Hij kwam bij een handelaar vandaan, Ik heb hem gekocht omdat ik snel een dapper paard nodig had.
Hoefkatrol in beide voorbenen op de röntgenfoto’s al behoorlijk gecalcificeerd, dus de dierenarts gaf hem 1-1,5 jaar. Door zijn kiephals was hij enorm scheef, en had ie z'n linker achterbeen nauwelijks in gebruik.
Sacro-iliacaal een grote puinhoop, rug helemaal hol en vast. Je ziet op de foto’s ook duidelijk het zadel in z'n rug staan, dat was toen ik hem kreeg nog erger zelfs, want hij was redelijk mager na transport. Serreta- littekens op z'n neus...
Het kostte dus ook een tijdje om zijn vertrouwen te winnen, en hem aan het werk te zetten, in de hoop dat we het gewicht op z'n achterbenen zouden krijgen.

In het begin heb ik veel hulp gehad, niet alleen van de Hofreitschule in Bückeburg maar ook van een zeer goede osteopaat daar in de buurt die vooral veel fysio gedaan heeft en waar ik goed mee kon babbelen over de biomechanische aanpak van 'het probleem Max'.
Bitloos was geen optie vanwege zijn serreta-verleden, dus ik heb echt moeten leren met mijn zit te werken.
Zijgangen, zijgangen zijgangen,
heuvels in het bos rijden,
veel galop,
piaffe aan de hand als therapie en later ook onder het zadel...
en zes jaar later ziet hij er nu zo uit:


Bij mij thuis in de piaffe bij een evenement.
Onder harnas in de Mezair:

De Mezair is een sterk verzamelde oefening waarbij het paard in tweetakt galoppeert, dit behoort tot de hoge school, en is erg belangrijk bij bereden zwaardvechten. Een groot deel van de Oude Meesters besteedde een flink deel van hun geschriften aan dit soort oefeningen.