Geplaatst Op 6 januari zag ik deze foto op marktplaats voorbij komen.
Het voelde meteen goed en ook de beschrijving klopte met wat ik zocht dus meteen gebeld om een afspraak te plannen.
Op 9 januari ben ik samen met mijn vader (hij steunt mij al 20 jaar bij alles wat met paarden te maken heeft) naar Breda gereden om Scooby te bezoeken en proef te rijden. Het was even onwennig om na 11 jaar om een ander paard te stappen maar het voelde meteen goed. Na wat onderhandelen, mocht ik Scooby 's middags van mij noemen.
De eerste foto die ik van hem gemaakt heb
Na een week nauwelijks slapen van de zenuwen, was de dag aangebroken. Op 16 januari reden mijn vader en ik weer naar Breda om Scooby op te halen.
Helaas ging het na 3 weken tijdens een longeerles van mijn vader (ik was aan het werk) vreselijk mis. Hoe het precies gebeurd is, weet niemand maar hij kwam bloedend uit de longeerhal. Na onderzoek van de dierenarts, bleek dat hij een diepe snee in zijn achterbeen had en dat een operatie noodzakelijk was.
Op 5 februari is hij in Someren in de kliniek succesvol geopereerd. De pezen waren gelukkig net niet geraakt maar het herstel zou lang gaan duren.
Na een paar dagen kreeg hij gelukkig weer praatjes
Na 10 dagen mocht hij gelukkig weer mee naar huis met een heel behandelplan.
Toen begon het werk voor mij en mijn vader. Iedere dag 2x per dag wandelen. In het begin maar 1 rondjes, later iedere dag 1 minuut langer. Helaas kreeg hij een terugval en moest hij weer terug op de antibiotica. Ik dacht toen echt dit komt nooit meer goed
maar hij herstelde zich daarna goed. Gelukkig steunde mijn vader mij bij alles en zei hij iedere dag: "Het komt goed. herstel is nooit een rechte stijgende lijn"
Na 3 maanden wandelen en langzaam opbouwen met longeren, mocht ik in mei weer erop. Ik had hier super naar uitgekeken maar helaas liep het iets anders. Mijn nieuwe dekje bracht geen geluk en na 1 rondje lag ik in het zand.
3 weken later voelde ik me genoeg hersteld om weer op te stappen. Helaas had ik nu ontzettend veel angst om weer te vallen. Met genoeg privelessen is dit helemaal goed gekomen en konden wij in de zomer eindelijk samen gaan genieten.
Eindelijk mocht hij weer lekker op de wei, alleen en samen met zijn vriendjes
Maakte mijn vriend eindelijk de eerste rijfoto's van ons (mijn vader kan geen smartphone bedienen)
http://boktimg.nl/img/m/AyQP3h.jpg
http://boktimg.nl/img/m/7JAedi.jpg
Laatst nog een paar leuke foto's laten maken voor mijn vriend. Een fotoshoot staat nog op de planning.
http://boktimg.nl/img/m/ooX06Z.jpg
http://boktimg.nl/img/m/Tv3GLt.jpg
http://boktimg.nl/img/m/Ou15Bl.jpg
Het eerste jaar is bijna voorbij. Wat heb ik in het begin vaak gedacht: "Heb ik wel de goede keuze gemaakt?"
Niks liep zoals ik had verwacht en al had ik al 15 jaar een eigen paard, nooit was het 100% mijn verantwoordelijkheid geweest. Ik moet zeggen dat ik dit toch wel onderschat had en vaak dacht dit komt nooit meer goed. Gelukkig steunde mijn familie mij overal bij en dankzij hun opbeurende woorden, bleef ik doorgaan en weer opnieuw proberen.
Nu een jaar later ben ik zo blij dat ik niet heb opgegeven. Wij hebben samen nog heel veel te leren maar Scooby is alles wat ik zocht in een pony en ik zou heb geen moment meer willen missen. Op naar nog veel meer avonturen samen.
