Geplaatst Helaas is het gewoon niet in één jaar samen te vatten wat wij samen meegemaakt hebben.
23-04-2004 werd mijn arabisch volbloed kanjer geboren (Pasch Hianca× Grand Duc) ik kende hem toen nog niet.
3 jaar later reed ik bij zijn fokkers en zo heb ik hem leren kennen. Iedere herfst ongeveer kwam de nieuwe lichting paarden om ingereden te worden en klaargemaakt te worden voor het aankomende koersseizoen. In 2006 waren er ik meen 5 paarden die ingereden moesten worden, waaronder Hiduc.
Toen hij aankwam was hij voor mij 1 van de en niks bijzonders. Sterker nog na de eerste paar keer er op zitten had ik een gruwlijke hekel aan hem.
Ik verzon elke smoesje om er maar niet op te hoeven, want tjonge hij was echt niet de makkelijkste.
Bokken steigeren en dat soort zaken deed hij niet, wat hij wil deed was vanuit het niets van 0 naar 100 schieten. Terwijl de andere paarden al lang in het bos gereden werden waren we nog steeds met hem in de paddock aan het kloten.
Echter toen we eenmaal het knopje gevonden hadden ging hij als een trein en zag hij er al snel zo uit
http://2.media.hyves-static.net/8137306 ... 30673.jpeg
Ook al was hij niet van mij ik reed hem eigenlijk altijd (werd ook echt boos als hij al gereden was door iemand anders haha)
Op 17 juni liep hij zijn kwalifikatie proef en helaas kon ik er niet bij zijn maar Wauw 1 ding was zeker wat was hij al verandert.
http://1.media.hyves-static.net/2446199 ... 19944.jpeg
Zijn eerste koers was natuurlijk wat onwennig maar als snel werd hij 2 keer 2e.
Hij heeft ook vaak pech gehad in de koers maar het toppunt van zijn carriere was toch wel de overwinning in Haßloch Duitsland.
Ik kon wel huilen van geluk mijn kanjer het paard wat zo mijn hart had veroverd won na een vrachtwagen rit van 6 uur.
Filmpje van zijn koers helaas slechte kwaliteit:
Ondertussen was hij al heel wat uitgezwaard en gegroeid en zag hij er zo uit:
In 2008 heb ik van zijn fokkers/eigenaren en trainers nog een super cadeau gekregen ik mocht zelf op hem koersen.
Helaas hebben we nooit super prestaties neergezet door meerdere redenen maar die momenten samen worden me nooit meer afgenomen.
Helaas stond hij vanaf 2009 te koop en ja ik kon hem gewoon echt niet betalen.
Elke keer weer als ik hoorde dat er iemand zou komen kijken brak mijn hart wat heb ik mijn vriendin vaak huilend opgebeld.
Terwijl hij te koop stond wel samen nog leuke dingen gedaan waaronder een enjoy the ride rit.
En in dat jaar heb ik ook mee gedaan aan de holland's next top horse conditie waardoor ik nog in de krant heb gestaan.
Deze foto komt van een fotoshoot voor de krant
Maar ook bijvoorbeeld met halvastenrennen mee doen voor het plezier.
Eind 2009 is de ellende eigenlijk al begonnen een week voor ik een crosstraining zou hebben werd Hiduc ingegallopeerd door een ander paard in het bos en moest hij opgehaald worden. De dierenarts was geweest en gelukkig was de pees niet geraakt maar ja een vieze openstaande wond was wel het gevolg.
Enkele maanden zijn we daarmee zoet geweest.
Uiteindelijk weer huilend aan de telefoon met een vriendin die mij toen moed in heeft gepraat gewoon te proberen om een gesprek te hebben met de eigenaren en hem te kopen.
Na al mijn moed bij elkaar geraapt te hebben een mail gestuurd, wat was ik bang dat ze me uit zouden lachen over het bedrag wat ik te besteden had.
Ik weet nog als de dag van gisteren dat ze me belde en dat het goed was. Tranen van geluk en blijdschap.
Maar nu kwam het er moest stalling gevonden worden en daar begon alle ellende pas echt.
Eerst een stalling gevonden een dorpje verderop super te doen voor mij en in eerste instantie leek het allemaal super.
Hij kreeg zijn eerste haflingervriendje waar hij heerlijk mee samen stond. Dat was januari 2010.
Het probleem was alleen dat de mensen totaal geen verstand van paarden hadden.
Ondanks alle goede bedoelingen ging het met voeren dus oa fout hoe vaak we ook gezegd hadden dat Hiduc alleen moest staan met voeren oftewel staldeur even dicht werd dit niet gedaan en meneer de haflinger at steeds al het voer van mijn vriendje op.
Na nog een aantal zaken had ik besloten hem te verhuizen naar een stalling een stukje verder met binnenbak kantine etc etc. Al die luxe heb ik in principe niet nodig maar de voornaamste afspraak was goed voer en zorgen dat hij 24/7 naar buiten kan. Hij staan zijn hele leven namelijk al buiten, absoluut geen paard om op te hokken.
De eerste weken ging nog wel goed maar hij ging steeds harder achteruit.
De eerste weken nog aan een avs dressuur wedstrijd mee gedaan echt puur voor de lol want ja dit kende hij gewoon helemaal niet.
http://5.media.hyves-static.net/8888000 ... 00028.jpeg
Een hele poos daarna een endurance wedstrijd die absoluut niet goed ging. Ik wilde te goed rijden en Duuc was vooral uhm veel te enthousiast.
http://2.media.hyves-static.net/1215899 ... 99225.jpeg
Helaas op de nakeuring kreupel doordat hij zich waarschijnlijk verstapt had of wat dan ook.
Voor de zekerheid laten keuren door een dierenarts maar daar kwam eigenlijk niets uit zodra hij niet meer kreupel was kon ik beginnen met rijden was hij na 6 weken toch nog kreupel terug komen. Was hij bij de dierenarts al nog maar amper kreupel was hij het minder als een week later helemaal niet meer. Heb dit door 4 verschillende personen laten controleren. Toen weer rustig gereden en 1 a 2 weken er na naar een avs weekend in Ijzerlo gegaan.
Daar hebben we gecrosst gesprongen en dressuur gereden.
Wauw wat een heerlijke ervaring was dat!!
Toch was die lol zo over!
In die maanden heb ik geleerd hoeveel een persoon je kan veranderen, hoeveel impact iemand kan uitoefenen met zijn mooie verhaaltjes zelfs zo ver dat je je eigen gevoel niet meer vertrouwd. Om een lang verhaal kort te maken Hiduc werd brood en brood mager en kwam alleen nog buiten als ik er was, ondanks de mooie verhaaltjes over het lekker buiten komen en goed voeren. Vaak heb ik er wat over gezegd maar elke keer weer door de mooie verhaaltjes begon ik aan mezelf te twijfelen.
Wat voel ik me hier nog steeds ontzettend schuldig om. Notabene ik die het paard door en door kent laat zich omlullen door iemand met mooie verhaaltjes.
Ik heb toen de fokkers gebeld of hij daar terug mocht komen in ieder geval voor de aankomende tijd. Nadat hij weer wat aangesterkt was ben ik weer wat kleine buitenritjes met hem gaan maken. Tot de dag dat hij in een keer stokkreupel in de wei stond.
Elke keer als ik weer probeerde op te bouwen werd hij weer kreupel. Wel heb ik in die tijd veel gezwommen
Ook nog een fotoshoot door proudfocus gemaakt:
Na een tijdje ging het wel beter maar het voelde gewoon niet goed, omdat ik vond dat ik nu eindelijk eens een keer naar mezelf moest gaan luisteren zijn we met hem naar de kliniek gegaan.
Nou die dag kwam als een mega klap. Zijn pees voor 80% afgescheurd net onder de kogel. Hij had eigenlijk al lang terug meteen in het gips gemoeten. Maar ja daar was het nu te laat voor. Echt behandelingen waren er ook niet, het enige wat we konden doen was afwachten.
Dat was augustus 2010. In 2011 vertrok ik naar Engeland en kwam Hiduc bij een andere kennis in Limburg te staan zodat hij geregeld aan de hand ging stappen en zo.
Hij zag er inmiddels weer super uit daarvoor hulde aan zijn fokkers!
Ik heb steeds contact gehouden met mijn kennis en ondanks dat hij weer rustig bereden mocht worden in stap en minimaal draf op een vlakke harde bodem
(immers een pees moet niet alleen helen maar ook weer sterk worden) is het nooit echt beter geworden.
In die tijd zijn er eigenlijk ook amper foto's gemaakt want ja wat voor foto's wil je maken?!?
Ondertussen konden we ons eigen stukje grond 5 min bij mijn huis vandaan huren en is Hiduc dus verhuisd naar ons eigen stekkie.
Precies een jaar later gingen we voor een controle scan en foto's terug naar de kliniek (tussendoor nog wel 1 of 2× gescand met steeds lichte verbetering), maar ditmaal totaal geen verbetering en zijn gewricht was ook niet meer goed het was te ver naar voor gekanteld doordat de pees gewoon het gewricht niet op de plek kon houden.
Deze scan is gemaakt toen ik 2 weken vakantie had en over was gevlogen uit Engeland. Ik moest toen snel een beslissing maken.
De enige oplossing was namelijk een dure operatie namelijk een arthodese (het vastzetten van een gewricht). Hij had ongeveer 70% kans op herstel.
Daar sta je dan met je hengst in de bloei van zijn leven jou alles. Besloten de operatie te doen want ik kon hem toch niet zomaar laten gaan.
Hier kun je goed zien waar zijn pees kapot is, en dat het gewricht gewoon echt niet lekker zat.
http://6.media.hyves-static.net/1423166 ... 66253.jpeg
In die week ook beslist mijn merrie met hem te dekken, was al lang mijn droom maar nu het er zo slecht voor stond met mijn kanjer de knoop doorgehakt!
Met een steen op mijn maag terug naar Engeland gevlogen en in augustus 2011 is hij geopereerd.
Ik zal de foto's in link zetten voor de mensen met een zwakke maag onder ons.
De bedoeling:
http://sphotos-e.ak.fbcdn.net/hphotos-a ... 1314_n.jpg
De operatie zelf:
http://sphotos-g.ak.fbcdn.net/hphotos-a ... 4144_n.jpg
http://sphotos-e.ak.fbcdn.net/hphotos-a ... 5653_n.jpg
http://sphotos-e.ak.fbcdn.net/hphotos-a ... 6759_n.jpg
http://sphotos-h.ak.fbcdn.net/hphotos-a ... 0381_n.jpg
Eindresultaat
Het herstel ging in het begin super hij stond goed op zijn gipsbeen en kon al vrij vlot naar huis.
Echter na een 2 weken ongeveer kreeg hij een Einschuß been aan de andere kant.
JA nog meer ellende en dat allemaal terwijl ik heel ver van hem vandaan was.
Weer een aantal weken in de kliniek om dat been te behandelen.
Zielige Duuc in zijn stal met gipsbeen (hier had hij de Einschuß nog niet)
Enkele weken daarna ben ik naar huis toe gekomen.
Maanden van stalrust rustig opbouwen etc gingen voorbij.
We waren zelfs op het punt gekomen dat ik hem rustig onder het zadel mocht gaan stappen.
Zo zijn we dan ook al in 2012 beland.
Hiduc 6 maanden na zijn operatie in Maart.
Super zou je denken de goede weg op en dat dacht ik ook.
Verder zag hij er ook weer super uit afgelopen zomer:
En in mei zijn we weer samen gaan zwemmen:
Echter tot het draven onder het zadel zijn we nooit gekomen want in een keer ging hij niet meer vooruit maar juist per week achteruit.
Ondertussen is zijn eerste en laatste dochter geboren namelijk Kyra's Promising Hidden Treasure:
Hij liep uiteindelijk weer stok kreupel en precies een jaar na zijn eerste operatie oftewel augustus dit jaar maar weer op naar de kliniek voor controle.
Nou het zag er helemaal niet goed uit. Om een of andere reden was de genezing gestopt oftewel de arthodese was maar half gelukt het gewricht was dus maar deels aan elkaar gegroeid. Dit geeft natuurlijk inmens veel pijn. De allerlaatste optie kreeg ik toen voor geschoteld. Opnieuw opereren om gaatjes te boren in het gewricht zodat het weer aangewakkerd wordt om beter te worden, en het gewricht inspuiten met stamcellen. Niks doen was absoluut geen optie dus het was inslapen of dit. De volgende stap is overigens geen optie meer aangezien dat niet meer paardvriendelijk is. Toen besloten om hem gelijk te laten castereren. Want ja al 2 jaar ongeveer niks doen maar wel alle energie en testosteron stromend door je lijf resulteerde nogal eens in gek doen praktijken in de wei en ja dat is niet bevordelijk voor je been.
Dus toen maar weer onder het mes en dit keer mocht ik er bij zijn.
Wat een geweldige ervaring was dat! (had liever gehad dat het niet nodig geweest was, maar je moet er het beste van maken.)
http://2.media.hyves-static.net/1525803 ... 03209.jpeg
Na een antal dagen mocht hij weer naar huis en sindsdien is hij weer herstellende.
Ondertussen nog wat terugvallen gehad maar gelukkig nu weer op de goede weg.
Inmiddels zijn we 3 maanden verder en loopt hij zo
Veel mensen hebben me voor gek verklaars zelfs ik zelf heb vaak genoeg gedacht of het allemaal wel goed was wat ik deed.
Maar gelukkig alles goed met mijn dierenarts doorgesproken ook over het feit of het voor Duuc ook paardwaardig is.
En tja ons doel voor 2013 zijn geen klasses hoger of bekers of rozetten of wat dan ook.
Ons doel voor 2013 is vooral veel plezier aan elkaar beleven en eindelijk alle ellende achter ons te kunnen laten.
We hebben samen nog een hele weg te gaan maar ik zal er in ieder geval alles aan doen om hem alle kansen te geven.
! 
