Geplaatst 
.Een jaar lang onder het zadel maar al 4,5 jaar mijn vriendinnetje, mijn zelfgefokte trots, mijn Kenna (officeel Lady Kenna).
4,5 jaar geleden begon ons avontuur met een geschikte hengst vinden voor haar ietswat gestoorde moeder. Het moest dus een bewezen braaf lijntje zijn en ik kwam, samen met de hengstenhouder, op Glamourdale uit.
Ik heb héél hard gehoopt op een vos met veel wit (dat was haar moeder immers ook) maar Kenna is helemaal zwart geboren met 4 koppige witte haren op haar voohoofd van haar moeder. En na heeeel lang wachten lag er op 23 mei 2016 een te grote, bewegende voerbak in de stal... Om 19.30 nog gecontroleerd, niks aan de hand lekker aan het eten en ik kom om 20.15 en jahoor, daar was Kenna.
Her eerste jaar stond in het teken van de wereld leren kennen en lekker opgroeien. Gewoon nog bij ons thuis.
Na 9 maanden hebben we haar afgespeend, of eigenlijk heeft moeders dat gedaan want die was Kenna beu en ze mocht niet meer drinken. Is op een heel fijne manier gegaan en ze kon gewoon bij moeders blijven staan.
De zomer erop mocht ze als jaarling dan echt op eigen voeten, op naar de opfok!
In de winter halen wij altijd de jonge paarden weer naar huis. Om wat met ze om te tutten en spelenderwijs wat te leren.
Van lelijke jaarling geen sprake!
En ze heeft mijn roep voor meer wit toxh gehoord, baasje wou meer wit? Dat kan toch...
In het voorjaar van 2018 was ze bijna 2 en al heel wat paard aan het worden en ontzettend mooi aan het uitgroeien:
En toen was het oktober/november 2019, was ze 3,5 en werd het toch tijd dat ze wat ging doen aangezien ze als obisi(tas)-paard door het leven ging en zich duidelijk verveelde.
En dat viel niet tegen! Zo braaf met zadelmak maken, met 6 weken haalde ik haar weer op en begon het 'grote paarden leven'. In de zomer van 2020 heeft ze 24/7 op een paddock paradise gestaan en dat deed haar goed
. Verder reden we iets van 3x per week en ging ze ontzettend hard vooruit:
Alleen beleefde ik minder plezier meer aan het hebben van een eigen paard. Dat was 3 jaar ervoor al ontstaan en ik heb dan ook 3 jaar niet gereden. Alleen Kenna gehouden, want ja je eerste zelf gefokte veulentje doe je niet snel weg. Toch heeft ze in de periode nadat ze zadelmak was een paar maand te koop gestaan. Tot corona kwam en er geen bezoek van buitenaf meer mocht komen en het weinig zin had om een paard te koop aan te bieden haha. Dus advertentie verwijderd en een fijne bijrijdere gezocht. Maar ik begon er steeds meer plezier in te krijgen...
In de zomer ben ik gaan samenwonen en stond Kenna ineens dik een uur rijden bij mij vandaan... Tijd voor een verhuizing dus. Ook op de nieuwe stal doet ze het geweldig, we hebben ons eerste officiële wedstrijdje gereden en met 180,5 (4e plek) en 209,5 (1e plek) zeker niet onverdienstelijk. Tegenwoordig lessen we 1x per 2 weken bij Laura Zwart en trainen we zo'n 4 keer per week waarbij ze dingen ontzettend snel oppakt. En altijd braaf, lief en goudeerlijk. Totaal niet kijkerig en altijd zin om wat samen te doen of te kroelen. Ik geniet dus met volle teugen van mijn meisje en ben blij dat ze uiteindelijk niet verkocht is. Ik heb het plezier in rijden helemaal terug door mijn geweldige merrie.
