Geplaatst Wauw, lang geleden dat wij nog eens een ITP maakten, maar het is ook niet bijzonder spannend geweest voor ons dit jaar. Omdat onze zaak dicht moest door de COVID maatregelen had ik veeeeeel tijd over maar weinig zin in alles. 2 dagen voor de eerste lockdown had ik toevallig de paarden terug naar huis gehaald dus ik heb ze wel lekker dichtbij gehad altijd en ben daar heel dankbaar voor! Het zal dus meer een sfeeroverzichtje zijn en voor mezelf een manier om een rotjaar af te sluiten
Het begon allemaal nog prima in januari, met een lekker zonnetje en slapende pony's
Ze stonden hier nog bij mijn vriend. De wei thuis is verkocht en zou in december vrij moeten zijn dus de paarden gingen terug naar de boerderij.
In februari moest ik nog gewoon werken en stonden de paarden lekker in de kudde. Rustige maand
In maart ging alles voor de eerste keer dicht. Nergens zin in dus de meeste dagen bracht ik zo door nadat ik gelukkig enkele dagen voordien de paarden terug naar huis had gehaald. De nieuwe eigenaars van onze wei hadden nog geen vergunning kunnen krijgen voor hun plannen en daarom mocht ik de paarden nog lekker thuis laten staan, zij konden er toch nog niet beginnen.
In april werd bekend dat we voor juni nog niet terug open mochten en heb ik Duke opgepakt. Ik had er een paar keer over gehangen en op gezeten maar dat was het ook ongeveer. In april hebben wij voor het eerst samen gestapt!
Natuurlijk kreeg Duke daarna weer genoeg tijd om te bekomen
In mei maakten Duke en ik nog wat stapritjes! Hij pakt alles super goed op maar laat ook zijn karakter goed uitschijnen
We moeten veel oefenen met zijn 'verlatingsangst' want het wordt echt een zenuwpees zodra Dexter uit het zicht is.
Samen kunnen ze de wereld aan
Begin juni ging Duke op mijn voet staan nadat Dexter hem in zijn billen beet. Ik kreeg krukken en een goede vriendin haalde de paarden terug naar de boerderij omdat ik niet tot aan de wei kon lopen om te voeren en water te geven elke dag. Ook mochten we 8 juni terug open gaan en het was alsof corona nooit bestaan had. Mensen kwamen massaal terrasjes doen en ik had het super super druk (en dat met een kreupele poot
)Echter, 10 juni kreeg Duke een trap van 1 van de merries en stond hij kreupel met Einschuss. Wij hadden net ons record verbroken! Duke liep hiervoor al bijna 200 dagen op allevier zijn benen. Het was ons niet gegund. Duke kreeg boxrust, spuitjes en een boel koud water en was gelukkig relatief snel weer op de been. 15 juni mocht hij weer buiten rennen en er was niks meer aan te zien! Uiteraard is dat allemaal overlegd met de dierenarts.
Maar ik zag dat hij alsnog geen rust vond. De merries zaten achter hem aan en Dexter, die hem normaal met alle macht beschermt, had vaak meer interesse in de voerbak. Dus ik besloot dat ze terug naar huis moesten, puur uit gevoel want thuis heb ik helemaal niet de infrastructuur die ze op de boerderij hebben en als hij terug zou vallen kon hij hier niet op boxrust. Maar voor mijn gevoel had hij hier op de wei, met Dexter er bij, meer rust dan daar tussen de merries. En zo kwamen mijn teddy's 20 juni alweer naar huis. Het is een op-en-neer gesleurd geweest die periode maar ik denk nog steeds dat ik op die momenten wel steeds de juiste keuze heb gemaakt.
Juli kwam aankloppen en de paarden genoten van de grasjes op de wei.
Mijn knappe grijze grumpy kon mooi laten zien dat de grasjes hem goed deden
Ook in juli begonnen wij te werken aan Duke zijn verlatingsangst. Ik wilde hem meepakken naar zo veel mogelijk nieuwe plaatsen, zonder Dexter. En eenmaal daar zien we wel wat we doen, gaat het goed dan longeren we misschien een stukje? Geen verwachtingen behalve dat hij als we naar huis gingen rustig moest zijn zonder te flippen omdat Dexter er niet bij is. De eerste nieuwe plek die we probeerden was de piste bij een vriendin thuis. Ik mocht hem daar los laten en uit zijn plaat laten gaan, waar hij dankbaar gebruik van maakte
Maar ik merkte heel snel dat hij me kwam opzoeken en los met me mee liep, ondanks de afleiding van die vriendin haar paarden en het gebrek aan Dexter. Daarom geprobeerd wat te longeren en hij deed het zo flink dat ik er daar de eerste keer zelfs op ben gekropen! We hebben wat gewandeld aan de longe en toen ben ik afgestapt, hij heeft nog lekker kunnen rollen voor we naar huis gingen We zijn hier vaker terug gegaan als ik vrij was en het ging steeds beter
Dit was de eerste keer draf onder het zadel
In juli draafden we voor het eerst los door de bak en er was geen sprake van verlatingsangst. Behalve bij Dexter, die had Duke toch wel gemist wanneer we weer terugkwamen
Augustus was echter een drukke werkmaand waarin de paardjes lekker op de wei stonden.
In september ging Duke mee naar de volgende nieuwe plek, het wedstrijdterrein in ons dorp.
We hadden de dressuurpiste gehuurd om te oefenen en dat ging top! Nouja, dressuurmatig wellicht nog niet top maar hij was ontzettend braaf en dat was waar wij op dat moment voor gingen
Eind oktober moesten we voor de tweede keer onze zaak sluiten en als dat die eerste keer ontmoedigend was, kun je je wel voorstellen dat wij niet per se in feeststemming waren die tweede keer. Oktober/november waren niet zo boeiend dus.
Eind november heb ik Duke nog een keer meegenomen naar de piste bij vriendin thuis maar die was net omgeploegd en veel te zwaar. Zij heeft dan haar pony opgezadeld en zo zijn we op mijn eerste echte buitenrit met Duke vertrokken
Thuis wel een paar keer een kort blokje om gedaan met Dexter er bij maar nu zijn we bijna 2 uur weg geweest en het ging heel goed!In december vierden wij jubileums(jubilea?), Dexter was 6 jaar bij mij en Duke 4 jaar
Verder waren we vooral blij als het eens een dag niet regende Duke verraste ons op 23 december door ineens stokkreupel te lopen, het leek alsof zijn been los aan zijn lichaam hing en ik schoot weer in de volle paniek. Dat waren dus 195 dagen dat Duke in 1 stuk op 4 benen had gelopen, als iemand nog aan het tellen was
De dierenarts was er binnen het half uur en deed iets magisch met haar handen en plots liep Duke weer prima. Blijkbaar schoot zijn knie op slot
Door omstandigheden kwam ook de merrie van mijn zus aan huis staan en zo hadden wij drie moddervarkentjes, een paddock die helemaal naar de vaantjes is en een prachtig uitzicht
Uiteindelijk was iedereen gezond toen we het jaar afsloten en dat is toch het voornaamste
