Geplaatst 
Al sinds ik mijn eerste demo in de zomer van 2009 had gegeven wilde ik streven naar ooit in de brabanthallen te verschijnen. Na dit jaar enorm veel gave dingen gedaan te hebben, castingdag in Ermelo, een hoop fotoshoots, Silke overal los durven laten, nieuwe oefeningen, nieuwe vertrouwensbanden etc, vond ik dat we het maar moesten proberen. We waren welkom om met Equirience 2010 te laten zien wat we kunnen.
Zaterdag 13 november was het zo ver, ik zou met Silke naar Equirience gaan om 2 clinics en een demo te geven. Weken heb ik hard getraind, veel geoefend, nagedacht over wat ik wilde laten zien, hoe we het zouden aanpakken, en wat voor muziek ik onder mijn show wilde. De dag ervoor heb ik Silke in de trailer gezet, het was koud, en ze MOEST natuurlijk wit zijn
Dus de biotex erop. Na een uurtje met warm water schrobben en flink drogen met handdoeken was ze wit. Maar dan ook ECHT wit. Silke heeft ook geslapen op de trailer om haar wit te houden. (dit op eigen risico, hier hoef ik dan ook geen commentaar op)En dan op pad.
Aangekomen bij de brabanthallen was het druk, overal trailers, auto's, paarden en drukte. Maar het boeide Silke niet. Ontspannen liepen we naar het stallencomplex, Silke gaf geen aandacht aan alle drukte om ons heen. Bij de stallen aangekomen bleek het dat alle stallen vol waren. En we hadden een stal toegezegt gekregen? Niet fijn. Dus hadden we met veel gedoe bij de stalbazen toch nog een box kunnen regelen. Silke erin gezet, lekker dekentje af en een plak hooi. Silke voelde zich in de box al snel op haar gemak.
Om 13.30 en om 19.00 zouden we een clinic mogen geven in de kleine bak, de langstraat piste. Een beetje zenuwachtig was ik wel, maar zodra ik de ring in stapte duwde ik het weg om me volledig op de clinic te kunnen richten. Het ging super, Silke was enorm enthousiast en voerde alle oefeningen super uit. Ze durfde alleen niet plat te liggen, maar dat is begrijpelijk, het is een nieuwe omgeving en platlliggen kent ze nog niet zo lang en vind ze nog een beetje eng.
netjes in het compliment, vanuit de spagaat...
Zitten en een jambette
Steigeren
Om 16.20 was het zover. Onze show in de grote showpiste, met muziek, met licht, en met een hoop mensen. Toen we naar de piste liepen kwam er opeens vlak voor onze neus een tandem binnengereden. We snapten niet wat er aan de hand was maar schijnbaar had de menner het verkeerd begrepen en dacht hij dat hij de piste al in moest. Ik vroeg aan de mensen daar wat de bedoeling was en ze vroegen of het goed was om nog 10 minuutjes te wachten. Ik vond dat niet zo'n ramp en stemde in. Dat werd algauw 20 minuten tot een half uur. Om 16.45 konden we pas van start... Silke was intussen behoorlijk druk geworden en wilde al op eigen houtje de piste instormen. De muziek begon en we liepen nog met halster aan naar het midden van de bak.
Silke vond het erg spannend en ze nam de omgeving goed in zich op. Ze had nog nooit bewegend licht gezien in de rijbak en wist niet wat het was. Toen de muziek veranderde legde ik haar halster af. Samen liepen we door de bak, een compliment had ik wel geprobeert, maar Silke was nog een beetje verrast door al de nieuwe dingen die ze opeens zag. Even later vroeg ik haar te knielen en dit ging wel goed. Tot het publiek begon te klappen. Toen sprong ze gauw overeind en wilde wegrennen. Ik moest moeite doen om haar bij me te houden.
Met een hoop moeite kon ik haar weer laten concentreren en vroeg ik om een paar steigers.
(foto door Ivonka op bokt)
Hierna begon het publiek weer te klappen en nu ging Silke er in draf vandoor. Ze wist niet zo goed meer wat ze wist en begon rondjes door de bak te rennen.
Gelukkig kwam ze de eerste keer vrij snel op mijn commando terug en kon ik nog wat laten zien, een paar enorm hoge capriole's. Ik heb er maar voor gekozen om nog wat te laten zien wat Silke zelf ook leuk vind om te doen, omdat haar laten liggen er gewoon niet meer in zat, ze vond het echt eng in die ring.
(foto door Ivonka op bokt)
Hierna had Silke het echt niet meer, ze begon rondjes te rennen en kwam niet meer terug. Ze heeft nog een poging gedaan om in de bak te rollen, maar toen het publiek weer teveel geluid maakte sprong ze op en rende ze weer verder. Ik kon haar niet meer bij me krijgen, Silke had totaal geen focus meer.
Toen de muziek was afgelopen, en de demo dus eigenlijk ook kregen we haar nog niet te pakken. Met een man of 5 gingen ze achter Silke aan, maar die begon tikkertje te spelen. Uiteindelijk heeft de fotograaf Marcel Knaapen haar te pakken gehad. Toen deed ik haar het halster weer aan en onder applaus liepen we de bak uit. Ik kon wel huilen. Ik baalde zo, ik had zo gehoopt dat ik gewoon een gave demo kon laten zien, maar het was me niet gelukt...
Achteraf heb ik nog heel veel positieve reacties gehad, iedereen, bedankt
Zo erg faalde het dus niet, we hebben toch nog wat kunnen laten zien, en ik ben gewoon super trots op mn paardje, dat ze zich tijdens de clinics zo perfect gedroeg, en bij de show zich ook enorm nog uitsloofde. Ik weet nu waar we aan moeten werken, en uiteindelijk is het een mooie afsluiting geworden van zo'n bijzonder jaar met haar. We hebben nog anderhalve maand dit jaar, en ik heb niks in de planning staan, alleen lekker mennen en leuke dingen doen. Volgend jaar weer nieuwe kansen. We gaan gewoon lekker oefenen op alles wat ze eng vind en hopen er volgend jaar weer te staan
En een filmcompilatie:
Een lang verhaal, maar het was voor mij echt genieten die dag, en ik weet zeker dat Silke ook dol was op alle aandacht
. 
echt waar 
