gehoopt had pas over vele jaren te hoeven maken.... Ze was nog maar net 16... En wat mis ik haar! Het was een vredig maar oh zo moeilijk afscheid. Haar koppie kon nog door, maar haar lichaam niet.... Gebroken was ik. Dit gun je je ergste vijand niet.. En nog steeds heb ik het er regelmatig moeilijk mee. Soms lijkt het alsof ik er een beetje overheen ben. Maar een andere dag zit ik weer te huilen als ik denk aan de prachtige momenten die Famke en ik samen hebben mogen beleven.
Het enige wat ik merkte en wist was dat stil zitten mij hier niet bij ging helpen. Ik vrat mijzelf op. Ik zou verdrinken in het verdriet. Het is alsof er een stukje van jezelf afgestorven is.
Dus ben ik al vrij snel toch op zoek gegaan naar een nieuw maatje. Hoe dubbel het ook voelde. Maar Famke zou toch ook niet willen dat ik alleen maar ongelukkig en alleen zou zijn? Zonder enige goede afleiding.
Na wat zoeken en rondkijken ben ik wezen kijken in Duitsland bij een merrie die mij meteen vanaf de foto's aansprak, wat ik met vele andere paarden niet echt had nog. En van het een kwam het ander.... Ze is nu van mij!
Dus hierbij stel ik aan jullie voor:
Shenna van de Smid
Onne 376 x Beart 411
1,66m
4 jaartjes jong
Shenna is wel al zadelmak gemaakt bij de vorige eigenaren en lichtjes doorgereden. Maar voor de rest nog erg groen. Dus veel afleiding voor mij: Heel veel te doen!
Het is echt heel erg wennen, maar het voelt goed om weer bezig te zijn. Ze is zó anders dan Famke, maar toch heel leuk. Ik moet ze natuurlijk ook niet vergelijken want geen ander paard zal ooit Famke overtreffen.
We zijn heel rustig aan begonnen met haar doorrijden. We doen ongeveer 3x per week iets met haar, soms 4x. En nog heel kort en rustig aan. We hebben immers de tijd! Maar ze doet het boven verwachtin goed, ze is zó braaf!
Meestal longeer ik haar of ga ik even met haar buiten wandelen (ook om haar verkeersmak te maken, dat is ze nog niet).
En zo nu en dan klimmen mijn bijrijder er even op en rijden 10 a 20 minuutjes.
Hier een foto van de eerste dag dat ze er was
En tijdens een wandelingetje poseren bij de molen
Ikzelf op haar
Zelfs al een eerste baby-stukje galop gedaan! Wat een topper
En mijn bijrijder erop. Een heel leuk team zo samen! Trots.
Wat vinden jullie van haar?
Ik hoop dat we ooit net zo een goed team kunnen worden als Famke en ik samen waren. En ik hoop dat zij mij kan helpen met het verwerken van de grote mentale klap.
Wat een super mooie merrie!
Neem je tijd, zowel met het paard als met jezelf, en geniet ervan! 
