Geplaatst Vayla is 6 jaar lang mijn verzorg/bijrijdpaardje geweest, waar ik altijd wel meerdere dagen per week bij te vinden was. Dat kon ook heel makkelijk, want mijn ouderlijk huis staat op 15 minuten fietsen van de plek waar Vayla staat, samen met haar tinkervriendje Dexter.
Inmiddels kan ik wel zeggen dat we veel samen meegemaakt hebben. De klik die ik met haar heb, heb ik met geen enkel ander paard. Ze geeft zo ontzettend veel vertrouwen en is elke dag weer blij je te zien en om samen wat te gaan doen. Ik kan best een onzekere ruiter zijn, maar met haar had ik daar nooit last van. Ze was er altijd en ik kon altijd naar haar toe. Als ik me even rot voelde vrolijkte zij me weer op. Wat hebben we veel lekkere buitenritjes gemaakt met z'n tweeën...
Sinds januari 2017 ben ik gaan samenwonen met mijn vriend in Drenthe. Bovendien vond ik na het afronden van mijn studie in juli een fulltime baan en zat door de weeks even naar Friesland rijden is ook niet meer zomaar in. De eigenaren van Vay hebben er dan ook in goed overleg voor gekozen om een andere verzorgster voor haar te zoeken. Volkomen begrijpelijk, en ook het beste voor Vay om weer een nieuw maatje te hebben die haar vaker op kan zoeken en leuke dingen met haar doet. Maar ik moet bekennen dat ik haar nog steeds vreselijk mis en dat het stiekem ook wel pijn doet dat ik al die leuke dingen niet meer met haar kan doen.
Natuurlijk zoek ik haar nog steeds af en toe op en heb ik veel mooie foto's van en veel fijne herinneringen. Haar nieuwe verzorgster is een jonge meid die ook helemaal gek met haar is en haar goed verwend en dat is Vay ook gegund!
Hier dan de foto's van mijn "afscheid" afgelopen september
1
2
3
4
5
6
7
8
9
Bedankt voor het lezen!
Ik ben ook nog wel benieuwd welke foto jullie het mooist vinden om te laten printen op canvas. Ze verdient namelijk nog steeds een plekje aan de muur hier
lijkt mij ook heel lastig om afscheid te moeten nemen van je verzorgpaard! Gelukkig kan je haar af en toe nog opzoeken 
