Bokt.nl

Het mag dan pas half november zijn, maar in die laatste weken van het jaar zal er toch weinig meer veranderen als het goed is. 2017 was een bijzonder jaar voor mij, een jaar met ups & downs met Zara maar ook in mijn privéleven.

Ons vorige topic: [RIJ-ITP] 2016: Een jaar lang Zara met vallen en opstaan

Januari
Deze maand was het precies een jaar geleden dat ik Zara kocht. En de maand waarin Zara weer heftig protesteerde onder het zadel. Het zadel heb ik toen aan de kant gelegd en ik ben zonder zadel gaan rijden, dit gaf namelijk vrijwel geen problemen. Deze maand kwam ook de osteopaat voor een check. Ook hebben we een soort mini fotoshoot gedaan, omdat ik een heel leuk nieuw Eskadron setje had


Februari
Vanwege de zadelproblemen besloot ik naar Country Mill te gaan, daar konden ze ons vast helpen en het scheen dat ze daar ook goed konden omgaan met moeilijke pony's. Dat bleek maar weer, want Zara rende in eerste instantie weg voor de zadelmaker daar Met veel rust en geduld konden we het oude zadel checken en nieuwe zadels passen. Ik heb daar zelfs nog vrij relaxed kunnen rijden in stap en draf, wat voor Zara best bijzonder was in deze periode. De galop konden we nog niet, daar had ze nog te veel spanning voor. Met een gloednieuw zadel gingen we weer richting huis, zodat we onze training voort konden zetten.

Stappen bij Country Mill met het nieuwe zadel



Helaas verliep de periode na de zadelmaker niet zo best. We leken weer terug bij af te zijn. Hoe relaxed en fijn ze was bij Country Mill, zo gespannen en gestrest was ze thuis weer als ik het zadel erop legde. Omdat ik de boel zelf niet vertrouwde, haar reacties waren te extreem, besloot ik de dierenarts te bellen en de situatie uit te leggen. In overleg hebben we besloten om naar de kliniek te gaan voor een maagscopie.

Maart
De maand waarin de met Zara naar de Lingehoeve gingen. Ze laat alles over zich heen komen en is hartstikke braaf, aan de hand is het altijd al een brave pony geweest. Op de kliniek werd de gastroscopie uitgevoerd en kwamen we tot de conclusie dat maagzweren het probleem waren. Na even samen spreken en overleggen blijkt dat een combinatie van stress en te weinig ruwvoer te veel is geweest voor Zara. Met de boodschap 'Niet langer dan 2-3 uur zonder ruwvoer' gingen we terug naar stal, en natuurlijk een doos vol medicatie.

Zara op de Lingehoeve

In deze maand heb ik ook veel research gedaan op google hoe ik het beste hooi kon gaan voeren op onze stal. De eigenaar wilde namelijk geen hooi los voeren op de paddock. Daaruit rolde het idee van een hooikliko, die mijn vader direct heeft gemaakt. Deze hebben we meegenomen naar stal en na een heftige discussie stemde de staleigenaar toch toe om deze kliko te gebruiken.


In deze maand heb ik nog veel zonder zadel gereden. Het zadel linkte Zara nog steeds aan de pijn van de maagzweren waarschijnlijk, waardoor ze daar best nog heftig op reageerde. Ik was zelf in die tijd vrij onzeker met rijden, ik wilde niet dat ze weer zou flippen en we opnieuw moesten beginnen. Het zadel bewaarde ik dus voor de lessen/begeleiding, zodat ik daar niks fout mee kon doen. Het rijden zonder zadel daarentegen ging heel erg goed. Zo goed zelfs, dat we deze maand onze eerste galop deden! Dat was voor ons een gigantische mijlpaal. Het leek nergens op, maar dat maakte ons even niks uit!

Allereerste galop zonder zadel!



April
Nu de galop een soort van bevestigd was onder het zadel, besloot ik me voor de ervaring in te schrijven voor een wedstrijd. De maand april bestond dus vooral uit veel rijden en oefenen. De galop begon steeds iets meer op een normale galop te lijken en de protesten onder het zadel werden minder en minder. Verder was deze maand niet heel erg bijzonder!

Galop in de maand april onder het zadel

Mei
Onze eerste wedstrijd stond gepland in deze maand! We waren er nog laaaang niet klaar voor, maar we gingen voor de ervaring en niet voor de winst uiteraard. De wedstrijd was een concoursweekend op de vereniging waar ik vroeger veel reed met bijrijdpaarden. Ik verwachtte dat Zara het allemaal erg spannend zou vinden, maar niets was minder waar. Ze vond het serieus leuk en de spanning viel reuze mee! Tijdens dit weekend reden we een gemiddelde van 175 punten in de B. Geen winst gereden, maar dat was ons doel natuurlijk ook niet. Ik wilde Zara een positieve ervaring meegeven voor in de toekomst en dat is dubbel en dwars gelukt!


Losrijden voor de wedstrijd

We zaten in een positieve flow en besloten eind mei nog een wedstrijdje mee te pakken. Helaas liep dit totaal anders dan de bedoeling was en begon Zara weer te protesteren onder het zadel. Deze keer nog extremer dan voorheen, waarop ik direct terug de kliniek heb gebeld en alles heb uitgelegd. Nu wilde ik alles goed uitzoeken om er zeker van te zijn wat er aan de hand is. Dat werd dus terug naar de Lingehoeve met Zara, waar we begonnen met een klinische keuring. Niks op aan te merken, enkel dat ze scheef is. Dat wisten we gelukkig al. Daarna besloten om haar volledige rug van oor tot staart op de foto te zetten. Ik was echt bang dat hier iets uit zou komen, kissing spines bijvoorbeeld. Wonder boven wonder waren er geen aanmerkingen. Enkel een halswervel die licht scheef stond en in 1 wervel een heel klein beetje artrose. Volgens de dierenarts 'niet noemenswaardig'. Toch is de hele rug nog op de echo geweest om eventuele ontstekingen op te zoeken. Ook hier was niks te vinden. Met andere woorden, mijn pony was klinisch en röntgenologisch gewoon goedgekeurd? In overleg besloten om later nog terug te komen voor een nieuwe gastroscopie, aangezien overgebleven maagzweren nog het meest waarschijnlijke was.

Na de gastroscopie bleek ze inderdaad nog oude of terugkerende maagzweren te hebben. Mijn maatregelen voor extra hooi bleken niet genoeg. De staleigenaar daarentegen vond 'dat ze niks tekort kwamen'. Geen extra maatregelen dus. Inmiddels stonden de paarden 24/7 buiten op de wei met gras, waardoor ik me even geen zorgen hoefde te maken over uren zonder ruwvoer. In de tussentijd gingen we ook terug naar Country Mill voor een zadelcheck en een springzadeltje. Het dressuurzadel lag nog prima en met een Wintec jump kwamen we weer terug op stal.

Juni
Na weer een kuur tegen de maagzweren verdwenen alle problemen weer als sneeuw voor de zon. We hadden weer plezier in het rijden, niks aan de hand en provisorisch bouwde ik hindernissen om te gaan springen Onze springskills waren niet zo best, ik heb jaren niet meer gesprongen en Zara had nog te weinig ervaring eigenlijk. Hoger dan 40-50cm gingen we dan ook niet.


Juni was ook de maand van de Paard&Leven dag in Ermelo. Enthousiast als ik was schreef ik me in voor een crossles en een dressuurles. Waarvan de crossles om 9:00 's morgens was Ermelo is voor ons zeker 1.5 uur rijden met de trailer. Mijn arme vader moest vroeg zijn bed uit om ons daarheen te brengen haha. Met ons verleden in het achterhoofd verwachtte ik er eigenlijk weinig van, het ging hier weer om de ervaring. De crossles was heel spannend maar ook heel leuk! Helaas werd Zara iets té enthousiast en waren spontaan de piaffe en passage ook bevestigd. Ook ben ik tijdens deze les eraf gevallen op één hindernis. We kwamen niet uit en ik gaf haar niet genoeg vertrouwen waardoor ze weigerde, ik belandde daardoor op haar nek. Daar schrok ze zo erg van dat ze razendsnel omdraaide, waardoor ik eigenlijk weggeslingerd werd. Dit was de allereerste keer dat ik van haar af viel en we zijn er dus ook achter gekomen dat ze het heel spannend vindt als haar ruiter op de grond beland. Juist omdat ze je er niet vanaf wil hebben, ze durft je eigenlijk niet te laten vallen. Ze schrok hier dus echt heel erg van en ze stond even te trillen als een rietje. De crossles hebben we nog heel positief kunnen afsluiten en het was een top ervaring! In de middag hadden we dressuur en ook dit ging heel erg fijn. Ze was ontzettend relaxed en heeft geen stap verkeerd gezet. Al met al, voor herhaling vatbaar!

Mijn vliegles werd ook vastgelegd uiteraard

Ook deden wij ponymeeting met Beauty van Saaams hier op Bokt. Saaams ken ik al jaren en wij hebben veel samen gedaan, nu we allebei onze eigen paarden hadden, moest er wel een keer een meeting van komen natuurlijk




En tijdens de dressuurles op de Paard&Leven dag

Juli
Het leven gaat door en zo ook onze lessen, we vliegen vooruit met 100 stappen per keer. Af en toe nog een dip, maar verder echt top. Helaas is het weiland inmiddels kaalgevreten en krijgen ze hooi bijgevoerd. Je raad het al denk ik? Nee inderdaad, niet genoeg hooi naar mijn zin. Vanaf dit moment begon ik te twijfelen. Ook zijn er deze maand op stal wat dingen voorgevallen, waardoor ik een moeilijke beslissing heb moeten maken samen met een stalgenootje. Wij gaan verhuizen van stal. Nog geen twee weken later zijn we noodgedwongen eerder vertrokken naar de nieuwe stal, we konden het niet meer aan want de sfeer was volledig verpest.

Zara met haar vriendinnetje in de trailer



Ik ben nooit een echte voorstander geweest van verhuizen met een stressgevoelige pony, maar ik had nu weinig keuze. Achteraf denk ik 'Dit had ik veel eerder moeten doen' uiteraard. De stal waar we nu staan is zoveel fijner (niks tegens de vorige hoor ). De stallen zijn gigantisch groot, het beleid is vrijwel onbeperkt ruwvoer en alles wordt hier voor je gedaan. Zelfs dekens wisselen is geen probleem. Zara is verhuisd samen met haar Friese vriendinnetje van de vorige stal. Ze staan hier dus lekker samen op de nieuwe stal, wat voor Zara ook veel steun gaf tijdens het verhuizen. De eerste 4 weken heeft ze alsnog staan trillen als een rietje, maar dat was daarna snel over! Deze maand hebben we rustig weer het werken opgepakt, ik wilde niet te veel in één keer doen na de verhuizing.

Augustus
Inmiddels hadden we de lessen weer terug opgepakt, het ging echt ontzettend fijn. Zara is in deze weken duidelijk veranderd, lichamelijk gezien maar ook vooral mentaal. Ze is hier echt tot rust gekomen en ervaart hier totaal geen stress meer. Ook is ze van 290kg aangekomen naar een ruime 320kg! Ook leuk: Op deze stal hebben we echt springmateriaal! Helaas na twee lessen op deze stal kwamen we tot de conclusie dat mijn zadel niet meer paste. Ze was zo gigantisch veranderd dat het zadel echt verschrikkelijk ruk lag. Dus een afspraak gemaakt bij Country Mill, waar we pas ergens eind september terecht konden. De rest van de lessen heb ik met barebackpad gereden



Rijden met bareback.. Je moet toch wat als je geen zadel hebt?

September
De lessen zonder zadel gaan gewoon door, ik wilde onze stijgende lijn nu echt bijhouden en niet stoppen omdat we geen zadel hadden. Ik kan je zeggen, je leert wel zitten zonder zadel! Eind september konden we eindelijk terug naar Country Mill voor een nieuw zadel! Het zadel wat we hadden kon aangepast worden, maar dit zadel was voor mij niet meer geschikt. Ik werd enorm voorover gedrukt qua houding, waardoor ik niet meer recht kon zitten. Dus bij Country Mill besloten om toch voor een ander zadel te gaan. Wat nog een moeilijke zoektocht werd, want een pony met een extreem korte rug en brede boommaat Uiteindelijk is het een Tribal pony dressuurzadel geworden!

Ons nieuwe dressuurzadel!



Oktober
En we lessen gewoon door, met zadel nu natuurlijk! Waar we begin van het jaar nog niet konden galopperen, waren we nu bezig met de aanleuning constant houden en zelfs draf verruimen. Ook het begin van wijken en andere zijgangen deden we in de lessen. We hebben zo nu en dan nog wat downs, maar vooral heel veel ups. Het rijden is nu echt opstappen en wegrijden, Zara is inmiddels een 'normale' pony om het zo maar even te noemen. Geen dramalama meer, maar een pony die het werken leuk begint te vinden en met je mee wil werken.







Zonder zadel springen voor de afwisseling!

Deze maand besloot ik me weer in te schrijven voor een wedstrijd. We waren nu inmiddels zo ver dat het best wel heel erg netjes ging, de aanleuning werd constanter en de galop was prima. Gewoon gaan met die banaan en dan zien we wel waar we eindigen toch?

November
En waar we eindigden.. Was ergens niet helemaal waar de bedoeling was November betekent natuurlijk indoor seizoen, binnenbakken dus. Ik heb wel eens eerder met haar in die binnenbak gereden maar niet uitgebreid of intensief. Nou dat heb ik geweten. Het blijkt dus dat Zara echt bang is voor haar eigen weerspiegeling in de ramen (en spiegels dus). De proeven werd dus meer een panische Zara langs de ramen krijgen dan daadwerkelijk een proef rijden. Toch zaten er ook super nette stukken tussen, ook een 6.5 voor het halsstrekken bijvoorbeeld. Hoewel we geen hoge punten haalden hebben we wel weer een interessante ervaring erbij



Waar we nu zijn? Het rijden gaat eigenlijk wel lekker thuis, we lessen lekker door en de komende tijd gaan we besteden aan het vlotter achter elkaar figuren rijden zoals in de proeven. Dit vindt ze toch nog erg moeilijk en haar focus raakt dan snel kwijt. Ook ga ik een spiegel kopen om daarmee in de bak te gaan oefenen, want ze vindt zichzelf dus doodeng Ik hoop dat 2018 ons iets minder pech gaat geven met medische dingen en we onze stijgende lijn voort kunnen zetten