Geplaatst Dus we kwamen in de buurt van het poortje. Op de heenweg wat gestapt, gedraafd. Ik zette Tordis stil om af te stappen, had al één voet uit de beugel, en ineens draait ze om en zet het op een lopen, richting huis. Ik kan me nog vaag herinneren dat ik dacht, joh, ik zit het wel uit, ze stopt wel. Maar ik begon te glijden en ze stopte niet, dus ik begon me te bedenken hoe ik mezelf het beste kon laten vallen.
Daarna is alles zwart. Van de minimaal 20 minuten die hierop volgden, herinner ik me niets meer. Blijkbaar heb ik in die 20 minuten de eigenaresse van de stal gebeld, en gezegd dat ik Tordis kwijt was, en dat ze haar op moest gaan wachten bij de weg die ze over moet als ze naar huis wil. Blijkbaar heb ik via Whatsapp mijn locatie doorgestuurd. Ik herinner me vaag dat ik ben gaan lopen, maar dat ik niet wist waarheen, omdat ik mijn oriëntatie volledig kwijt was. Ik weet nog vaag dat ik Tordis vond, die stond maïs te snacken van een veld. Ik herinner me nog vaag dat een stalgenoot aan kwam galopperen, gevolgd door de eigenaar van stal in de auto. Die heeft me naar de huisarts gereden, haar vriend heeft Tordis naar huis gereden.
Mijn geheugen van de afgelopen week was weg. Ik wist niet goed waar ik was. Ik herinnerde me ineens dat er iets met oma was, dus begon te roepen dat ze me naar oma moesten brengen, omdat het niet goed met haar ging. Tranen met tuiten gehuild toen ze me vertelden dat oma dood was. Bij de huisarts bleek er neurologisch niets mis te zijn met me, maar ik moest toch langs de eerste hulp, omdat ze het niet vertrouwde dat mijn geheugen niet goed was.
Op de eerste hulp kreeg ik een CTscan van mijn hoofd, röntgenfoto's van mijn bekken. Niks gebroken, geen schade in mijn hersenen. Enkel een zware hersenschudding. Ik had hoofdpijn, was erg misselijk. De rest van de week is weer terug gekomen, maar de val zelf, en hoe ik daarna op ben gestaan en het voor elkaar heb gekregen om mensen te bellen, daar weet ik echt helemaal niets meer van. Ik heb dus ook geen idee hoe ik gevallen ben, maar mijn cap ligt in stukken, aan de linkerkant is de gehele zijkant open gebarsten, en rechts zit een flinke deuk. Ik heb schaafwonden op beide ellebogen, blauwe plekken op beide bovenarmen, een blauwe knie en bil rechts. Ergens vermoed ik dat ik misschien mee gesleurd ben, door de schaafwonden. Maar waaraan? Aan de beugel kan ik me niet echt voorstellen, aan de teugels dan? Waarom heb ik die dan niet los gelaten? Ik vind het ook zo raar dat ik mijn zweepje nog steeds vast had. Zo'n ding verlies je toch in zo'n val? Het is zo raar gegaan, ik wou dat ik me kon herinneren wat er gebeurd was.
Het fijne is wel dat ik eigenlijk (nog?) geen angst voel. Ik ben normaal erg angstig maar kan nu niet wachten om weer te kunnen gaan rijden. Misschien juist omdat ik de herinnering van de daadwerkelijke val mis?
Hoe dan ook geloof ik dat ik van geluk mag spreken dat ik dit überhaupt na kan vertellen.. Hulde aan mijn cap, ik heb direct een nieuwe, dezelfde, besteld.
In het ziekenhuis.
Deuk rechts, zowel de achter- als bovenkant van de cap zijn volledig los gekomen.
De linkerkant van de cap, waar een behoorlijke gleuf/scheur in zit.
Tordis mankeerde gelukkig niets. Ik heb me vanmiddag even naar haar toe laten rijden, en het eerste wat ze deed toen ze me zag was bedelen om iets lekkers. Lekker zichzelf is ze, dus
Dikke virtuele knuffel van mij. 
?! Meid jij hebt een engeltje op je schouder mee gehad, wat een geluk bij een ongeluk! Ik kan me voorstellen dat het erg vreemd is je niets te herinneren. Veel beterschap nog.
