Mijn vader is gids van beroep, en loopt al meer dan 40 jaar over de Nederlandse, Duitse en Deense wadden. Hij is zeer bekend met het getij, en de gevaren en grillen hiervan. Daarnaast is er ook uitgebreid informatie ingewonnen bij de lokale bevolking, die hier regelmatig met paarden, auto's en tractoren het wad over rijden 
Wadrijden dus, kan dat? Jazeker! Maar niet zomaar overal, en zeker niet zomaar in de Nederlandse waddenzee met slikvelden en geulen. Na enig onderzoek bleek het Deense waddeneiland Mandø uitermate geschikt! Mandø is een heel klein eiland in de Deense waddenzee. Het verschil tussen dit eiland en de welbekende TVTAS eilanden is dat Mandø helemaal omgeven is door de waddenzee. Geen Noordzeekant met breed zandstrand dus. Hier een vakantiehuis gehuurd, weitje geregeld, en pap vooruit gestuurd om te verkennen
Hoofdrol in het wadrijden is mijn IJslander Eva. Eva is een blij ei die niet van treuzelen houdt, een erg fijn maar heel sensibel dier. Ze is net een maand op vakantie geweest bij de hengst, en moet nu dus nodig wat vetjes eraf lopen
Onder leiding van mijn pappie zijn we van vaste wal naar het eiland Mandø overgestoken. Dit kon dankzij de oude ebweg, die droogvalt bij eb. Tegenwoordig is er een hoger gelegen weg gemaakt voor auto's, die meestal begaanbaar is voor auto's.
Er stond nog een beetje water bij vertrek.
Eva had al snel bedacht dat ze het best in de voetsporen van de gids kon lopen. Ook omdat af en toe appeltjes uit de rugzak kwamen.
Het gras in de verte is de dam waar de auto's nu overheen rijden bij laag water. Het gras dat je ziet loopt dus regelmatig onder water, en kan hier goed tegen.
Eva in haar weitje na aankomst, op de foto nog zielsalleen, maar later vergezeld door hardwerkende fjorden die hier karretjes met toeristen naar de zeehondenbanken brengen.
Bij stormvloed haal ik haar toch maar naar de andere kant van de dijk
De volgende dag even poedelen natuurlijk
Eef kijkt vaak wat bedenkelijk, die heeft een beetje moeite met nieuwe dingen en een gebrek aan routine
Dan tijd voor het echt werk, zeehonden zoeken! Nu nog veilig op de dijk.
Dan de leegte in.
En zowaar ook een groep van zo'n 100 zeehonden gevonden! Natuurlijk niet te dichtbij gereden om de dieren niet te storen (en ook omdat Eef van een groep schapen al een hartverzakking krijgt). Met de verrekijker goed te zien, minder goed op de foto te krijgen dus helaas deze keer geen zeehondjes op de foto.
En dan weer terug naar Mandø. Hier zie je ook de sporen van de brave fjorden die hier dagelijks de karretjes toeristen heentrekken.
We blijven nog tot zaterdag, er word erg hoog water verwacht ivm. de stand van de maan en de westerstorm. Maar als het veilig is, dan gaan we de komende dagen nog een paar keer het wad op!
Wat ontzettend gaaf! En wat kan jij leuk schrijven! 
Zag je vader als een soort Kleinduimpje appeltjes strooien om de weg teug te vinden. En dan Eef erachter die de appeltjes stiekem opeet 
