Geplaatst Hij is zeker braaf. Maar wel met gebruik van de gebruiksaanwijzing.
Ik noem hem wel eens autistisch. Routine is het beste voor hem en verwerkingstijd heeft hij nodig. Hij is wel reteslim overigens, maar is mentaal heel snel overprikkeld. Dat is best ingewikkeld, want hij pakt alles heel snel op, maar kan daar niet teveel van hebben en heeft tijd nodig om te landen.
Dit is ook de reden om bijvoorbeeld te stoppen met wedstrijden. Hij trekt het mentaal gewoon niet en wordt dan in zijn paniek gevaarlijk. Ik kwam nog niet zo lang geleden in aanraking met de Parelli horsenalities en Jim is wel echt een herkenbare RBI. Hij kan zo enorm in zichzelf keren als hij het niet meer trekt of reageert juist heel erg onvoorspelbaar. Als alles gaat zoals het altijd gaat, dan is het goed. Dan is hij echt super braaf. Maar is er maar iets anders dan anders, dan kan hij daar enorm in schieten en in blijven hangen. En zelfs na 12 jaar is dat nog steeds vermoeiend, frustrerend en moeilijk om mee om te gaan als hij in die katatonische modus schiet. Niet te bereiken en vaak alleen met een brul of pijnprikkel in het hier en nu te krijgen. Ik vind dat zo enorm sneu voor hem. Ik probeer zoveel mogelijk het comfort op te zoeken en te houden, maar ik vind ook dat hij nog steeds moet leren om met prikkels om te gaan. Alleen zo groeit hij namelijk in de ervaringen en worden enge dingen vanzelf onderdeel van het gewoon en zijn routine.
Gelukkig is hij nu nog maar 5% van de tijd zo en gedragsmatig is hij voor mij een geweldige leermeester geweest. Ik heb hem wel leren lezen zeg maar
Rijtechnisch loopt hij (thuis!) de sterren van de hemel, alle knoppen zitten er op, ik kan alleen bosritten maken, hij is bomproof. Maar die overprikkeling blijft een uitdaging. Ondanks dat is hij mijn maatje en mijn alles. En die gebruiksaanwijzing lees ik gewoon nog regelmatig door en vul aan waar nodig
Zo hadden wij laatst een fotodag op stal. Ik en stalgenoot Kim hebben de halve stal op de foto gezet. In de ochtend waren eerst onze eigen paarden aan de beurt. Dus ik liep al op tijd op stal en werd meteen gespot door Jim. Maar.... We gingen eerst met een ander paard aan de gang. Dat is raar.
Daarna even sokken wassen, poetsen, (vervloeken dat hij net die dag zijn hoofd had open gehaald), mooi halster om. Zijn vriendje mocht weer terug de groep in en wij zijn naar de schuur gelopen voor de blackfoto's. Die schuur is ENG. Zeker als je er met je rug naartoe moet staan. Oh oh....
Toch zijn er een paar mooie foto's uit gekomen!
En natuurlijk plaats ik liever de foto's met zijn oren naar voren. Maar deze wil ik jullie niet ontnemen. Dit soort momenten heeft hij heel vaak. Helemaal in zichzelf gekeerd, in zijn hoofd alles verwerken, afgesloten van de buitenwereld. En met even een kriebel over zijn neus is hij er in het begin nog wel uit te halen.
We zijn een stukje verder gaan lopen (20 meter van de poetsplaats) en daar nog meer foto's gemaakt. En hoewel hij er attent bij staat, zie je de ietwat gespannen en in zichzelf gekeerde blik in zijn ogen
En om te laten zien hoe zijn blik is als hij wel ontspannen is:
Herkennen dat er een gebruiksaanwijzing is en er ook proberen rekening mee te houden, wat lief dat je dat doet en hij zal er zo blij mee zijn! Vele zullen blijven pushen tot ze krijgen wat ze willen. Maar even rustig worden, samen zijn, vertrouwen geven en je paard laten weten dat je er voor hem/haar bent, goes a long way. 
Een lieve blik heeft 'ie! 
)
(niet tegen Jip zeggen hoor, want dat is ook echt nog wel mijn vriendje door dik en dun!)
