Geplaatst: 04-11-21 16:26 Onze geschiedenis begint eigenlijk al iets eerder. januari/februari 2020 kwam er op de stal waar ik reed een hele knappe bijna 3 jarige merrie, Lady. Ik was opslag verliefd maar had helaas niet de middelen om een eigen paard aan te schaffen. Helaas werd er niet goed voor haar gezorgd en viel ze flink af. Toen in oktober mijn hele privésituatie er veel rooskleuriger uit zag heb ik geen moment getwijfeld en heb ik haar op 31-10-2020 gekocht.
Vrij snel nadat ik haar gekocht heb zijn we naar een andere stal verhuisd waar het al snel beter ging. Ze kwam goed bij en we waren inmiddels gestart met grondwerklessen. Toen ik haar kocht had ze een wondje op haar achterbeen dat door de slechte verzorging pas ontdekt is toen ik haar uit de weide plukte op de dag dat ik haar kocht. Dat wondje is dus gaan irriteren met een kleine zwelling als gevolg. Toen ik op de nieuwe stal stond dacht ik dat het snel weg moest gaan omdat de hygiëne daar een stuk beter was. Helaas bleef de kogel dik en had ik besloten om nieuwe foto's te maken. Op de foto's die gemaakt zijn toen ze op de stal kwam waar ik reed waren verder geen afwijkingen te zien maar wilde toch uitsluiten dat er geen OCD zat. In eerste instantie was niet veel op de foto te zien behalve dat er iets geïrriteerd was. Ik mocht haar gewoon aan het werk zetten want er was niks geks op de foto's te zien. Ze zouden mij nog terugbellen voor de precieze uitslag. Dit uitslag liet op zich wachten...
In de tussentijd was ik begonnen met het zadelmak maken en was ze al 2 weken onder het zadel
Http://boktimg.nl/img/m/bKA28Y.jpg
Http://boktimg.nl/img/m/7BO2Ep.jpg
Http://boktimg.nl/img/m/gcr52z.jpg
Toen eindelijk na meerdere keren vragen 1 maand later de uitslag van de foto's kwam bleek dat het toch mis was. Er zou al slijtage te zien zijn en het woord artrose werd in de mond genomen. Ik kon 2 dingen doen, stamceltransplantatie of haar gewoon laten lopen en zien hoe het ging. De grond zakte onder mijn voeten vandaan.
Op stal vonden ze het maar vreemd en adviseerde mij een second opinion. Uiteindelijk heeft 1 stalgenoot zijn dierenarts gebeld en een afspraak gemaakt om enkele dagen later met paard en de foto's naar de kliniek te rijden. Met lood in mijn schoenen naar de kliniek gegaan en toen ik haar van de trailer afhaalde en de deken af deed vertelde de dierenarts mij doodleuk dat hij het vermoeden had dat ze haar bekken gebroken heeft gehad. Uhhh whatt??
Na haar in beweging te hebben beoordeeld (alleen in galop was iets te zien) en een inwendige echo gemaakt te hebben kon inderdaad bevestigd worden dat haar bekken gebroken is geweest en dat haar banden gescheurd zijn. Hij kon mij niet vertellen hoelang het precies geleden was maar hij kon wel zien dat dit al gebeurd moet zijn voor dat ze van mij was. Het bekken was al voor een groot gedeelte weer hersteld dus toen ik heel voorzichtig vroeg wat het advies was kreeg ik te horen dat ik haar "gewoon moest laten lopen". Lang en laag rijden, kleine voltes vermijden en zorgen dat haar achterhand sterker zou worden was het advies. Ik heb de foto's nog laten zien maar volgens hem was er wel "iets" te zien maar niks om ons zorgen over te maken. De dikke kogel zou te maken hebben met de slechte doorbloeding. Een beetje opgelucht maar toch ook overdonderd door het nieuws keerde we weer terug naar stal. We gingen vol goede moed weer verder met het beleren en waren gestart met lessen.
Naar aanleiding van het topic: [ITP] Lady, een bewogen eerste half jaar dat ik had geopend werd ik benaderd voor een artikel op de website van het blad Hoefslag. Even over getwijfeld maar besloten om het toch te doen. Hiervoor maakte wij onderstaande foto's. Ze zat duidelijk beter in haar vel.
Omdat wij ook graag deden buitenrijden en ze zo gevoelig liep op de stenen had ik besloten om een andere hoefsmid te zoeken die Lady op ijzers kon zetten. Toen hij de eerste keer langs kwam bleek dat de stand van vooral haar achtervoeten echt bedroevend slecht was en dat ze hier echt last van ging krijgen op termijn (dit verklaarde wellicht ook de irritatie op de foto). De smid had het een en ander gecorrigeerd, een ijzer er onder gezet en wij konden lekker buitenrijden.
Ineens was ze op 2 weken tijd flink afgevallen. De paniek sloeg toe
De dag nadat deze foto is genomen ontdekte ik bloedworm bij haar. Tegenvaller 2
Ondanks regelmatig ontwormen van de afgelopen maanden bleek er ingekapselde bloedworm te hebben gezeten. Weer de dierenarts laten komen en weer frequent gaan ontwormen. Lady kreeg weer eventjes verlof om bij te komen. Ze kwam goed bij en we gingen weer langzaam trainen. Ook maakte we regelmatig buitenritjes en genoten van het mooie weer
Tot 18 juli... We waren heerlijk aan het buiten rijden met een stalgenootje en Lady haar weidegenoot toen ik merkte dat Lady of een ijzer iets los had zitten of er iets onder had zitten. Ik besloot om af te stappen en even te kijken. Ik kon zo niks zien en besloot weer op te stappen. Toen ik opstapte ging het helaas mis. Net toen ik mij met mij rechtervoet wilde afzetten is Lady ergens van geschrokken en er in galop vandoor gegaan terwijl ik nog in 1 stijgbeugel stond. Ik miste mijn balans om mijn rechterbeen er over te krijgen maar ik kreeg haar ook niet meer stop. Toen ze rechts de bosjes in is gesprongen ben ik gevallen en heel vreemd op mijn voet terecht gekomen. Uit paniek ben ik opgestaan om Lady te vangen maar ik zakte volledig door mijn voet heen en kon alleen nog maar liggen. Gelukkig is Lady niet veel verder gevangen en was zij oke. Stalgenoot heeft Lady uiteindelijk terug gebracht en ik ben rechtstreeks naar het ziekenhuis gegaan. Enkel gebroken
tegenvaller 3. Uiteindelijk ben ik geopereerd en heb ik bijna 8 weken gips gehad. Lady heeft in die tijd vooral vakantie gehad en is af en toe gereden of gelongeerd door mijn stalgenoot.Http://boktimg.nl/img/m/jTVfcj.jpg
Http://boktimg.nl/img/m/eRvWOa.jpg
Http://boktimg.nl/img/m/u3KpYE.jpg
10 weken na mijn ongelukje mocht ik eind september eindelijk weer opstappen
Inmiddels zij we alweer begonnen met lessen en hebben we alweer de nodige buitenritjes gemaakt. We rijden nu voornamelijk recreatief dressuur en ik hoop dat 2022 voor ons een beter jaar wordt.
opgeven doen we niet! Het is niet altijd even makkelijk maar als ik haar koppie iedere dag weer vrolijk zie kijken dan weet ik waar ik het voor doe! 
, maar op het beeld na waar ze zo mager is door de wormen, zie je haar foto na foto verbeteren. Jullie komen er wel ! Nog veel geluk samen! 
Wat een mooie merrie heb je daar en hopelijk volgend jaar meer geluk voor jullie 
Hopelijk word 2022 een wat rustiger en positiever jaar voor jullie. Heel veel succes en plezier! 
