Geplaatst Trektocht 14-16 maart 2018
Woensdag 14 maart – 15 kilometer
Na alle voorbereidingen waren we er op woensdag 14 maart helemaal klaar voor. Zadeltassen vol bij Bliki achterop. Vinur kreeg de waterflesjes omgebonden en mocht jassen en sjaals dragen zodra het warm werd. We zouden in B&B’s slapen, dus heel veel bagage hadden we niet. De zon scheen en het was lekker warm, dus tijd om te gaan!
Het eerste deel van de route ging door bekend gebied en daardoor wisten we ook precies welke paden geschikt zijn voor het Horseboarden. We begonnen rustig aan, lekker stappen, want wie weet wat we allemaal nog zouden tegenkomen? Op de hei aangekomen konden we een heel stuk draven. Terwijl Marloes en Bliki lieten zien dat ze best met wat meer tempo kunnen tölten, gaaf! Af en toe terug naar stap om iemand te passeren of een praatje te maken. Bekijks heb je wel op deze manier.
We gingen een klein stukje langs de provinciale weg, zodat we niet door het mulle zand hoefden. En daar ontdekten we dat Vinur nog niet vrachtwagen-proof is. Vrachtwagens komen we ook nooit tegen in het bos, dus heel gek is dat niet. Gelukkig hadden we het fietspad voor onszelf en zijn er geen ongelukken gebeurd. Tijd om even uit te rusten met een kopje koffie bij het natuurcentrum. Een beetje vroeg voor pauze, maar daarna zouden we geen gelegenheid meer tegenkomen waar we koffie konden drinken. Ook bij het natuurcentrum hadden we veel bekijks, er kwamen zelfs mensen naar buiten om even de paarden te aaien. Wij dronken lekker koffie en Vinur mocht de schoteltjes met gemorste koffie aflikken. Dat liet hij zich geen tweede keer zeggen.
Na de pauze gingen we richting de Mossel. Een route die Bliki al wel kent, maar voor Vinur nieuw terrein. De paarden hadden er nogal zin in en wilden graag hárd. Dat hebben we maar een beetje tegen gehouden, maar een lekker drafje zat er wel in. Op het veld voor de Mossel stond het helemaal vol met paarden en runderen. Bliki liep er rustig langs en Vinur had meer oog voor een wandelaar, want misschien zou er wel wat lekkers in die zakken zitten? Ik vond het geweldig, daar te zijn met mijn eigen paard, met zo’n fantastisch uitzicht. Op die plek kreeg ik helemaal het vakantiegevoel! En als kers op de taart stond er net na de Mossel een prachtig wild zwijn op ons te wachten. Wat wonen we in een prachtige omgeving!
Vanaf de Mossel naar Otterlo verliep voorspoedig. Sommige stukken heb ik moeten wandelen, omdat het zand te mul was. Maar de omgeving was prachtig en we hebben ontzettend genoten. We hebben ook weer stukken fietspad gepakt, zodat we wat meer tempo konden maken. Het voordeel van zo’n doordeweekse dag in maart is dat het niet druk is. De enkele fietsers die we tegen kwamen reageerden vooral heel leuk op ons.
In Otterlo even naar de bakker, zodat we de volgende dag lunch zouden hebben en we hadden ook wel zin in een lekker kaasbroodje. Naast de bakker zat een perkje met een bankje waar we even konden zitten. Over de weg raasden auto’s en vrachtwagens voorbij, wat vooral voor Vinur nog wel een uitdaging was. De paarden waren inmiddels ook wel moe van alle indrukken, net als wij zelf trouwens. Dus toen de kaasbroodjes op waren zijn we maar snel naar onze B&B gegaan, gelukkig was dat nog maar een klein stukje.
We overnachtten bij B&B de Houtkamp, naast de ingang van de Hoge Veluwe. De paarden mochten daar in de wei. Na de verzorging van de paarden werden wij verwend met een lekkere kop thee en daarna natuurlijk een warme douche! We hebben in Otterlo gegeten bij Grand Café Kruller, wat ook echt een aanrader is.
Donderdag 15 maart – 19 kilometer
Na het goed verzorgde ontbijt was het weer tijd om op pad te gaan. Op naar de Hoge Veluwe! Met paard naar de Hoge Veluwe stond al een hele poos op de bucketlist van Marloes en van mij, dus we hadden er zin in. Het eerste stuk kozen we voor het ruiterpad, slingerend en vol heuveltjes door het bos. Horseboarden was hier een flinke uitdaging en toen we weer bij de weg waren kozen we er voor om die te volgen tot het parkrestaurant. De paarden waren erg druk en een stukje draven deed ze goed.
Bij het parkrestaurant waren ze aan het verbouwen, dus hadden we geen aanbindplek voor de paarden. We hebben de paarden dus maar in de fietsenstalling gezet. Ook nu waren we blij dat het toeristenseizoen nog niet begonnen is. We hadden bij het restaurant afgesproken met Astrid (van Astrid van der Laak fotografie), zodat zij wat foto’s kon maken van onze tocht. Vinur brak nog even los, gelukkig kon ik hem snel weer pakken en met een extra lijntje vast zetten. Achter de ramen van het parkrestaurant werden we toegekeken door een heleboel nieuwsgierige ogen. En na de koffie konden we weer op pad.
We wilden graag via het stuifzand naar een ruiterpad waar volgens de website vaak wild te spotten is. Dat betekende veel lopen door het mulle zand. Bij het stuifzand hebben we wat leuke foto’s gemaakt en genoten van het uitzicht, wat een mooi stuk natuur. Daarna door over de ruiterpaden. Ze zagen er prima uit en ik had er goed kunnen Horseboarden, als er niet om de 50 meter een stuk mul zand in het pad zat. Heel jammer, we hebben echt heel lang moeten lopen. Het waaide inmiddels flink op de open vlakte en de paarden wilden graag wat harder. Astrid en ik ploegden door het zand en hadden het in ieder geval niet koud. En door de wind was er ook geen wild te zien.
https://www.youtube.com/watch?v=wDXduhbKaDQ
Achteraf hadden we gewoon het fietspad moeten volgen door het park heen, dan hadden we lekker wat tempo kunnen maken. Het laatste stuk hebben we dat dus ook gedaan. En toen de paarden hun energie wat kwijt konden werden die ook meteen een stuk vrolijker. En zo waren we alweer snel bij de uitgang in Schaarsbergen.
De paarden mochten bij stal Mansour overnachten. Tijdens de verzorging van de paarden kregen ze veel aandacht van de meisjes die daar paardrijles hadden. De paarden mochten in de paddock waar ze al snel neer ploften. Wij overnachtten in de B&B van familie Kortlever, een paar honderd meter verderop. Na de lekkere pannenkoek van Pannekoekhuis Schaarsbergen zijn we in de B&B op de bank geploft om lekker uit te rusten van deze zware dag.
http://boktimg.nl/img/m/mgRbwm.jpg
Vrijdag 16 maart – 14 kilometer
http://boktimg.nl/img/m/EeB2yr.jpg
De laatste dag alweer! Na een zeer uitgebreid ontbijt zijn we de paarden gaan halen bij Mansour. Die stonden inmiddels in een stalletje, zodat de pensionpaarden naar buiten konden. Ook nu kregen de paarden weer veel aandacht en zelfs worteltjes. En bij vertrek stonden Marlies en Lola ons op te wachten, die reden gezellig een stukje mee. De route voor deze laatste dag was zorgvuldig gepland door Sterre, waar we haar heel dankbaar voor zijn. Ik kon bijna de hele weg Horseboarden, dus we konden ook lekker wat temp maken. Daar waren zowel wij als de paarden na die zware dag over de Hoge Veluwe wel aan toe.
http://boktimg.nl/img/m/hWoR5u.jpg
Toen we langs de Maesberg reden wilde Vinur graag even kennis maken met de 2 hengsten die daar in de wei stonden. Ik heb hem maar niet al te dichtbij laten komen, maar even kijken mag natuurlijk wel. Volgens mij dacht Vinur dat hij in de spiegel keek. Iets verderop stonden 2 jonge haflingers waar hij ook weer naar moest kijken, wat een sociaal paard is het toch. Daarna gingen Marlies en Lola de andere kant op en konden wij nog lekker een stuk draven tot de provinciale weg. Oversteken was geen probleem, al vond Bliki het stilstaan voor het rode stoplicht niet zo leuk. We konden hele stukken draven en galopperen, langs de golfbaan en achter Papendal langs. Daarna nog een heel stuk langs het spoor tot Wolfheze en zo kwamen we alweer op bekend terrein.
http://boktimg.nl/img/m/xyeW6t.jpg
http://boktimg.nl/img/m/KaUywR.jpg
Het laatste stuk kozen we weer voor het fietspad, zodat we nog lekker wat tempo konden maken. De paarden begonnen wel wat moe te worden en vooral Bliki had heel wat aanmoediging nodig. Op de kruising bij huis wilde Vinur nog wel wat verder, die had de smaak inmiddels goed te pakken. Maar we zijn toch maar naar huis gegaan. De paarden thuis weer goed verzorgd en toen mochten ze weer bij hun vriendjes. Strengur was blij dat Bliki er weer was en liet hem zelfs niet rustig rollen. Vinur stond alweer snel bij het hooi, alsof hij niet weg geweest was. Marloes en ik hebben onder het genot van een warme kop thee op de bank nagenoten van de tocht. Ook wij waren inmiddels flink moe en ik lag alweer vroeg onder de wol.
https://www.youtube.com/watch?v=aHI-jxZ9jQA
Wat een gaaf avontuur is dit geweest en dit smaakt zeker naar meer.
Foto's gemaakt door mijzelf, Marloes Vos en Astrid van der Laak. Het is niet toegestaan de foto's zonder toestemming te gebruiken.
had alles al gevolgd op facebook, maar dit verslag maakt het extra leuk! 
met de 2 haflingers
Over het fietspad is het echt niet vermoeiend. Over hobbelige en heuvelachtige paden is het wel vermoeiend, maar ook weer super leuk. En ik heb ook wel stukjes gelopen. Voor de benen ook fijn af en toe 
