Geplaatst Goed, ezel kwam, en liep niemand in de weg, dus dat ging goed. Tot hij op een gegeven moment een hondje getrapt heeft omdat hij vond dat hij niet in de buurt mocht komen, en tot overmaat van ramp mijn Barbie gebeten heeft, die hieraan overleed.
Ik had niets meer met hem, maar ik kreeg wel het bericht dat ze hem toch maar gingen laten castreren. Nicky, onze ezelin was toch drachtig, en dan werd hij misschien wat hanteerbaarder. Maar nog, ik heb totaal niets met ezels, vind ze leuk om naar te kijken, maar ze zijn mij te eigenwijs en te koppig.
Tot ik op een blauwe middag bij de eigenaar koffie aan het drinken was. Peentje was al een week of 3 gecastreerd, maar moest voor eerst nog op stal. Ja, en nu moet hij voor de wagen! werd me gezegd. Goed zei ik, zorg jij voor het tuig, zorg ik dat hij voor de wagen komt. Puur met het idee om hem dat te leren, en dan verder zo te laten.
Vandaag was de dag, ik zou Mister Prospector gaan longeren. Hem uit zijn stal gehaald, beest heeft me het hele terrein overgesleurd. Totaal niet in de gaten dat ik aan zijn touwtje hing, aandacht overal anders dan bij mij, en langzaam maar zeker werd ik pissig. Dat was ook niet de bedoeling, dus hup, de bak in gegooid. Clicker had ik bij me, dus daar maar eens mee begonnen.
Toen ik met hem bezig was, viel het me op dat het eigenlijk maar een zielig ding is, die Peentje. Zo groot als hij is, zo griezelig vind hij nog zoveel dingen. Hij wilde geen wortel bij me komen halen, en als ik aan zijn hoofd wilde aaien trok hij het weg. Hij wilde niet naar me toe komen lopen, en vond het niet leuk. Tot hij ontdekte dat de click een beloning was, en dat hij die kreeg als hij naar me toe kwam. En zo begon de lol:
Eerst nog met halster, want ik wist niet wat hij ging doen..
Zo voorzichtig was hij, hij durfde niet dichterbij te komen.
Halster afgedaan, want al snel werd duidelijk dat hij toch dapperder was dan hij zelf had gedacht,
en hij wilde zelfs nog wel op de foto!
Meteen maar even het achteruit er in geplakt, want hij liep me écht omver.
Toen nog even de grote gymbal erbij gepakt,
en zelfs daar durfde hij met wat hulp aan te ruiken.
En daarna konden we zelfs nog even een stukje gewoon lopen, hij en ik.
Ik, die nooit iets met ezels gehad heeft, heb nu een ezel in mijn hart gesloten. De ezelin vind ik ook leuk, begrijp me niet verkeerd, maar ik héb er niets mee. En nu, de uitdaging is me zo in handen geduwd, en ik neem hem met allebei de handen aan.
Peentje en ik, wij gaan er nog wel komen. En over een paar maanden misschien dat hij voor de koets kan.
Nu hebben jullie kennis mogen maken met mijn nieuwe uitdaging, Peentje
Is Barbie een pony? 
Hij is een ruin..