Geplaatst In februari verhuisden we van onze eigen paddock paradise naar een pensionstal. We hebben nog geen bak, zo kon ze opgepakt worden, kon zij veel leren en ik misschien nog wel meer.
Uit de wei plukken en op straat laden. Geen probleem.
We hebben helaas niet veel kunnen leren, na een lelijke trap van een paard brak ze haar griffelbeen. Een operatie volgde en het revalideren kon beginnen.
Nadat we een maandje hebben kunnen rijden vond ik haar niet helemaal ‘lekker’. Je zag er niks aan, maar ik wist en voelde dat er iets was. Na een echo was er een heel kleine blessure te zien. Weer volgende er boxrust en revalideren.
Nu zitten we er weer op. We zijn elkaar een beetje (heel erg veel) kwijt. Mora is een ontzettende spiegel, dat resulteert in door het vuur gaan maar ook mee doodsbang worden. Twee maal per week lessen we intensief om het vertrouwen terug te krijgen. Grondwerk en knuffelen blijft in ieder geval favoriet.
Volgend jaar wordt ons jaar! In de zomer hopen we onze PP volledig in orde te hebben. Dan komt ze weer naar huis.
Koelen, koelen, koelen. We kunnen geen water meer zien.
Er voor de eerste keer weer op. Zonder zadel, rondje rond stal. Toen waren we nog ons.
We bouwden zoveel spanning op.. Ik denk dat dit de ommekeer was. Niet snel daarna belanden we in onze nieuwe blessure.
We zijn dit jaar drie keer bij Equisound geweest en eenmaal bij Picavet. De osteopaat, masseur en andere paten en peuten hebben ook vaak de revue gepasseerd.
En we zitten er weer op. Baby stapjes.
Poseren kunnen we nog als de beste!!
Op naar een gezond en liefdevol 2021, zonder blessures en met naar elkaar groeien!
