Geplaatst Halverwege Mei heb ik een fotoshoot bij EBfotografie gehad met mijn kleine pony Puck.
Puck heb ik 7 jaar geleden bij iemand uit de achtertuin gehaald, hier werd hij niet zo heel lief behandeld. Ook stond hij als jonge pony van nog geen 2 jaar daar helemaal alleen (met een stel schaapjes
). Het heeft mij bloed zweet en tranen gekost om iets met hem te kunnen, puck is nooit een echte kinderpony geweest, en toch heeft zijn toenmalige verzorgstertje het volgehouden met hem en doet ze hem na ruim 6 jaar nogsteeds!
Afgelopen maart zijn we op de kliniek geweest omdat hij al een tijdje kreupel liep, wat na rust niet beter ging. Ook hoestte hij al langere tijd en meerdere dierenartsen op locatie hebben hem niet kunnen helpen. Dus hup naar lienden.
Na een uitgebreid onderzoek en een pony die op adrenaline liep en geen kreupelheid liet zien
zijn we foto's gaan maken. Uiteindelijk bleek dat zijn schouder flinke slijtage heeft, waarschijnlijk aangeboren. En konden de dokteren met grote waarschijnlijkheid zeggen dat hij Astma heeft. Conclusie: Pony van 9 is acuut op pensioen gezet en we kijken per dag hoe hij is.
Omdat we onwijs veel van hem houden en omdat het betere weer er nu aan ging komen hadden we Evelien benaderd om nu het nog kan een uitgebreide fotoshoot te doen.
Helaas gaat het op het moment van schijven van dit topic niet goed met hem. We hebben net 2 weken een intensieve medicatie kuur achter de rug, en nog 2 weken te gaan. Zijn Astma is vreselijk erg op het moment. We trekken alles uit de kast voor ons kleine vriendje
Hier onder de foto's van afgelopen Mei:
We begonnen op een prachtige locatie in een veld vol paardenbloemen.
Daarna zijn we door gegaan naar 2 prachtige bloessem locaties.
Hij en ik samen, mijn kleine vriendje
Als Laatste zijn we nog naar het bos gereden waar naast een stuk heide ook een zandvlakte was.
Puck met zijn trouwe verzorgster. Roos was 7 toen ze onder mijn begeleiding Puck is gaan verzorgen en inrijden. Ze is haar meest dierbare vriend en komt nog elke week trouw naar hem toe.
Als laatste mocht hij nog even wat actie er uit gooien.
Dit vond hij ontzettend leuk. Ik hem hem elke stap goed in de gaten gehouden. Op dat moment was hij gelukkig niet benauwd en had hij door de fijne temperatuur geen last van de slijtage in zijn schouder.
Ik hoop natuurlijk dat we nog lang van hem mogen genieten, we doen er alles aan om voor hem de trigger te vinden en op de best mogelijke manier te helpen.
Maar deze prachtige foto's en onwijs mooie herinnering hebben we in the pocket en zullen we altijd koesteren
voor je verzorgster! 
Aan 1 stuk door stond hij te hoesten de tijd dat ik bij hem op stal was, continu benauwd en werd zijn ademhaling ook piepend. 
heel veel sterkte voor jullie. Hopelijk kunnen ze op de kliniek nog wat voor hem doen. Zal voor jullie duimen!