Geplaatst Geboren 24 april 2019. Vader; Flurry, zijn moeder is een Jars.
Na wat veulens te hebben bekeken. En een paar keuringen bezocht, waar verschillende mensen mij de nodige uitleg over fjordenveulentjes hebben gegeven. Heb ik oktober 2019 Sjoko gekocht.
Niet het mooiste veulen wat ik had gezien, maar in de kleine kudde liep ook zijn 1 jaar oude volle zus , en die sprak me erg aan (en was niet te koop...)
Zijn stamboeknaam is Prins. Ik wilde graag een andere 'roepnaam', maar wel iets met prins.. Prins Maurits of Constantijn vielen al snel af en zo werd het Sjoko...prins.
Een week later werd de hummel gebracht. Hij kende weinig, in de trailer had hij zijn halster kapot getrokken, dus kreeg hij snel een, veel te groot, tijdelijk halster
Hij was ook heel blij met de speelkameraad die voor hem geregeld was.
Meelopen aan een halster was redelijk nieuw voor hem, voetjes geven al helemaal, maar hij leerde snel. Op aanraden van een ervaren fjordeigenaar zijn manen afgeknipt om later een mooie boog te kunnen maken. Geen foto's van, maar fraai was anders. De hoefsmid schoot in de lach toen hij Sjoko voor het eerst zag. "Wat heb je daar nou? Het ziet er niet uit! Lijkt wel een quarter!" Dat is niet wat je wilt horen als je net je eerste fjordveulen hebt gekocht... Maar ja, denk die bos manen weg, dan is zijn hals wat iel voor een fjord en dat gecombineerd met die hoge, naar verhouding wat grote, kont en lange benen...
Met zijn kameraad kon hij het inmiddels goed vinden, de eerste maanden deelden ze ook een box en konden na een dag, spelen en ongein uithalen in de wei, heerlijk samen slapen.
In februari had Sjoko een geknipte boog en leek hij weer wat meer op een fjord.
In omgang was het een heerlijk dier. Hij had een echte Pipi Langkous mentaliteit; Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan. Hij was overal voor in, over plastic lopen, wandelen langs de weg, over het erf met rondrijdende shovels. Niets is te gek, tot nu toe...
April 2020, zijn laatste dag als hengst. In een paar maanden tijd groeide hij er 7 centimeter bij, vooral in de hoogte, in de breedte en de lengte kwam er niets bij. Iemand zei dat hij meer leek op een rijponyveulen dan op een fjord, zo hoog en smal...
Na zijn castratie werd hij nog makkelijker in omgang, hij begon stemcommando's eindelijk te begrijpen, want dat kwartje was nog steeds niet gevallen bij hem.
In juli maakte ik per toeval een paar mooie zwart/wit foto's van Sjoko
Een maand later zorgde hij ervoor dat mijn 4-jarige een beetje zijn machogedrag verloor door hem steeds uit te nodigen voor een wederzijdse kriebelbeurt.
Oktober 2020. Sjoko is een jaar bij mij en zowaar: hij lijkt op de fjord! Hij heeft lettelrijk wat meer body gekregen. Nu krijg ik geen opmerkingen meer over dat 'rare smalle ding'....
Zijn kameraad is helaas verhuisd en Sjoko staat nu samen met Marnix, de 4-jarige.
Na het poseren was het tijd voor actie
Altijd leuk, zo'n 'ogen dicht galopfoto'.
In omgang een erg prettige jaarling. Nog steeds erg braaf, maar gelukkig ook wel ondeugend. Bij het poetsen 's morgens staat hij zonder halster keurig stil, doet op verzoek een pas opzij of naar achteren, blijft rustig wachten als ik een bezem haal en de zooi wegveeg. Daarna krijgt hij pas een halster om en vervolgens wordt hij naar de wei of paddock gebracht. Dit gaat dagen achter elkaar goed tot het moment zijn ondeugd bovenkomt en hij in volle vaart door de stal draaft om een willekeurige box in te duiken. "Joehoe baasje... ik ben weg...! " Je hoort hem bijna grinniken...
In novenber 2020 begonnen met wat grondwerk en hij vindt het prachtig. Hij biedt het zelf aan. Als ik de paarden 's middags wil verhuizen van de paddock naar het weitje blijft hij bij me en hoopt dat ik een commando geef. Het is nog een beetje spelen en als hij er genoeg van heeft rent hij de paddock uit naar de wei. Doei!
December 2020 voor het eerst balkjes laten draven. Hij wil zo graag iets doen dat hij dit ook weer zeer snel leerde en er echt van genoot.
Bij het grondwerk mag Sjoko graag het stokje overnemen.
Tweede kerstdag hadden we een bezoek en ik liep naar de keuken om iets te halen en zie dat Sjoko door het keukenraam naar binnen staat te kijken. Ik ben net zo verbaasd als hij. " Er staat een paard voor het raam", roep ik nog om vervolgens snel weg te lopen om een halster te halen. Dat had ik beter niet kunnen doen want de andere mensen zien dat Sjoko wil kijken waar ik gebleven ben en nogal hard zijn neus stoot tegen de ruit. Daar schrikt hij van, draait zich om en draaft de weg op. Gelukkig wonen we vrij rustig... Als ik buiten ben is Sjoko 150 meter verderop een weiland ingerend en galoppeert lekker door... Eén van ons blijft bij de ingang van het weiland staan om Sjoko eventueel op te vangen, maar ik roep één keer en hij draait zich om en galoppeert terug. Hij blijft keurig voor me staan, brokje erin, halster om en weer terug naar huis. Topknol!
Ondertussen sterft Marnix 'duizend doden' in de paddock; die vind het vreselijk om alleen te staan en ik vraag me af waarom Marnix nog in de paddock is terwijl Sjoko de benen kon nemen...
Blijkt dat Sjoko een heel zwaar hek (waar nog geen enkel paard geprobeerd heeft om er beweging in te krijgen) net voldoende heeft open gewrikt om er door te kunnen, vervolgens is het hek weer terug geveerd zodat Marnix er niet doorheen kon. Aan de andere kant van het hek was een weitje waar verderop weer een hek open stond...Sjoko is er eenvoudig uit gelopen en heeft wellicht eerst wat op het erf rondgestruind en is toen voor het raam gaan staan... Het hek zit uiteraard nu vast met een ketting....
Op naar 2021! Met dit koekje van bijzonder deeg...
Ik volg jullie graag! Wat zijn je plannen met hem? 
Op naar een nieuw jaar vol leuke spelletjes, hopelijk in de meeste gevallen wel samen haha 