Geplaatst Januari begon rustig en begon ik plannen te maken om Sydney te spenen zodat ik na 2 jaar eindelijk Sal weer op kon pakken.
Laatste foto die ik dacht te maken voordat mamma en kind gescheiden zouden worden ...
1 februari vandaag was de dag dat syd op kamers mocht. Plan was mamma op stal en syd meenemen naar haar eigen stalletje buiten op het terrein. Eenmaal uit de stal zagen wij bloed op d’r been en kwamen tot de verschrikkelijke ontdekking dat haar achterbeen helemaal open lag. Wat een vreselijke dag! Het kon door de plek waar het zat niet gehecht worden dus moest het verbonden worden en moest ze rustig gehouden worden tot het vanzelf dicht ging groeien ... spenen was even geen optie want dat zou teveel stress opleveren.
De dag erop kwamen we er al snel achter dat ook dit geen optie was want mamma werd erg onrustig op stal en botste te vaak tegen syd op dus besloten syd te sederen en dan in een box aan de ander kant van de stal te zetten in de hoop dat dit niet teveel stress op haar beentje zou zetten.
De weken erna waren lang en zenuwslopend ... het verband moest om de dag worden verwisseld om de wond schoon te houden en goed te kunnen kijken dat het niet ging ontsteken want als dit het geval was zou de kans op herstel heel klein worden. Sydney was boos op de hele wereld ze sloeg,stijgerde en beet iedereen die in de buurt kwam zelfs mij. Ik moest alles bijzetten om haar vertrouwen terug te winnen en heel langzaam maar zeker lukte dit. Met z’n tweeen hebben we de verbands wissels 2 mnd lang gedaan tot de wond eindelijk dicht was en ze eindelijk weer groen licht kreeg om voor het eerst weer naar buiten te gaan!
Maart
Toen de zorgen van syd wat afnamen ging ik mezelf weer meer richten op Sal we deden het weer redelijk en zouden in april mee doen met een clinic in nistleroden. Ik had er erg veel zin in! 2 dagen voordat we gingen wilde we even nog een keer samen laden omdat we met z’n tweeen zouden gaan en we wel even zeker wolde zijn dat ze rustig naast elkaar konden staan maar zover kwamen we niet. Sal liep de trailer op en verstijfde... aangezien ik hiermee wel bekend was gaf ik haar ruimte om weer achteruit te lopen maar ipv dat ze achteruit liep liet ze zich zijwaarts boven op een auto vallen! Ze zat onder de schrammen en liep begoorlijk kreupel...
gelukkig kon de auto er goed tegen en was die niet beschadigd (ze was precies op de voorwiel van Dodge ram beland)
Dierenarts erbij en pijnstilling mee gekregen en op rust.
April
Het was duidelijk dat Sal niet meer mee kon maar ik werd overgehaald om dan syd mee te nemen! En dat was wel even een trots momentje!
Mei
Syd groeide als kool en we werkte steeds om onze band sterker te maken met de tips die we mee kregen van de clinic. Sal was nog altijd niet in form en werd ook nog even door een osteo behandeld.
Juni
Syd werd 1 jaar oud! Wat gaat de tijd toch snel...
In juli sloeg het noodlot weer toe en verloor Sterre haar ongeboren veulentje, gelukkig is ze er zelf helemaal goed uitgekomen...
Augustus
Al geruime tijd zat ik erover na te denken om met Sydney naar het Nk quarter te gaan. Maar ik ben zelf zo groen dus zijn we nog maar een keer gaan lessen hiervoor in Lunteren. Dit zou de eerste keer zijn dat syd alleen mee ging dus m’n buik zat in knopen als ik terug dacht aan Sal. Maar we hadden camera dus konden we haar goed in de gaten houden. Nou daar kregen we de kans niet voor want voordat we de voor deur dicht hadden was ze al ondanks het goed vastzetten toch over de stang gekomen. Dus toch maar besloten Sterre mee te nemen en dit vond ze helemaal prima! D’r verlatingsangst gaan we we een ander keer mee aan de slag.
September
Vlak voor de inschrijving van de Nk kregen we te horen dat er ingebroken was op stal en dat ook mijn spullen weggehaald waren. Dit was een grote domper en moest ik de beslissing nemen om niet deel te nemen aan het Nl omdat er toch een ander zadel moest komen voor Sal.
Die kwam er en ik ging weer lekker aan de slag tot half september toen ik zelf in het ziekenhuis terecht kwam. Heel veel pijn en met een dubbele nierbek ontsteking was ik voorlopig wel even onder de pannen.
Ik kon niet veel naar m’n meiden toe en daar had ik erg veel moeite mee alles waar we voor gewerkt hadden moest weer op een laag pitje.
Oktober kwam anoek van kol even wat foto’s maken en daar heb ik toch wel een mooi aandenken van!
November
Ondanks de pijn die ik nog regelmatig had moest en zou ik weer met Sal aan de gang. Zo danig dat ik me ingeschreven had voor onze allereerste western wedstrijd.
Daarvoor gingen we toch een keer lessen op locatie. Wat was ik bang. Ondanks dat ik een ander trailer had aangeschaft (zonder klep en met vooruitlader) zag ik alles weer voor me. Maar ik moest eroverheen met 10 minuten stond ze erop en stond ze rustig!
Stap 1 geslaagd ... nu moest ik nog heelhuids de les doorkomen
Stap 2 geslaagd!
Wat een mooi uitzicht
1 week later was het al zover de wedstrijd!
Wat was ik bang en tevens weer ziek met heel veel pijn maar ik moest en zou dit doen! Mijn doel was met m’n eigen auto naar huis te gaan en niet in een ambulance Hahah en of dit gelukt is!!
We behaalde op een punt na net geen finale plek en wat was ze toch braaf!!! Voor mij het absolute hoogte punt van dit jaar!!!
December
Voor mijn verjaardag kreeg ik een ontzettend leuke nieuwe set om mee te rijden maar helaas op het moment dat ik op wilde stappen kreeg ik te telefoon dat mijn vader een hersen infarct had gehad ... dit is nu 2 weken geleden en door de constante zorg voor m’n vader en sterk te blijven voor m’n moeder heb ik weinig tijd door kunnen brengen met m’n paarden.
Gister nog even met m’n kleine grote meid geknuffeld en even van d’r genoten ondanks d’r aanwezige puber gedrag. De knuffels die toen Ow zo schaars waren zijn nu niet meer weg te denken
Volgende week moet ik helaas weer voor onderzoeken zelf naar het ziekenhuis dus van mij mag 2017 snel klaar zijn!!
Ondanks alles zijn het deze 3 die mij altijd op de veen weten te houden!
vond echt leuk om je paardjes in het echt te zien 
is ook 1 van mijn favoriete foto’s ... dan denk ik doe toch wel iets goed 
ondanks dat ze soms toch echt een naarling is gaat ze voor me door het vuur net als d’r moeder 
