Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 03-05-18 23:10

Samen vallen, nu bang(?)

Geplaatst door de TopicStarter: 03-05-18 23:10

(Bij voorbaat excuus voor typos, gaat om emoties en ik schrijf vanaf mijn telefoon met een slechte autocorrect)

Hi...
Ik was in eerste instantie niet van plan hier een topic over te maken, maar omdat ik dit gevoel toch niet van me af kan schudden doe ik het bij nader inzien toch wel.

Vorige week zondag had ik mijn eerste (officiële) springwedstrijd, in de B op eigen terrein. Ik had er ontzetten veel zin in, maar was ook wel een beetje zenuwachtig. Paardlief en ik trainen hier al héél lang voor en ik wist dat ze het aan kon!
Ik ben normaal nooit zenuwachtig voor wedstrijden, maar deze keer had de sfeer wel een nare smaak. Vuile, afkeurende blikken en meermaals commentaar als 'wie gaat er nou springen met een tuigpaard' en 'wat doet zij hier dat paard hoort hier niet'.
Op dressuurwedstrijden heb ik dit vrijwel nooit, dus ik schrok er wel een beetje van. Ik begon hierdoor al wat zenuwachtig aan mijn parcours.

Het eerste parcours was oké. Vanwege spanning van zowel mij als mijn paard waren de afstanden en het ritme niet super, hierdoor 2 balkjes er af maar geen weigeringen en het was verder een prima rondje.
Voor het tweede parcours had ik meer zelfvertrouwen, ons ritme was veel beter, afstanden beter. We vlogen over de hindernissen! Oortjes naar voren en ik met een brede glimlach. Vol zelfvertrouwen rijden we op de een-na-laatste hindernis af. En dan gaat het mis. Mijn paard verliest haar balans tijdens de afzet, komt hierdoor onvoldoende omhoog en gaat dwars door de hindernis heen. Vervolgens struikelt ze over de balken en zie ik de grond veel te dichtbij komen.

Ik rolde op mijn billen, kom gauw weer overeind en loop zo snel mogelijk naar mijn paard toe, die inmiddels al weer staat, een verbaaste blik in haar ogen (zover een paard dat heeft) en een half oortje op mij gericht.
Enorm geschrokken lopen we samen de ring uit, vrienden en ouders die snel aan komen lopen. Zodra ik naar stal loop barst ik natuurlijk in trainen uit, van de schrik.
Beentjes gekoeld van mijn paard, flink gestapt en gekeken of ze goed draafde maar alles leek in orde.

Volgende dag weer gekoeld en gestapt en nog steeds was ze helemaal in orde, geen stijfheid te zien, zuiver in haar gang en zij allang weer met de oortjes erop.

Dinsdag rustig weer wat gelongeerd, paard had er zin in, maakte wat vrolijke bokkensprongen en liep lekker rond.

Woensdag ben ik weer opgestapt, ze was fijn ontspannen, liep lekker soepel en voor het vertrouwen hebben we wat balkjes gedraafd. Alles in orde dus.

Vandaag hetzelfde, paard is nog steeds happy, zit goed in haar vel en heeft nergens last van.

Ik ben fysiek okay, maar toch kan ik het niet van me afzetten.
Mijn stalgenoten verzekeren me dat het wel vaker gebeurt dat iemand valt met zijn paard, en dat het maar een stom ongelukje was.
Maar nog steeds knaagt het aan me. Was het mijn fout? Wat ging er precies mis? Waarom viel ze? Moet ik maar stoppen met springen? Ben ik een slechte springruiter? En nog het belangrijkste: "Wat als we wel verkeerd waren gevallen en dit het einde van mijn Horonae zou zijn geweest?"

Ik de heb het filmpje wat mijn moeder heeft gemaakt van het parcours inmiddels 1000x bekeken en nog steeds kan ik er niet achter komen wáárom ze haar balans kwijt raakte. Daarnaast vreet het zoveel aan me dat de val maar terug blijf kijken. Ik realiseer me dat ik regelmatig hetzelfde fragment 20x op replay heb gehad op mijn telefoon.

Ik wil dit gevoel gewoon van me af kunnen zetten, waarom twijfel ik ineens aan onze capaciteiten? Springen (en crossen) maakt mijn paard het gelukkigste van alles, ik zou het haar nooit kunnen ontnemen.

Zaterdag hebben we weer crossles, ik hoop dan wat van mijn vertrouwen terug te kunnen krijgen en gewoon weer heerlijk te kunnen genieten en vliegen met mijn meisje.

Ik weet niet precies wat ik met Dit topic wil bereiken... Ik hoop door dit te schrijven dat ik mijn eigen emoties en gevoelens van me af kan schrijven en dit vretende gevoel gewoon los kan laten.

•Horonae• Z1+4
Volg Horonae op instagram, klik hier!

**Geplaatst:** 03-05-18 23:19

Geplaatst: 03-05-18 23:19

Ik kan je de hand schudden.
10 jan springles. Pony lijkt niet goed te kunnen afzetten. Komt met 1 been van de grond, andere blijft hangen. Ze haakt de balk, slaat over de kop en ik ga er in een snoekduik af. Direct bewusteloos en afgevoerd met de ambu. Viel achteraf mee. Pony gelukkig door stalgenoten verzorgd en in orde.
Doodsbang maar springen is ons ding.. juf heeft haar de week erna in de les even gesprongen. Ze had geen twijfel. Uiteindelijk mijn eerste les buiten de deur gaan springen. Mezelf wat onder druk, andere locatie en instructeur die ik niet had ingelicht. Gewoon om mezelf even een schop te verkopen. Was gewoon domme pech dus ik moest gewoon weer gaan rijden.

Inmiddels springen we weer als vanouds. Maar mijn tip is wel blijven doen. Je paard kon er niks aan doen, er was dus geen enkele opzet. Houd dat in je gedachten en terug naar de basis tot je je daar weer fijn voelt

Ander voorbeeld: Stalgenoot draaft door de hoek. Paard verstapt zich en valt tegen het hek aan. Aan alles zit een risico. Dus ontneem jullie plezier niet door angst.

Laatst bijgewerkt door Saaams op 03-05-18 23:30, in het totaal 1 keer bewerkt

Laerkens Beauty L1+2 dressuur

[o]

**Geplaatst:** 03-05-18 23:24

Geplaatst: 03-05-18 23:24

Ik denk dat je nu te veel vast hangt in de schrik van het moment. Soms schat het paard zelf de sprong verkeerd in en dan gebeurt er dit. Daar is niks erg aan, zolang jullie beiden er niks aan over hebben gehouden natuurlijk. Ik snap de schrik en onzekerheid wel, maar het is nergens voor nodig. Ga lekker naar je cross les, je instructeur zal je zeker helpen. Binnen no time heb je de zelfvertrouwen weer en gaan jullie zeker weer mooie wedstrijden rijden!

[ITP] VOLG: The Miracle Pony named Lotje

**Geplaatst:** 03-05-18 23:27

Geplaatst: 03-05-18 23:27

Dat is nogal niet wat..

Een ''stom ongelukje'' zou ik het niet noemen. Maar, het kan natuurlijk altijd gebeuren. Hoevaak denk je dat andere springruiters wel niet gevallen zijn? ( Alleen of ook samen met paard. ) Geef door misschien, een fout je droom niet op? Als jullie beide het zo geweldig vinden om te springen, zou ik zéker lekker gaan lessen en je vertrouwen weer terug krijgen! Die val blijft natuurlijk altijd wel in je achterhoofd zitten, dit merk ik zelf ook enorm. Maar, om nou al die dingen te vragen aan jezelf? Tuurlijk moet je niet stoppen met springen!? 'Gewoon' doorgaan! Als je op een paard stapt, moet je weten dat de kans er is, dát je verkeerd valt. Maar dat is met alles. En anders laat je de val even bezinken? Dat je na een paar dagen weer vól vertrouwen begint. Kan natuurlijk ook nog. Iniedergeval, niet denken dat je een ''slechte springruiter'' bent, wat dat is ábsoluut niet. Iedereen, ( dus ook paarden ) maken fouten.

. Maar laat 1 fout, of 10 fouten, je passie niet verzieken.

Ik hoop dat je over die nare ''angst'' overkomt, en weer lekker wedstrijden kunt gaan rijden! Succes.

Pablo Shetlander: Ze zijn werkwillig, nieuwsgierig en leergierig.
Dexter Haflinger: Hij zal rustig en stabiel zijn werk doen, zolang zijn grenzen niet overschreden worden.
Diana Tinker: Is rustig, koelbloedig en heeft een goed en eerlijk karakter. Daarnaast zijn ze zeer nieuwsgierig en dapper
https://www.youtube.com/watch?v=itayDOc31yg & https://www.youtube.com/watch?v=1cA7egQ3rLE

**Geplaatst:** 03-05-18 23:28

Geplaatst: 03-05-18 23:28

Wat vervelend dat jullie zijn gevallen, gelukkig hebben jullie er (fysiek) niets aan over gehouden!

Maar het gebeurt zeker wel vaker en is meestal domme pech. Ik heb je paardje even bekeken op je profiel en ze is misschien niet de allerbeste springer, maar ze is ook zeker geen sukkel met springen. Dus lijkt me echt pech. Misschien dat ze niet helemaal fijn uitkwam (zou me niet verbazen ivm haar grootte), probeerde te corrigeren maar even niet helemaal wist hoe ze dat aan moest pakken en toen al bij de hindernis was.

Pak het weer op en probeer zelf niet te onzeker te gaan rijden, dan is de kans groot dat je paard er ook geen probleem mee heeft:)

**Geplaatst:** 04-05-18 00:06

Geplaatst: 04-05-18 00:06

De eerste keer dat ik met mijn paard sprong, (had genoeg ervaringen van zijn vorige eigenaar) ging hij over de kop. God, wat was ik bang.

Heeel soms komt het nog eens boven, maar eigenlijk doe ik alles weer. Ik spring weer met plezier, maar het heeft moeten slijten. In het begin dacht ik ook aan opgeven, maar blij dat ik dat nooit gedaan heb.

Succes en niet opgeven hoor! Springen is superleuk.

**Geplaatst:** 04-05-18 01:34

Re: Samen vallen, nu bang(?)

Geplaatst: 04-05-18 01:34

Ik heb de filmpjes in je profiel ook even bekeken, ziet er goed uit hoor! Jullie rijden daar met zo veel vertrouwen en jullie springen alles netjes! Daar ligt het echt niet aan.. Maar iedereen kan een fout maken, ook een paard.. Ik weet er zelf alles van, ik ben ook een keer hard onderuit gegaan tijdens het springen, ben er vaker goed afgevallen, maar die keer was het met paard.. Daar schrik je wel van, dat is al een paar jaar geleden en ik begin nu pas weer te springen.. Maar ik was toen al bang omdat ik er al eerder goed afgevallen was tijdens het springen, dus dat ging toen ook dubbel op.. Jullie kunnen het, en trek je ook alsjeblieft niets aan van die arrogante ruiters die zeggen dat je met een tuigpaard niets bij het springen te zoeken hebt, want dat is echt pure onzin.. Ik hoop dat je het vertrouwen snel weer terug hebt!

Shoot for the moon, because even if you miss, you will land among the stars

**Geplaatst door de TopicStarter:** 04-05-18 08:16

Re: Samen vallen, nu bang(?)

Geplaatst door de TopicStarter: 04-05-18 08:16

Heel erg bedankt voor de super lieve reacties! Klinkt misschien stom maar ik heb er echt enorm veel steun aan.

Als ik er alleen af was gevallen had ik het helemaal niet erg gevonden, so be it. Maar ik was doodsbang dat zij zich misschien pijn zou hebben gedaan, dat zou ik mezelf nóóit kunnen vergeven.

Ben toch wel erg blij dat ik dit topic heb gemaakt, jullie reacties geven me toch een flink stuk zelfvertrouwen terug

•Horonae• Z1+4
Volg Horonae op instagram, klik hier!

**Geplaatst:** 04-05-18 08:40

Geplaatst: 04-05-18 08:40

Ben een aantal maanden geleden ook met een jonge hengst over de kop gegaan tijdens het springen, een soort van dezelfde manier als bij jou gebeurde, alleen bij mij lande hij boven op mij. Sleutelbeen gebroken, schouderband afgescheurd en mijn cap in 6 stukken. Moest er daarna van mijn leiding gevende meteen weer op en heb toen met 1 hand alsnog het parcour gereden, en door de adrenaline deed het niet ontzettend veel pijn. Tot ik mijn volgende paard wou halen en ik opeens kapot ging van de pijn.

Citaat:
Vuile, afkeurende blikken en meermaals commentaar als 'wie gaat er nou springen met een tuigpaard' en 'wat doet zij hier dat paard hoort hier niet'.

Dit vind ik altijd zo jammer he, wie zijn hun om te bepalen of jouw paard daar hoort ja of nee 8)7

. Gewoon lekker blijven oefenen en de volgende keer trek je alle prijzen onder hun neus weg $*\o/*$

Tip voor je TS, ga gewoon weer lekker wat balkjes draven,begin weer met een klein kruisje en bouw het zo weer op. Maar probeer wel iedere keer die grens weer te verleggen, het risico van paardrijden is gewoon dat je soms ook samen kan gaan liggen (kan trouwens ook vanuit stap gebeuren, spreek uit ervaring

).

Kop op en het komt allemaal goed :(:)

The wonder of Independence is that it encourages open minds and the desire to improve.

**Geplaatst:** 05-05-18 22:05

Re: Samen vallen, nu bang(?)

Geplaatst: 05-05-18 22:05

Ook ik heb je filmpjes in je profiel bekeken ..
Wil even zeggen dat jullie een geweldige combinatie zijn samen .. het plezier spat er vanaf én je paard is een knapperd ..

Heb verder geen tips of tricks of advies voor jullie , maar volg je gevoel , dan komen jullie er wel $*\%/*$

De allerliefste en het allermooiste paard van de hele wereld ... is de mijne :-)

**Geplaatst:** 06-05-18 00:25

Geplaatst: 06-05-18 00:25

Heel herkenbaar, hele tijd geleden dóór een oxer heen gegaan. Stom dom ongelukje, pony blijft haken op een galopbalk gaat op de rem en ik neem de complete hindernis en palen mee... Opgestaan, afgeklopt en nog een sprongentje gedaan en uitgestapt vanwege de spierpijn, maar die oxer niet meer gesprongen, stom dat nooit meer doen dus!

Helaas wel een duveltje een hele tijd op mijn schouder gehad met een oxer springen en toch wel beetje schrik gehad voor die sprong. Andere(stijl, kruis) ging ik lachend en zonder zorgen over heen.

Gelukkig wel doorgezet en laatste tijd(pakweg 9 maanden) zonder duveltje gesprongen.

Helaas 1.5 week geleden weer een oxer van héél dichtbij gezien, uiteindelijk leverde dat een nachtje ziekenhuis op(en een scheurtje in mijn bol van mn heup).

Oxer stond in een lijntje waar die weigerde omdat hij te groot inkwam(na 3x zelfde lijntje wel gewoon correct te rijden), stom dom ongelukje wederom...

1 ding toen wel gedaan wat ik de vorige keer niet gedaan heb. Toch opgestapt(hyper van de endorfine en adrenaline haha) en het lijntje nog eens gesprongen. Dat ik daarna helemaal niet meer kon lopen laten we even buiten beschouwing

Maar weet wel dat ik er al eens uit ben gekomen en het nu ook weer goed gaat komen door het toch gewoon te doen. Waarom? Omdat het gewoon te leuk is om niet te doen! Onthoud dat goed!

Overigens spring ik ook zeker niet met een sportpaard meer met een balon op pootjes aka fjord hihi

Dressuurfjord Bjorvick Z1+3

[EJL-ITP] 5,5 jaar Superfjord! Van niets naar Z1 naar nieuwe carrière

**Geplaatst:** 06-05-18 00:43

Re: Samen vallen, nu bang(?)

Geplaatst: 06-05-18 00:43

Ik ben twee keer over de kop gegaan met mijn ex paard, galopperen aan op de volte in een iets natte piste, hij gleed weg of struikelde en we hebben een koprol gemaakt. Gelukkig is hij naast mij terecht gekomen maar heb toch mijn heup in gescheurd. Hierdoor ben ik echt bang geworden om te galopperen want wat als, en heb een beste tijd alleen gedraaft. Galopperen deed ik alleen op echte rechte stukken. Had tijd nodig. En vertrouwen van beide kanten.

Ik ben zo 'n vier jaar geleden nog eens over de kop gegaan met springen, weet niet wat er is gebeurd en ben ruim een uur bewusteloos geweest. Opgehaald door een ambu. En de hele mikmak, maar had hier eigenlijk minder last van want ik weet echt niet wat er gebeurd is. Met springen ben ik wel veel voorzichtiger geworden maar zat er tegen dokters advies toch binnen een week weer even op omdat ik gewoonweg bang was dat ik weer bang zou worden.
Klinkt stom maarja.

Laat je niet uit het veld slaan door stom commentaar, ben ook wel eens met de nek aangekeken door mensen omdat ik met een Fries aankom. Mensen zullen altijd wat te zeiken hebben om het kort te zeggen.

Als je maar lol hebt, bouw weer vertouwen op met elkaar. Voelt iets niet goed, no pressure. Ik heb geleerd te accepteren dat rare dingen gebeuren en dat je nou eenmaal wel eens kunt vallen. Misschien helpt het als je je paard goede bescherming om de benen doet, en paarden zijn gelukkig nog half niet zo breekbaar als wij soms denken. Ik heb die van mij over een kop zien gaan in de wei en binnen dezelfde pas weer door zien rennen.

Van een ruin kan je eisen, aan een hengst kan je het vragen en bij een merrie moet je 3-voudig schriftelijk verzoek indienen.

Riding: The art of keeping the horse between you and the ground.

**Geplaatst:** 06-05-18 00:54

Re: Samen vallen, nu bang(?)

Geplaatst: 06-05-18 00:54

Wij hebben springpaarden en ik heb hetzelfde meerdere malen meegemaakt met onze amazones. Bij ons heeft 'de juf' altijd geholpen. Er zijn supergoede instructrices die jou over je angst heen kunnen helpen en er voor zorgen dat je je plezier weer terugkrijgt. Die moet je hebben.
Want ik heb ook gezien dat het alleen weer oppakken (hoe heldhaftig ook) vaak moeilijk is. Je bent zelf onzeker en je paard is met een slechte spingervaring geëindigd..... Dan is het best moeilijk om je paard en jezelf weer zelfvertrouwen te geven. Maar met de juiste hulp komt het vast goed.

**Geplaatst:** 29-12-20 23:17

Geplaatst: 29-12-20 23:17

ikzelf ben gister samen met mijn fjorde manege paard gevallen.
Ik wilde haar aanspringen in de galop en dat is iets wat zij niet graag doet en wil dan nog wel eens in de verkeerde galop aanspringen.

Spoiler:

Ze gleed uit en uit het niets lagen we beide op de grond.
Ik stond meteen weer op maar zij niet dat duurde even ik was zo bang dat er iets ergs.
Zij heeft gelukkig alleen een wondje boven haar oog en bij haar hoef en verder gelukkig niks,

maar toch heb ik het gevoel dat het aan mij lag ook al zegt iedereen van niet het voelt op de een of andere manier toch zo.

door deze berichten weet ik dat het niet aan mij licht en dat het iedereen kan gebeuren ❤️❤️

Wie is er online