Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-01-09 18:15

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst: 02-01-09 18:15

Ik vind dat de rust van Snatje op de foto's af straalt. Het is echt geweldig om te zien!
Toen ik mijn welshje pas had, Romeo, hebben we een even contact gehad met elkaar, en toen had ik al door dat je niet 'gewoon een paardenfan' bent. Ik zie het meer als een gave die je bezit. Ik vind het echt prachtig.

Als ik zo die foto's bekijk, dan weet ik weer waar mijn doel zit met Romeo. Niet voor de eerste jaartjes, maar ooit...
Ik krijg gewoon kriebels in mijn buik als ik mij inbeeld zo een band te hebben met mijn pony. Het is zoals je eerder hebt gezegd: "het is niet wat het paard moet leren, maar de eigenaar." En ik ben er volop mee bezig om eraan te werken Bloos

Zo een prachtige band met je pony vind ik veel belangrijker dan wat dan ook, daar kan niets tegenop!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-09 18:51

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-09 18:51

dank je wel voor het mooie compliment... Bloos

een gave... daar ben ik zelf nog niet zo zeker van, zou wat ik laat zien niet gewoon voor een ieder aan te leren zijn? of misschien 'terug te leren'?
het is absoluut waar dat niets opkan tegen een échte band, dat jij niet alleen gek met je paard bent, maar ook andersom. dát is gewoon mooi, twee wezens die in essentie zo ver van elkaar afstaan, en toch op een dergelijke manier tot elkaar kunnen komen.

wat ik vaak zie bij paarden die dit soort dingen ook 'kunnen' met hun eigenaar, dat het niet 'vrij' is, dat vind ik dan jammer. met behulp van moderne NH cursussen en dergelijke is een paard een hoop aan te leren, echter, volgens mij zit het verschil 'm erin dat het 'echt' moet zijn. geen addertjes en geen kunstjes, maar een echte diepgaande band.

wat ik zelf zou adviseren om iets dergelijks te bewerkstelligen, is eigenlijk heel simpel, dóe minder. kijk eens gewoon naar je paard, stap niet op hem af maar laat 'm zelf komen, als ie 'vervelend' is, of je ergens tegenaan loopt, kijk dan een naar jezelf, wat doet je paard, en waarom zou hij zo reageren?
een paar is puur, kiest van nature de weg die het makkelijkst en het prettigst is. wij kunnen paarden een hoop laten doen, door de alternatieven moeilijk te maken, en dat is wat je vaak ziet gebeuren. de gevolgen van ongewenst gedrag onprettig maken, ipv de achterliggende oorzaak van dat gedrag met andere ogen te bekijken.

en ook leren, 'ongewenst' gedrag in een ander licht te zien. van de week had ik Flicka aan het touw, en bij ons valt trekken aan het touw onder 'ongewenst' gedrag, echter, het áfstraffen doe ik niet, ik vertel alleen dat het niet de bedoeling is, op een manier die ze kunnen begrijpen. en ik maak, dat ze hun zin krijgen in wat ze willen, zodra ze stoppen met trekken of überhaupt niet trekken. moet ik er wel bijzeggen dat trekken bij Snatje zowiezo niet opkomt.

maar goed, dat zijn regels, basisdingen. de échte onderliggende regels ontwikkelen zich vanzelf. van de week had ik dus Flicka aan het touw, Flicka met ADHD, en dat wil wat zeggen. ze liep mooi voorop in het bos en was in een extreem vrolijke en jolige bui. dat uit zich dan in racerij en bokken, en ook weleens een vergissing. bijv. achter een boom langsrennen met het touw, wat dan dus blijft hangen, of te hard vooruit willen waardoor ze toch trekt. Flicka is niet Faram, of Snatje, en bij Flicka is trekken aan het touw ook iets totaal anders.
simpele essentie: ik reageer op ieder paard anders, Flicka trekt in zo'n bui aan het touw maar het is dan in het geheel allemaal zó positief dat ik het in zekere zin toelaat. natuurlijk mag ze me niet meesleuren, maar druk op het touw waardoor ik even moet vasthouden, dat geeft niets. ze blijft uiteindelijk toch wel bij me en áls ik aangeef dat de ruimte voor het spelen er niet is (bijv. langs de weg), dan is het ook goed. en ik denk dat dáár 'm het verschil zit, ieder paard is anders, leer je paard kennen en leer daarmee hoe met het individuele dier om te gaan. de verschillen zijn vaak zo klein en toch zo groot...

**Geplaatst**: 04-01-09 18:57

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst: 04-01-09 18:57

merrieveulen schreef:
dank je wel voor het mooie compliment...

een gave... daar ben ik zelf nog niet zo zeker van, zou wat ik laat zien niet gewoon voor een ieder aan te leren zijn? of misschien 'terug te leren'?

Het is zeker iets waar je een bepaalde 'feeling' voor moet hebben en waar je voor open moet staan. Ik denk niet dat iedereen daartoe bereid is. Daarbij zijn er ook mensen *namen kan je thuis navragen zus Knipoog

* die dit echt niet zouden kunnen. Niet omdat ze het niet willen, maar omdat ze het niet begrijpen, of de signalen van het paard niet begrijpen en zien.
Misschien niet echt een gave, omdat het gedeeltelijk aan te leren is. Je moet er zeker iets voor doen om je tot dit punt of verder te ontwikkelen, maar je moet er wel een zekere 'aanleg' voor hebben denk ik.

**Geplaatst**: 05-01-09 16:15

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst: 05-01-09 16:15

@Eilleen333: Daar heb je gelijk in, het is maar hoe je die 'gave' bekijkt. Het is voor een deel aan te leren, maar als je het niet hebt, heb je het niet. Er zijn genoeg mensen die niet met een dier overweg kunnen, omdat ze enkel naar de buitenkant kijken, en zich niet in de plaats van het dier stellen.

Ik zie soms pas achteraf op foto de lichaamstaal van Romeo. Als hij naar me steigerde, probeerde ik onder hem uit te komen om niet geraakt te worden. Dan zie ik alleen zijn hoeven, dus veel lichaamstaal zie ik dan niet Haha!

Pas toen ik een foto zag van hoe hij naar me steigert, is het me duidelijk geworden dat hij het niet kwaad bedoelt, maar gewoon uitdaagt. Hij blijft proberen om dominanter te worden. Met zulk gedrag ga ik dan ook heel anders om dan als hij het kwaad zou bedoelen.

Mijn ouders of mijn vriend zouden hem erg straffen zodra hij terug met zijn 4 voeten op de grond staat. Maar dit is net wat hij wilt: aandacht.
Sinds ik door heb wat hij ermee bedoelt, heeft hij niet meer gesteigerd.

Romeo is nog hengst, dus in vrijheid in het bos gaan wandelen zie ik nog niet dadelijk zitten Clown

Maar hij gaat gecastreerd worden, dan zal dat uitdagen ook wel stoppen, en kunnen we stilletjes aan de band verder gaan opbouwen.

Ik weet niet of ik ooit zo ver zal komen als jij met Snatje, maar dat is toch het doel Vork

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-09 21:45

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-09 21:45

hou er rekening mee, dat castratie het karakter van een paard niet verandert. wel zijn ruinen vaak wat minder temperamentvol en explosief dan hengsten. het uitdaag gedrag zal waarschijnlijk niet verdwijnen.

wel prima dat je eruit bent waar het vandaan is gekomen, de meeste paarden worden agressief omdat ze niet begrepen worden, of omdat de eigenaar niet met ze omgaat zoals zou moeten. de échte wil om iemand te verwonden oid is er in essentie vaak helemaal níét, hoewel dat kan groeien naarmate de 'fout' aangehouden blijft worden. dat inzicht is aan de eigenaar, het paard zelf is ALTIJD duidelijk genoeg.

dominanter proberen te worden betekent zoveel als dat hij jou niet als voldoende betrouwbaar ziet. veel 'dominant' gedrag bij paarden wordt veroorzaakt door een te onzekere leiding van de begeleidende mens. dat heb ik zelf ook ervaren met mijn eerste paard. zo'n dier vraagt een duidelijke consequente leiding, en helaas, het zijn vaak ook de paarden die liever serieus bezig zijn en minder houden van knuffelarij en spelletjes.

met serieus, duidelijk en consequent bedoel ik niet dat je eerder moet straffen, wél dat je je hele houding in de omgang met zo'n dier op DAT dier moet aanpassen. ik ga met Faram heel anders om dan met Flicka, en met Snatje nóg weer anders. het zijn ook alledrie individuen. Faram is er één die gebaat is bij nauwe grenzen en een wat dominante leiding, Snatje en Flicka doen het beiden beter met wat meer vrijheid en een wat minder strenge aanpak. als je Faram die dominantie niet geeft om op te steunen wordt hij onzeker en zal hij proberen je als leider te vervangen, een instinct dat van nature voortkomt uit het willen beschermen van de groep. niks mis mee, maar zo'n paard vereist wel een andere aanpak dan een speelse knuffelpony, wil je er echte vrienden mee worden.

Faram zal nooit vrienden worden met 'slappe hap' mensen, bijv. als ik zo met hem om zou gaan als met Snatje. aan de andere kant wordt hij ook geen maatjes met mensen die hem willen onderdrukken, je moet voor hem weliswaar dominanter opgesteld staan, maar jezelf niet bóven hem stellen en een 'ik ben de baas!' houding aannemen. duidelijke regels zijn wél van belang.

even puur om uit te leggen hoe verschillend paarden kunnen zijn, en hoezeer je aanpak per paard moet kunnen verschillen. als je weet waarop te letten ga je ook merken wat bij je past en wat niet, het ene type paard sluit meer bij je aan dan het andere. en een hoop kan je leren. natuurlijk is het leuk om een knuffelpaard te hebben, maar een hoop paarden hebben daar helemaal geen behoefte aan zoals wij dat hebben. accepteer je paard zoals hij is en behandel hem naar hoe hij behandeld moet worden, en niet naar één of ander romantisch ideaal.

**Geplaatst**: 06-01-09 09:29

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst: 06-01-09 09:29

Je merkt vooral ook heel goed bij merries dat je je moet inleven in hun wereld, vind ik (heb 2 merries en 1 ruin). Een merrie moet je meer vragen om wat te doen, maar daarbij wel duidelijke grenzen aanhouden. Een ruin is daarin toch wat anders, minder snel beledigd. Maar als je eenmaal vriendjes bent met je merrie gaat ze er ook voor! Mijn Buzzy is zo'n dier dat een heel eigen karakter en mening heeft, maar ook heel goed luistert en met je wil werken en daardoor zo enorm betrouwbaar is.

Een voorbeeld: als ze buiten iets ziet wat ze niet vertrouwt blijft ze stokstijf staan. In het begin toen ik haar net had was ik geneigd om de ouderwetse manier wat te drijven om haar voorwaarts te krijgen (wat ze uiteraard niet deed Knipoog

). Toen heb ik besloten om haar de kans te geven om te laten zien hoe zij het wilde oplossen en dat bleek door even de tijd te nemen om goed te kijken en dan langzaam er langs te lopen en er vervolgens nooit meer moeilijk over te doen. Dat nu wetende kunnen we samen overal langs rijden, maar het kostte wel even inlevingsvermogen om uit te vogelen hoe we dit gingen aanpakken! Haha!

Maakt het des te leuker dat we nu echt een team zijn, waarbij ik wel de leiding heb, maar haar inbreng niet negeer. Iemand zei eens dat je je samenwerking met je paard moet zien als samen een onderneming hebben, waarbij jij net iets meer aandelen hebt dan je paard maar wel in overleg moet handelen, dat vind ik een hele goeie Knipoog

!

Of het goed kunnen omgaan met paarden een gave is weet ik niet, zou best kunnen hoor! Maar is vooral ook een kwestie van heel veel tijd met je paard doorbrengen en veel, heel veel kijken naar hem/haar en luisteren! En de kans geven gewoon paard te zijn, zodat je ziet wat hij leuk en niet leuk vindt om te doen en hoe zijn karakter is.
Jij bent in elk geval heel erg ver qua inzicht en kunt het bovendien ook goed verwoorden, zodat je reacties erg leuk zijn om te lezen! (En herkenbaar Haha!

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-09 13:17

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-09 13:17

verschillen in geslacht blijken idd wel degelijk een verschillende aanpakken te behoeven, inderdaad. hengsten zijn daarin vaak het meest afwijkend, sterker gefocust. hengsten zijn over het algemeen(!) makkelijker op te leiden, natuurlijk ook afhankelijk van karaktertype, en dat is ook de reden dat je in de top en bij shows bijv. veel hengsten treft. hengsten zijn ook erg onbegrepen, waardoor het ook 'de groep' (nogmaals dit geldt ook niet voor alle hengsten) is die de meeste 'problemen' veroorzaakt en bij sommigen per definitie als potentieel gevaarlijk bestempeld wordt.

merries zijn vaak zelfstandiger en eigenzinniger, dat zit ook in hun natuur in zekere zin, immers, iedere merrie voedt haar veulen op en de leidende, beslissende 'persoon' in een natuurlijke kudde is een merrie, die bepaalt wanneer er naar een drinkplaats gegaan wordt en dergelijke dingen meer.

ruinen zijn een 'mensending', in de natuur zijn er geen ruinen. de ruin is dan ook de groep die (over het algemeen) de meeste dieren met een in paard-zijn verstoord gedrag laat zien. gelukkig kunnen veel merries goed met ruinen overweg, wat de zaak ietsje makkelijker maakt. ruinen zijn er (net als alle groepen maar in dezen lijkt het meer op te vallen ofzo...) in de meest uiteenlopende vormen, hengst-ruinen en ruin-ruinen bijvoorbeeld. Faram is een hengst-ruin, hij is laat gecastreerd en weet van hengstzijn, hij dekt ook merries en houdt 'zijn' merries ook bij zich, neemt in die zin nogal de traditionele post in van 'hengst' in de groep. verder hebben we hier op stal nog twee hengst-ruinen, de andere ruinen zijn weliswaar niet zo sterk overtuigd van hun mannelijkheid, maar ook in die groep zie je verschillende 'gradaties' daarin.

Snatje is nog te jong om in het geheel te zien of hij hengst-ruin of ruin-ruin is, hoewel ik het laatste eerder vermoed op dit punt. hij is niet geïnteresseerd in merries zoals een hengst-ruin dat wel kan zijn, maar hij is dus ook nog erg kinderlijk vaak daarin.

toch is het zo, dat er geen sprake is van 'het is een ruin, DUS je moet dit of dat', en dat geldt voor alledrie de geslachtsgroepen zeg maar... om het zo even uit te drukken. ieder paard heeft een eigen, unieke benadering en aanpak nodig. over bepaalde typen paarden kan je meer in de algemeenheid praten, maar dan is het wel zaak dat je er zeker van bent tot welk type paard de jouwe behoort. in de groep is daar al veel van te zien, en wat je daar ziet is deels relevant voor de omgang. het is NIET zo dat ieder paard dat een 'hoge positie' in de groep bekleedt ook gelijk dominant is in de omgang met mensen, vaak is zelfs het tegendeel waar. zelfverzekerde dieren die een standvastige positie hebben in de groep zijn vaak erg ongecompliceerd, wat ze, wanneer je hun regels kent en met jezelf combineert, relatief makkelijk in de omgang maakt. dat is ook logisch.

voor de omgang is het dus wel degelijk relevant of je te maken hebt met een merrie, hengst of ruin, hoofdzaak is echter het karakter. in alle drie de geslachtsgroepen tref je de meest uiteenlopende karakters aan, en karakter is juist hetgene waarop je inspeelt. een bekend vooroordeel van ruinen is dat ze wat 'lomer' zijn, en wat minder pieken hebben, zoals je zegt, minder snel beledigd of van hun stuk te brengen zijn. dit lijkt bij ruinen minder op te vallen en in vergelijking met hengsten heeft de gemiddelde ruin inderdaad minder pieken.
maar, houd er dus rekening mee dat dit láng niet voor alle ruinen geldt. en zou het niet zo kunnen zijn, dat wij juist dóór ons vooroordeel, de groep 'ruin' vaak nogal beïnvloeden en ze daarmee ook wat loom 'maken'?

wat je weleens ziet bij mensen is dat ze niet met hengsten te maken willen krijgen, wél met ruinen, met zo'n bijsmaakje van 'het is maar een ruin', zeg maar. zo'n houding maakt het makkelijk voor de mens om (evt. onbewust) een paard ook op die manier te behandelen en daarin zijn persoonlijkheid te onderdrukken... even een kleine gedachte van mij, wel interessant om over na te denken... ?

**Geplaatst**: 06-01-09 21:54

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst: 06-01-09 21:54

merrieveulen schreef:
maar, houd er dus rekening mee dat dit láng niet voor alle ruinen geldt. en zou het niet zo kunnen zijn, dat wij juist dóór ons vooroordeel, de groep 'ruin' vaak nogal beïnvloeden en ze daarmee ook wat loom 'maken'?

wat je weleens ziet bij mensen is dat ze niet met hengsten te maken willen krijgen, wél met ruinen, met zo'n bijsmaakje van 'het is maar een ruin', zeg maar. zo'n houding maakt het makkelijk voor de mens om (evt. onbewust) een paard ook op die manier te behandelen en daarin zijn persoonlijkheid te onderdrukken... even een kleine gedachte van mij, wel interessant om over na te denken... ?

Dat wij met ons vooroordeel (op wat voor manier ook) het paard beinvloeden en ook de reactie van het paard op ons terug, dat ben ik geheel met je eens! Een leuk voorbeeld is het volgende.
Vroeger kwam ik op de manege en reed daar een heel lieve bruine merrie, gewoon een doorsnee paardje om te zien. Op dezelfde manege was ook een ruin, chagarijnig paard die iedereen zijn stal uitmepte, met zijn kont naar de deur stond en nauwelijks te pakken was op stal. In dezelfde kleuruitvoering als genoemde merrie. Op een dag zou ik lekker gaan rijden op de merrie, ik loop de stal in en neem haar mee om te poetsen en te zadelen en loop de bak in. Dan zegt iemand opeens 'Wat moet jij nou met Falco (de ruin Haha!

)!!!?' Niks gemerkt dus, hij had zich gewoon laten meenemen van stal, poetsen en zadelen door een onbekende!!! En ik was me nergens van bewust en ging relaxed mijn gang, want ik ging immers lekker op mijn merrie rijden hahaha! Bloos

.
Vanaf dat moment was ik me heel bewust van de manier waarop je een paard benadert en wat je dan terugkrijgt! (de merrie hebben we trouwens later gekocht en is nog steeds bij ons, nu 10 jaar later is ze 24!).

Wat je ook veel ziet dat mensen met hun paard bezig zijn, zowel onder het zadel als grondwerk, en als het niet goed lukt direct zeggen dat het paard geen zin heeft of vervelend is. Terwijl het toch 9 van de 10 keer door jezelf komt ...

**Geplaatst**: 06-01-09 21:56

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst: 06-01-09 21:56

wat een mooie foto's, vind het héél leuk om te zien, heb je enig idee waar je zo een halslijn aan kan schaffen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-01-09 00:12

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst door de TopicStarter : 07-01-09 00:12

precies simodi, hoe opvallend kan het zijn... je ziet vijwel altijd grote verschillen in de omgang bij verschillende personen, in grotere mate bij dieren die er gevoelig voor zijn, dwz niet afgestompt door 'de mens' als mens, zeg maar. daarmee bedoel ik dat je paarden hebt die aangeleerd is dat 'een mens' een mens is, met maar weinig individuele verschillen. ook die paarden kunnen daar meestal wel in herstellen, maar het is altijd zó zonde... dat bedoel ik ook met onderdrukken van de persoonlijkheid, voor een deel.

kom er nog op terug, ik moet zo werken.

@ Jezzi het is gewoon een touw, een paardvriendelijk touw, welteverstaan. de soort touw die je neemt is mi wel van belang, voor je handjes en natuurlijk ook voor je paard, mocht er kracht op komen in onverwachte situaties.

**Geplaatst**: 10-01-09 18:37

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst: 10-01-09 18:37

leuk hoor, maar vind dit eigenlijk niet zo bijzonder, kan je niet echt commentaar op vragen vind ik.

**Geplaatst**: 10-01-09 23:34

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst: 10-01-09 23:34

sabina1998 schreef:
leuk hoor, maar vind dit eigenlijk niet zo bijzonder, kan je niet echt commentaar op vragen vind ik.

Jammer dat jij niet ziet dat dit wel bijzonder is ...!

Misschien wordt dat wat duidelijker als je alle commentaren leest die de TS als uitleg geeft?
Het is ook voor een groot deel een gevoelskwestie om aan te voelen wat zo bezig zijn met je paard voor speciaals in houdt ....

En herkenning als je zelf zo'n band met je eigen paard hebt ...

**Geplaatst**: 11-01-09 18:43

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst: 11-01-09 18:43

sabina1998 schreef:
leuk hoor, maar vind dit eigenlijk niet zo bijzonder, kan je niet echt commentaar op vragen vind ik.

Het gaat hier ook om iemand van 10 jaar (zie profiel). Denk dat je op die leeftijd ook nog te weinig kennis hebt om deze situatie goed in te schatten.

**Geplaatst**: 11-01-09 19:14

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst: 11-01-09 19:14

eilleen333 schreef:
sabina1998 schreef:
leuk hoor, maar vind dit eigenlijk niet zo bijzonder, kan je niet echt commentaar op vragen vind ik.

Het gaat hier ook om iemand van 10 jaar (zie profiel). Denk dat je op die leeftijd ook nog te weinig kennis hebt om deze situatie goed in te schatten.

Haha, nee dan past zulk commentaar wel Knipoog

!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-01-09 15:47

Geplaatst door de TopicStarter : 14-01-09 15:47

ik denk ik wacht wat reacties af, had nog niet gekeken in het profiel van de schrijfster... maar geeft ook niet, ik heb zelf ook mijn pennyperiode gehad waarin ik dacht dat alles wat een ander als een prestatie ziet, iets simpels was wat ik zelf ook wel kon.

@ simodi, inderdaad, ik denk dat in dit topic de teksten heel wat meer zeggen dan alleen de foto's.

nu, aan de andere kant, zo bijzonder is dit ook niet, sterker nog, het zou super zijn als een echte band met je paard voor iedere paardenliefhebber iets gewoons werd. mi wel prettig voor de dieren, hun begeleider echt te kunnen vertrouwen en ermee te kunnen communiceren, op hún basis, en daarvoor begrip te krijgen en ook zelf te ontwikkelen.

op zich is wat je gewoon ziet op de foto's natuurlijk ook niet zo speciaal, zéker niet als je nagaat dat het er aan een halster hetzelfde uit zou zien, hoewel ik het zelf leuke beelden vind, op de kwaliteit van de foto's na dan... de lichaamstaal van Snatje is wel onmiskenbaar, vind ik, maar dat is iets wat je ook moet leren zien denk ik. mn het verschil tussen de foto's waarop hij voor mij zit en de foto waarop hij achter me zit spreekt boekdelen... vind ik mooi om te zien.

het gevoel wat dit soort momenten kunnen losmaken, dáár gaat het mij om, maar daarvoor moet je 't ervaren, denk ik. is van een stilstaand beeld af maar moeilijk te zien. misschien de volgende keer filmpjes?

**Geplaatst**: 14-01-09 20:22

Geplaatst: 14-01-09 20:22

merrieveulen schreef:
het gevoel wat dit soort momenten kunnen losmaken, dáár gaat het mij om, maar daarvoor moet je 't ervaren, denk ik. is van een stilstaand beeld af maar moeilijk te zien. misschien de volgende keer filmpjes?

Goed plan!

En ja, de wijsheid en het gevoel komen met de jaren en dan met name de jaren dat je echt met je paard bezig bent en niet alleen met poetsen en rijden. En er is maar een enkeling die dat op haar 10e al ontwikkeld heeft

!

Wij hadden het er vandaag toevallig nog over: inmiddels heb ik mijn derde paard (eerste is destijds verkocht, tweede heb ik gelukkig nog en zij geniet van haar pensioen). Met mijn huidige merrie kan ik zoveel meer, voel ik zoveel meer, dan met mijn vorige paard, terwijl ik daar weer veel meer mee kon dan met mijn eerste paard. Dat heeft voornamelijk toch ook te maken met eigen ervaring en ontwikkeling van mijn gevoel. Vaak denk ik 'als ik toen had geweten wat ik nu weet' en veel meer grondwerk had gedaan etc, zou het heel anders gelopen zijn. Ik heb van alle paarden geleerd en ervan genoten en mede daardoor kan ik waarschijnlijk nu zo omgaan met mijn huidige rijpaard. Het is echt een super-ervaring om te merken hoe je kunt groeien en daardoor nog meer uit je paard kunt halen en je band nog verder verstevigen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-09 00:12

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-09 00:12

Filmpjes zijn de volgende ronde hoop ik, heb daarvoor mijn zusje nodig, die heeft een camera op haar telefoon. de filmpjes van vorig jaar zijn ook daarmee gemaakt. Snatje is zó vooruit gegaan, zelf zou ik het echt de moeite waard vinden om dat op film te hebben. hij leert zichzelf ook steeds meer dingetjes bij, onbeduidend lijkend, maar in essentie een hoop waard, zéker ook voor het werk straks. het beste zie je 't altijd nog in het echt, vandaag ook weer zo'n heerlijke wandeling gemaakt, gisteren ook, en deze twee dagen weer duidelijk een sprongetje vooruit gemerkt. super!

klopt, die ervaring heb ik ook... en ik denk dat dat ook wel logisch is, dat is immers ervaring. met mijn eerste paard heb ik de nodige fouten gemaakt, die in zekere zin wel littekens hebben achtergelaten. niet dat dat per sé zielig is, maar je ziet het nog wel, voelt het nog. in die zin is hij moeilijker om mee te werken, Faram. vooral omdat ik wel wil dat ook hij zich ontplooit en ontwikkelt, en omdat ik mezelf ook ontwikkel en nu en dan nieuwe dingen erin breng, kan ik me voorstellen dat dat voor hem niet altijd even makkelijk is. zo ben ik met rijden alleen al nu heel anders met Faram bezig dan toen hij 4 was en net ohz, hij moet een hoop dingen 'omleren' dus in die zin is dat voor hem moeilijker dan voor bijv. Flicka en Snatje. ik kan opgroeigedrag nu beter 'in kaart brengen' en ermee omgaan, me aanpassen aan het individu.

daarnaast heb ik mezelf in mijn gevoel ontwikkeld, en ik denk dat dat ook verschil maakt in de keuze voor een paard. mijn eigen dieren zijn daar zó'n simpel voorbeeld van! Faram kocht ik omdat ik dacht dat hij geslacht zou worden (13 jarig pennymeisje he!), en ik natuurlijk net als ieder pennymeisje gráág een paard wilde. Snatje kwam ik per ongeluk op de ponymarkt tegen waar ik écht niks zou kopen, en zéker niks levends, maar hij stal mijn hart gelijk en MOEST EN ZOU mee... de dag erna bekroop me een zeker spijt omdat ik al twee paarden had, maar dat was al snel weer weg toen ik Snatje beter leerde kennen, en onbewust ook leerde hem te ERkennen. ik besef ook dat ik mét hem mezelf als paardenmens beter leerde kennen en daardoor met Snatje des te sneller mezelf kon ontwikkelen. toen ik dat opmerkte (je kent dat wel, loopt terug naar de stallen na een knuffelkwartier bij de wei en INEENS heb je het!), ging er bij mij een knop om, nu bewust. voor die tijd was het onbewust en eigenlijk heel sterk op gevoel, zonder erbij na te denken en gewoon doen wat het beste leek. gevoel liegt eigenlijk nooit.

met Flicka was het ook gevoel, ik zocht wel een paardje maar had niet iets zoals zij in gedachten. de keus voor haar werd versterkt doordat ze ziek was, maar ook zij.... een verhaal apart, gewoon passend.
ik denk dat je, naarmate je meer paardengevoel ontwikkelt en ervaring opdoet, leert, je een betere keuze kunt maken voor een paard. en niet dat Faram een slechte keuze is geweest, integendeel! maar de keuze is wel heel anders gemaakt. bij Flicka wist ik vrij snel dat mijn gevoel datgene was dat me leidde in de keuze, bij Snatje achteraf ook, maar op dat moment besefte ik dat eigenlijk helemaal niet. de onbewuste keuze voor het type/ karakter dat bij je past, hoort denk ik ook bij je ontwikkeling. als onervaren persoon zie je dat niet, eigenlijk. zowiezo het karakter van een paard dat je amper kent inschatten, da's moeilijk! nu merk ik wel dat ik bepaalde voorkeuren heb, als ik paarden zie. ze zijn zelden op puur uiterlijk gebaseerd, ik vind het ene ras mooier dan het andere maar de keuze gaat niet echt voor mooi, maar voor 'iets'. 'iets' moet er zijn, dat is bepalend.

ik denk dat je gevoel voor paarden inderdaad groeit naarmate je je verdiept, en je zult ook zien dat je specifieker keuzes maakt wanneer je nieuwe paarden tegenkomt of een paard zoekt. met topruiters is dat niet anders, de eisen worden hoger naarmate het niveau hoger wordt, en dat is natuurlijk niet gek. zo is het ook met paardengevoel, niet eens zozeer dat het paard beter moet zíjn, maar bij je moet passen. dat wordt belangrijker. immers, je bent wie je bent, je kunt dingen aanpassen maar geen ander persoon worden voor een ander. kortom: zou je je niet alléén ontwikkelen voor en met álle dieren, maar ook je keuzes beter kunnen maken, passender, zodat je in aanraking komt met dieren waarmee het werken daardoor automatisch prettiger en 'makkelijker' wordt?

**Geplaatst**: 17-01-09 22:03

Geplaatst: 17-01-09 22:03

Dat herken ik wel!

Ons eerste paard was een prachtige buckskin (valkkleurige) quarter merrie van 8 jaar. Een plaatje om te zien en daar vielen we voor. Maar wij waren hartstikke onervaren en lieten ons geheel leiden door een instructeur zonder zelf af te (kunnen) wegen of dat goede manieren waren om met het paard om te gaan of dingen te leren. Van grondwerk hadden we al helemaal nooit gehoord ....

Toen we in de loop der tijd meer problemen kregen met het rijden (eigenlijk: het paard beter leerden kennen) en na navraag in US waar ze vandaan kwam bleek dat ze net zadelmak was toen ze naar Nederland kwam en wij haar kochten, hebben we haar aan iemand verkocht die alleen maar buitenritten maakte en dat was fijn voor haar.

Ons tweede paard was een betrouwbare manege-merrie die we eerst een halfjaar geleast hebben. Door een instructrice goed laten begeleiden en heel veel geleerd, waardoor dit al veel en veel beter ging. Begonnen met grondwerk en onszelf verdiept in natural horsemanship (Parelli, Voest etc). Haar hebben we nog steeds, ze is nu 25 en met pensioen.

Mijn huidige merrie was zoals ook jij over 1 van je paarden zegt 'liefde op het eerste gezicht' , maar niet vanwege uiterijk, want ik hield niet van bonte paarden, niet van blauwe ogen en niet van dikkerds. je raadt het al: ze is een stoere paint horse met 1 blauw oog! Toen ze uit de stal werd gehaald en ik haar zag staan wist ik meteen 'zij is het', heel bijzonder. Met haar doe ik nu dingen waar ik nooit van had durven dromen. Ik hoop nog jaren van haar te genieten en samen te groeien!

Echt leuk, als je zo je eigen paardengeschiedenis eens onder de loep neemt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-01-09 00:14

Re: SNATJE @ twenterschool, met de halslijn aan 't bos in!

Geplaatst door de TopicStarter : 18-01-09 00:14

ja toch? grappig ook hoe je achter sommige dingen komt op het moment dat je erover na gaat denken... terwijl ze eerst onbewust aanwezig waren.

ik denk inderdaad dat het verkopen van een paard het beste is als je begint te merken dat er geen klik (meer) is. zelf moet ik er niet aan dénken dat dat ooit met één van drie zou gebeuren, maar goed het kán wel, hoewel ik de kans érg klein acht, aangezien we elkaar allevier eigenlijk al zo goed kennen.

toen ik Faram kocht vond ik hem eerlijk gezegd ook lelijk, hij heeft een heel grote bles en ook een maanoog, ja... nu, dik tien jaar verder, kan ik me geen leven zonder hem voorstellen, hoewel hij van mijn drie dieren degene is met de meeste raadsels voor mij eigenlijk. vooral de laatste tijd met zijn ziekte (vooral de periode erna eigenlijk, toen ik verwachtte dat het allemaal weer 'goed' was), heb ik voor vraagstukken gestaan met hem die niet leuk zijn.

ik geloof ook dat ik er nu achter kom dat ook dat aan mij lag, omdat ik een beetje bleef steken zeg maar. Faram zag dat als afwijkend gedrag en snapte het niet, ik heb heel bewust tegen mezelf moeten zeggen 'en nu doe je gewoon zoals je gewend bent tegen hem, gewoon normaal'. onbewust lijkt het erop dat dat is doorgedrongen en vandaag heb ik dan ook heerlijk met 'm gereden, net als eerder deze week.

ik maakte het mezelf te moeilijk met 'm, plaatste hem in een soort slachtofferrol en wil dan 'te lief' zijn, iets waar Faram helemaal niet van houdt. een verdiende knuffel waardeert hij best, maar hij is geen 'trutje' en wil ook écht niet zo gezien worden. Faram is een heer en wil ook zo behandeld worden, niks mis mee, maar dat is wel een eigenschap die ik als lief meisje (ahum) weleens een beetje onderschat in mijn 'liefheid'. Faram is een lief dier hoor, absoluut, maar wil níét zo behandeld worden zeg maar.

Flicka en Snatje hebben dat dan meer, die vinden tuttelen en een beetje kinderlijk stoeien wel leuk en zijn ook heel speels.

deze week was ook weer een groot succes, met alledrie, Faram die zo lekker ging, en Snatje ook, hij heeft twee nieuwe woordjes geleerd (in zekere zin dan), en ik merk nog steeds dat zijn zenuwachtige aanleg die hij in zich had afzwakt, vandaag ging ik wortels voeren, iets waar ze nog weleens wat 'huppelig' van worden, maar snatje nam er een paar en kwam toen met mij mee, omdat ik naar de stallen ging en da's altijd leuk. dat was zó super, in het verleden, tot voor een maand of wat geleden, voor zover ik het gecontroleerd heb, werd hij altijd zó zenuwachtig en haast gestresst als ik eten had, eten in mijn zakken, in mijn handen, hij rook het en werd dan helemaal druk en nerveus, echt extreem.

hij groeit daar echt in en vandaag was dus een sterk bewijs daarvan, gewoon gaaf hoe onbeduidend ook, hij groeit in zijn persoonlijkheid en zelfvertrouwen, da's toch prachtig.

ik vind het wel grappig hoe de dingen die we in dit topic schrijven zo van toepassing blijken op ons beiden, denk dat dat toch een teken is van een min of meer vergelijkbare inslag op paardengebied... bepaalde zaken die je belangrijk vindt en op die manier deelt zeg maar... leuk!