Geplaatst 3 weken geleden heb ik met mijn pony Normini een fotoshoot bij VeraMarjoleine Fotografie gehad tussen
de roze bloesembomen. De dinsdag daarna ben ik (een soort van gepland) opgenomen in het ziekenhuis en ik had iets nodig om dat weekend thuis nog te overleven en om mee te nemen het ziekenhuis (weeeer) in. Tja wat doe je dan om dat weekend door te komen: een bucketlistitem regelen
Al jaaaaaren staat het op mijn verlanglijstje; een bloesemshoot! Ik schoot in de regelmodus en binnen no time was het rond. Met 3 topgrooms, 2 voor de pony en 1 voor mij (
) zijn we de dag goed doorgekomen. Ik had een redelijke dag en kon zelf aardig lopen zonder om te vallen en shooten ging ook nog best heel goed. Heb goed m'n best gedaan om de foto's zo 'normaal' mogelijk te laten lijken, qua kleding en uitstraling heb ik een hoop weten te verbloemen, in elk geval in deze selectie 
. We hadden het geluk dat de zon precies op dit plekje scheen; ik was een permanent ijsklompje en het was al niet heel warm dus dat heeft zeker geholpen.Het ging hier dus al niet zo goed (understatement) maar ik heb gewoon de foto's uitgekozen waar dat niet zo opvalt
Ergens wel zonde, want er zaten een aantal foto's tussen die qua compositie prachtig zijn maar waar ik mezelf niet eens meer op herkende, en die ik daardoor toch niet heb besteld.Gelukkig zijn er nog meer dan genoeg fantastische foto's over, het kiezen was nu al extreem moeilijk en heeft dan ook heel lang geduurd. Uiteindelijk heb ik het in 2en gesplitst; deze selectie de afgelopen maand en volgende maand het tweede deel.
Het resultaat vind ik echt fantastisch. Sowieso omdat het prachtige foto's zijn, maar het heeft mij ook dingen laten inzien die ik hiervoor nooit heb kunnen zien en dat helpt me enorm in deze ziekenhuisperiode.
Naast dat ik de foto's gewoon heel erg mooi vind zijn ze me echt enorm dierbaar, en mede door de inzichten door deze foto's ga ik nu met sprongen de goede kant op
We zijn er nog lang niet maar deze strijder komt er weer uit en dan doen we volgend jaar een bloesemshoot met een hopelijk sterke gezondheid!Genoeg gezeverd; hier de foto's die ik deze maand besteld heb
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
Normini heb ik inmiddels alweer ruim 5 jaar. Ik kocht hem in februari 2016 nadat ik hoop paardenpech achter de rug had. Hij is een ruin van 1.39 en ik ben 1.62 klein. Qua uiterlijk en formaat is het een kinderpony, maar qua gedrag en karakter een volwassenpony (een niet bange, ervaren en zelfverzekerde volwassenpony) en door die combinatie had hij al een hele hoop eigenaren versleten. We hebben allebei de speld in de hooiberg gevonden, we passen perfect bij elkaar en hij gaat nooit meer weg. Hij helpt me enorm en ik kijk er heel erg naar uit om hem weer te zien (heb vorige week al even mogen gaan en het was heerlijk
).Welke foto is jullie favoriet? Ik kan in elk geval geen keuze maken dus ik denk dat ik m'n kamer ermee zal moeten behangen.
mooie pony ook 
