Geplaatst Het begon vlak voor de kerst van 2019, een appje dat zijn pees rechtsvoor wel heel dik was. De dierenarts kwam erbij een hij had helaas een fikse beschadiging aan het check ligament. 3-6 maanden was de prognose, verder stappen op het harde, veel koelen en gelukkig lekker naar buiten samen met een ander paard die ook een blessure had.
Gelukkig ging dit de goede kant op en hielden we samen de moed erin. Dierenarts kwam elke 6 weken nog eens scannen en zag gelukkig elke keer wel verbetering.
Helaas in maart weer een appje en belletjes dat het niet goed ging. Hij had een trap gehad en was echt heel erg kreupel, nu linksvoor. Ik kreeg oprecht buikpijn toen ik hem zag staan, hij had zoveel pijn. Dierenarts er weer bij, röntgenfoto’s en daaruit bleek dat zijn knie was gebroken, zat een overduidelijke verticale breuk. Gevalletje van pech hebben, verkeerde trap op de verkeerde plek. Prognose was nu 9-12 maanden box rust.. Met de waarschuwing dat bij een verkeerde beweging het kon doorscheuren en het over zou zijn. 2-3 keer per dag waren we op stal en telefoon lag naast me de eerste week. Wat hield hij zich braaf en goed, na de eerste weken kon ik ietsje meer ontspannen. Dit zou ook wel weer goed komen.
Via onze dierenarts kwamen we uit bij magneet therapie, dit zou breuken helpen sneller te herstellen en konden we meteen inzetten bij zijn pees. Deze was namelijk achteruit gegaan omdat hij zijn breuk ontlastte. 2maal daags bleven we op stal komen om hem medicatie te geven, de magneet therapie toe te passen en hem in de gaten te houden.
De breuk genas gelukkig goed en ook zijn pees ging weer de goede kant op. De andere paarden stonden inmiddels op het land en we merkten dat ondanks dat hij heel braaf was, het binnen staan echt mentaal iets begon te doen. Dus kreeg hij met toestemming van dierenarts en dieren fysiotherapeut toestemming voor kleine paddock waar hij toch contact kon hebben met anderen.
Nog steeds moesten we hem 2x daags behandelen.
Langzaam aan mocht we nu ook gaan stappen op het harde, hiervoor werden schema’s gemaakt in overleg met iedereen die betrokken was en hij werd continu in de gaten gehouden. We starten met 1 min wat werd uitgebouwd tot 45 min met rondjes draven aan de hand. Ook mochten we zijn stukje steeds iets groter maken waardoor hij lekker rond kon scharrelen.
Toen kregen we eind augustus nog een controle, wat een spanning over wat we zouden horen..
Eindelijk het verlossende woord, alle betrokkenen hadden er een goed gevoel bij en waren tevreden over de genezing dus we mochten er weer op!! Dat werd gevierd met champagne
En we kregen weer dit mooie uitzicht, wat was het wennen op hem weer op te zadelen en met hoofdstel te zien.
We begonnen rustig aan op te bouwen onder het zadel en daarnaast nog steeds stappen/draven aan de hand. Onze conditie werd flink getest want uiteindelijk moesten we 4x3 rondjes draven door in de bak.
Helaas bleek de laatste weken tijdens het opbouwen van het drafwerk dat hij toch niet altijd even lekker liep. Soms licht onregelmatig, schudde met zijn hoofd en struikelde soms. De fysio en dierenarts zijn er nog eens bij geweest en hebben samen overleg gehad en sturen ons nu door naar Emmeloord. Ze vermoeden dat er een ontsteking of artrose is in zijn hals. Er zullen echo’s en röntgenfoto’s gemaakt moeten worden en dan gaan we weer verder kijken. 11 januari hebben we de afspraak staan en voor nu zijn de wandelschoenen weer aan tot we precies weten wat er nou speelt.
