
En hoewel ik maar een kleine collectie foto- en film materiaal heb van hem, kwam ik meer tegen dan ik had verwacht. Dus hup, we kruipen in het toetsenbord en wijden er maar eens een topic aan. Dat doen we niet zo vaak, en als er iemand jarig is dan mag dat wel van mij.
Lezen en kijken jullie mee?

Op 28 april 2014 kwam deze kleine zwarte gup ter wereld. De vader was een zwarte P.R.E. hengst en zijn moeder een stoere friese merrie. Sneller dan alle andere veulens die de fokker had mogen verwelkomen ging hij staan, poepen, plassen en drinken. Daar past een naam bij, dacht de beste man. En het werd dan ook Rapido.


Maar kleine guppen worden langzaam groot, en zo brak de slungel-periode aan. Van stoere man kon je nog niet spreken, maar schattig was hij wel.

Toen hij dik 2,5 was begon de mannelijkheid dan ook langzaam te komen. De brugklasser leek te verdwijnen onder de wilde studentenharen die tevoorschijn kwamen.

Niet veel later leerde ik hem zelf ook echt kennen. Op een vroege lente-ochtend was ik met mijn auto een doodlopend weggetje ingeslagen. Wij waren nog maar kort daarvoor in de omgeving komen wonen en ik was een beetje aan het verkennen waar we nu precies terrecht gekomen waren. Aan dat weggetje grensden een aantal weilanden waar diverse paarden liepen en ze grepen meteen mijn aandacht. Wauw, wat een paarden liepen hier. Echte blije evenwichtige stoere paarden, stuk voor stuk. Ik werd nieuwsgierig, en wilde weten welk paardenmens hierbij hoorde. Dus zoals een nieuwsgierig mens doet, ben ik lukraak aan gaan bellen bij de omliggende boerderijen. "Hoi? Ik kwam hier langs rijden en vroeg mij af van wie de paarden zijn die hier achter in de weide lopen?"

Om een lang verhaal kort te maken, ik kreeg een uitgebreide rondleiding van de beste paardenman en een aantal weken later besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en bij hem te vragen of ik mee kon helpen op zijn stal. Dat leek me wel wat, want we hadden in tegenstelling tot onze vorige plek nu geen paarden meer aan huis en ik miste het toch wel heel erg. Echter liep het gesprek een beetje anders, want hij vroeg mij of ik 1 van zijn jonge hengsten wilde kopen. Hij vond ons een echte match en zag het helemaal zitten. Ik daarentegen moest mijzelf toch een paar keer achter de oren krabben, ik had al jaren geen eigen paard meer gehad en om nu meteen met een onbeleerde jonge hengst te beginnen leek me nogal een stap. Maar het hart doet wat het niet laten kan. En niet veel later hakte ik de knoop door. Kom maar op met dat avontuur, ik heb er wel zin in. En zo was ik ineens eigenaar van een 3-jarige "Warlander" hengst.

Na een paar maanden, toen ons land gereed was om een paard te huisvesten, kwam hij dan ook met me mee naar huis. Een ritje van welgeteld 10 minuten max, maar och wat vond ik het spannend. Na een periode van wennen zijn we spelenderwijs aan de slag gegaan. Op meelopen aan het halster en stilstaan tijdens het poetsen na kende meneer nog niks. Dus we begonnen eerst maar eens kennis te maken met de elementen van de grote boze mensen-maatschappij. Gevaarlijke plastic monsters en grommende dozen werden overwonnen. En ook de grote blauwe bal was een daverend succes. De bal was iets te geliefd overigens, waardoor deze al na een maand zijn laatste adem uitblies. Daar vond ik nog wat grappige filmpjes van die een kennis eens van ons had gemaakt.
Na heel wat wikken en wegen is bewust besloten om hem zijn ballen te laten houden. Maar daardoor was het maar moeilijk een maatje voor hem te vinden die ook zeker een tijd erbij zou blijven kunnen staan. Lange tijd alleen staan wilde ik niet, want een paard, ook als ze hengst zijn, zijn sociale dieren. En hij had altijd met andere paarden gelopen. Hem alleen laten staan zou daarom niet alleen ontzettend tekort doen aan hem als paard, maar ook afbreuk doen aan het feit dat hij juist wel gesocialiseerd was als hengst. Dus wat doe je dan, als je niet afhankelijk wilt zijn van een andere paarden-eigenaar? Dan haal je er zelf gewoon nog eentje op. Na wat zoeken en flink rondkijken kwam ik een stront-eigenwijze en zelfingenomen shetlander-hengst tegen. Een gup van bijna een jaar oud met een groter ego dan lijf. Dat voelde als een match, want mijn grote kerel was wel echt een dominante kerel, zeker naar andere paarden toe. Het was dan ook belangrijk dat een eventueel maatje sterk in zn hoeven stond.

Een betere match had ik niet kunnen wensen. En natuurlijk was het een gok, maar wel eentje die gelukt is. De kleine en de grote waren vanaf dag 1 stapelgek op en met elkaar. Alles wordt samen gedaan. Samen roepen ze naar de merries, samen slopen ze mijn poetsspullen. Samen wordt er gespeeld, en samen wordt er gekibbeld tijdens het eten.


Inmiddels is de grote man zijn wilde studentenharen aan het kwijraken en komt er een stoere volwassen kerel onder tevoorschijn. Het werken hebben we inmiddels ook opgepakt en wat we ook doen, we hebben er vooral veel lol in. Dit is overigens wel eens anders geweest, want een groot deel van mijn leven samen met hem stond in het teken van een paar flinke persoonlijke tegenslagen waardoor heel veel heel lang erg onzeker is geweest. Maar juist in de meest moeilijke periodes liet hij zich van zijn beste kant zien, en hij was dan ook mijn grote steun en toeverlaat.


http://boktimg.nl/img/m/NwzEMo.jpg
http://boktimg.nl/img/m/nSD4J0.jpg
https://www.youtube.com/watch?v=UXd5zW-f_OY
https://www.youtube.com/watch?v=5FIkBv5lfOg
6 jaar is hij vandaag geworden, en ik hoop op nog vele jaren met deze mooie man. En omdat ik natuurlijk ontzettend trots en blij ben op deze kerel, wilde ik hem graag eens in het zonnetje zetten. Dankjewel voor je aandacht als je het helemaal tot het einde van deze toch wat lange post hebt volgehouden. Ik geniet altijd heel erg van de vele diverse paarden en paardenmensen die in ITP langskomen en ik hoop dat anderen nu ook een keertje van een post van mij mee kunnen genieten.
