De eerste avond heb ik geen 1 paard gevonden... Wel een ree! Die tot mijn grote verbazing helemaal niet bang was. Ik was toen wel heel erg teleurgesteld, want ik kwam eigenlijk voor de paarden.

De tweede ochtend had ik ze pas heel laat gevonden, het mooiste licht was toen al weg. Maar ik heb wel een paar leuke beelden kunnen trekken.


De tweede avond stonden de paarden veel te ver weg, en kon ik er niet bij. De laatste ochtend, toen ik eigenlijk niet van plan was om nog foto's te gaan trekken ben ik toch nog eens langs geweest. De kudde op het andere deel stond toen vlakbij de ingang, ik was dolgelukkig en daar kwamen dan deze leuke foto's van de veulens uit.




En hoewel dit allemaal mooie plaatjes zijn, heb ik ondertussen al foto's gezien van de paarden vol met van die klittenbollen. Ik kan me moeilijk voorstellen dat paarden in het wild vol klittenbollen van distels leven? Telkens als ze dan vliegen moeten wegslaan, slaan ze zich eigenlijk met zo een start vol stekkende bollen. Ik was deze zomer aangenaam verrast van hoe de paardjes er bij liepen, want het was helemaal niet zo slecht als ik had vernomen. Maar die distelbollen blijven maar opstapelen. Ik voel me er ondertussen wel wat dubbel bij om nog eens terug te gaan.