Geplaatst Inmiddels staat hij alweer 2 jaar bij mij thuis en zijn we heel hard aan het bouwen aan ons vertrouwen en ik mag zeggen dat we in het afgelopen jaar heel wat stappen hebben gezet! De angst is weg en we begrijpen elkaar, wat heerlijk!
Dat heeft er toe geleid dat ik een paar hele stoute schoenen heb durven aantrekken, een startkaart heb aangevraagd en nu inmiddels voor de tweede keer, met succes, met hem de ring in ben geweest. Achteraf baal ik er wel een beetje van dat we dit niet tien jaar eerder hadden kunnen doen, toen was ik nog een stuk jonger en hij natuurlijk ook, maar dat gevoel schuif ik snel opzij, want ik ben gewoon ontzettend trots op hem!
Flo was altijd mijn moeder haar oogappeltje en het is jammer dat ze niet meer heeft mogen meemaken dat we toch vriendjes zijn geworden, maar ik weet zeker dat ze het prachtig had gevonden. Alles wat we nog mogen doen is een cadeautje, want dit hadden we nooit meer durven wensen.
Eind vorig jaar, mijn grote angsthaas bleek toch wel heel dapper met een krans om zijn nek
Het jaar begon koud en winters
Begin van het voorjaar, in stap en draf voelde ik me al best zeker, maar die galop was nog wel een dingetje
Veel lessen, veel oefenen
Zomertijd, niet alleen werken natuurlijk, ook tijd voor grasjes en spelen met zijn vriendinnetjes
We reden onze eerste (online) proefjes thuis in de bak, wat issie knap zo he?
Niet alleen gras smaakt lekker, ook de kastantjeboom
En toen was het oktober en hadden we onze vuurdoop op vreemd terrein! Wat was het spannend bij het losrijden! Maar toen we de ring in mochten was hij er helemaal bij en keek nergens van op, lief dier!
Om dat vervolgens afgelopen weekend nog eens te gaan doen. En beide keren gewoon met een mooie winstpunt weer naar huis ook nog:
Ik ben heel benieuwd wat volgend jaar ons mag gaan brengen. Ik hoop dat we lekker door kunnen gaan met wat we doen en misschien zit er dan ook een rondje buiten in het bos in?? Dat zou wel helemaal geweldig zijn.
