Geplaatst 
Het jaar ervoor hadden we geprobeerd om de combinatie van 2018 te herhalen en zijn we richting Oost-Duitsland gereden om onze merrie daar op een eiland in de Oostzee nabij Polen bij de hengst te laten.
De planning was dus dit jaar weer een veulen te verwelkomen. Dat liep anders.
Dit jaar liep heel veel vooral heel anders...
Ons 2018 veulen was dusdanig leuk gelukt dat we hoopten op herhaling, en bij voorkeur een hengst uit de inmiddels 30-jarige Kardash.
Die poging om een Muzka 2.0 liep naar af, want ik haalde maanden later een merrie op die geblesseerd, getraumatiseerd, en gust was.
Ik richtte me daarna dus vooral op herstellen en genieten.
Dat betekende vooral wat lekker flierefluiten, beetje basis, beetje aan de hand (en aan de band) werken, lekker samen buiten zijn...
Ik was voorlopig wel genezen van dat hele gedoe van fokken.
Ook financieel trouwens, want ik had van dit hele debacle een heel mooi paard kunnen kopen... 
Onze gup van 2018, Manari Nur, in haar wintervacht in de zon. Zij hoefde dit jaar vooral lekker niks te doen behalve te groeien en te knuffelen.
Best al een tankje voor een middentype Teke die nog 2 jaar moest worden...
Ik genoot enorm van mijn knappe tweetal en was en ben énorm trots op mijn 2018 fokproduct. Dus het bloed kroop een beetje waar het niet gaan kan... mede ook omdat mijn merrie eindelijk weer heerlijk in haar vel zat. Daarom begon ik in de winter toch te twijfelen om Muzanna misschien toch weer te laten dekken. Maar, geheel hypothetisch... door welke hengst dan?
Ik was kritisch en wist vooral wat ik niet wilde...
Na enorm veel afgewogen te hebben, en hengstenhouders van over de hele wereld (incl. Rusland en de VS) te hebben benaderd koos ik tot mijn eigen opperste verbazing uiteindelijk voor de spreekwoordelijke hengst van de buren.
Een hengst uit Rusland, maar een die via omwegen in Azerbeidzjan en Oekraïne per toeval op z’n ouwe dag (hij wordt komend jaar 23) in Nederland is beland.
In link, want het is niet mijn foto.
De hengst in kwestie.
Maar omdat ik er nog niet helemaal uit was, mede omdat het een hoofdtype is met veel lengte en ik mij in de fokkerij eerder richt op middentype en massieve alaman type, wilde ik de hengst eerst nog eens zien. Toen kwam het coronavirus om de hoek kijken en omdat wij heel voorzichtig waren duurde het tot eind mei voor we een knoop konden doorhakken.
Eerst was het dus vooral nog veel noodgedwongen flierefluiten...
Terwijl langzaam aan die dikke wintervacht plaats maakte voor een zijdezacht zomervel...
Bij Muzanna betekende dat zoals ieder voorjaar eerst appeltjes die bij Manari juist veel bescheidener waren.
En eindelijk ging Muzanna uit logeren bij de hengst.
Helaas liep dat niet zoals gehoopt en omdat ik voor de verkoop niet een te laat veulen wilde, hebben we er in juli de brui aan gegeven en ons maar gericht op lekker wat samen recreëren in de zomerzon...
En genieten van dat mooie gouden velletje dat Manari ontwikkelde.
Daarnaast werden we geïnterviewd door De Hoefslag, met deze foto van ons gouden duo erbij.
Langzaam begonnen ze weer te verharen en kreeg Manari ineens véél meer appeltjes!
Muzanna genoot vooral van het mooie weer.
Die appeltjes van Manari werden heuse “sterren” waar het ras een beetje om bekend staat.
En ze ontwikkelde zich tot een heel rastypische 2-jarige.
Alleen raakte ik vervolgens in de kreukels en kwam er van foto’s niks meer terecht en van iets doen met de paarden al heel snel ook niet meer. Het was vooral ziekenhuis in, ziekenhuis uit... Ik heb ze zelfs sinds half november niet meer gezien.
Gelukkig krijg ik regelmatig foto’s en filmpjes en bestaat er zoiets als facetime.
Maar zo werd dit jaar dat in het teken stond van de fokkerij en de pandemie voor mij ook een jaar dat vooral rond pechvogelarij draaide en is er van werken met de paarden en de fokkerij heel weinig terecht gekomen. Een beetje een jaar van wat portretjes schieten en vooral genieten van de kleine momenten...
We zullen zien wat 2021 brengt! Hopelijk veel geluk en een goede gezondheid.
Voor jou hoop ik trouwens dat dat weerzien heel snel komt. 
Hopelijk wordt 2021 een jaar waarin jullie kunnen schitteren zoals Manari en Muzanna hun gouden vacht! 
Wat een mooi compliment zeg, dankjewel! Ben natuurlijk ook wel best trots op mijn knappe merries. 
