Geplaatst Dus kwam in 2022 een kleine felle merrie met een groots karakter bij ons wonen. Na een week kreeg ik al wel een idee dat het de juiste keuze was. Na 2,5 jaar kom ik er iedere dag meer achter dat ze perfect is.
Ontmoet Laguna aka Raketje. Een 8 jarige van Herald3 x Mermus R
Het is een klein, slim werklustig beestje. Ze laat niet bepaald over zich heen lopen. Alle andere paarden hier thuis wijken onmiddellijk als mevrouw komt aanschrijden. Dat verwacht ze eigenlijk ook van onbekende paarden op wedstrijd. Ondanks haar onopvallende donker bruine effen vachtje weet ze toch overal de blik even op zich te vestigen door haar persoonlijkheid en open attente blik. Ik zit er altijd op te lachen en trainers en omstanders zijn altijd enthousiast over haar.
Wonderwel hebben wij maar een paar heel kleine momentjes gehad waarbij ze wilde bekijken wat ze precies aan me had. En heeft ze daarna besloten dat ik de moeite waard ben om mee op pad te gaan en avonturen te beleven. Ze geeft het gevoel altijd haar best te willen doen voor je.
De paarden wonen hier 24/7 buiten met zijn 4en. Overdag in de wei met schuilgelegenheid. In de nacht op 1000m2 zand met mogelijkheid om droog en beschut te staan, liggen en eten.
Mijn oorspronkelijke doel hebben dit jaar behaald
. Sinds april komen we in de B van start bij de zuidelijke SGW's. Wat een feest is dat zeg.
Natuurlijk rijden we niet alleen wedstrijden. We komen heel veel in het bos en houden onze dressuur ook gewoon netjes bij. Er is ook (heel veel) tijd voor kroelen (wat nou merries houden daar niet van!), spelen en grondwerken. Maar vooral ook voor lamballen met je vrienden en gras vreten.
OP SGW's staan vaak verschillende fotograven en omdat ik vind dat ik deze herinneringen mag koesteren koop ik altijd foto's. Tel daarbij op dat ze een perfectionist is en altijd vlug is in de voorbeentjes en daarmee bijna altijd het perfecte plaatje maakt op een foto en ik heb inmiddels een aardig fotoarchief. Ik zie mezelf als oud grijs besje al deze foto's opnieuw en opnieuw bekijken met vochtige oogjes van trots en blijdschap.
Alphen-Chaam hebben we gemist omdat ik daar zelf in de organisatie zit. Onze eerste wedstrijd in Etten-Leur. Dressuur en springen waren super. De cross ook, al hadden we wel een aantal weigeringen. Precies genoeg om wél te kunnen finishen. Gut wat was het ook spannend. En wat een ontlading als je dan eindelijk weer na jaren proberen kunt doen wat je altijd wilde doen.
Next stop Kronenberg. Daar ging ze echt geweldig door de cross heen. Ik had het gevoel dat ik alleen hoefde te wijzen waar we heen gingen. Water is nog niet zo haar ding. Daar is ze echt te voorzichtig voor. Dus op het boompje voor het water stonden we even stil. Het 2e water ging al wel goed. Is gewoon nog een werkpuntje waar ik alle vertrouwen in heb.
Door naar Heerjansdam. Dat was een foutloze cross
Al heb ik daar vanwege de natte bodem icm ijzerloos wel heel voorzichtig gereden. Wat is zo'n cross dan ineens snel voorbij als je zit te genieten.
In Ede was het ineens na een zeiknatte periode stralend weer. En wat een beeldschone cross is dat. Je kunt daar onderweg echt genieten van het afwisselende parcours. Ook merkte ik dat de hindernissen wat beginnen te krimpen
Of eigenlijk. Mijn zelfvertrouwen en het vertrouwen in dit paard begint meer en meer te groeien. Dat betekend dat ik ook wat beter ga rijden. Nog genoeg te verbeteren en een enkele stop konden we niet voorkomen hier van heel fel licht naar een gat de duisternis is. Maar wauw. Wat een groots gevoel. (een SGW kan je ook een geweldig voldaan en trots gevoel geven als je niet wint of foutloos bent, dat is nou net de magie van deze sport)
Belonen belonen belonen. Je kunt er een bingokaart mee vullen hoe vaak ik haar complimenteer. In de cross minimaal na iedere hindernis
. Soms nog tussendoor. En iedere ochtend vertel ik haar dat ze een beeldschone vrouw is. Van binnen van en buiten 
Tussendoor gaan we af en toe nog springen. We houden het nu even op 90cm als zijn we ergens wel klaar om gewoon B te gaan starten. Maar aangezien er geen haast is wordt dat meer iets voor het naseizoen of deze winter. Ik wil haar gewoon houden tot haar laatste zucht dus we hebben nog jaren en jaren voor ons liggen.
Een heel enkele keer starten we ook dressuurwedstrijden. En ondanks dat ze geen typisch dressuurpaard is, denk ik dat we echt wel richting het Z gaan ooit. Maar dat mag tussendoor. Als we zin hebben en het niet te ver rijden is
Iemand zei recent tegen mij: "Je bent zo goed als je beste paard" en daar sluit ik mij bij aan.
Want sinds ik deze geweldige merrie heb. Lukt het met mijn ruin ook eindelijk om met vertrouwen een rondje te springen.
Dit is het paard waar ik het al mee opgegeven had ooit nog op (spring of cross) wedstrijd te gaan:
Een Winningmood van de Arenberg van inmiddels 12 jaar. Heel toepasselijk met de bijnaam Flappie.
En dat allemaal dankzij mijn prefecte merrietje
. 
Zo zie je maar weer 
) 
Want als het zo kan, dan mogen we er trost op zijn. 