Geplaatst Zoals jullie vast en zeker gemerkt hebben, was de wereld gister gehuld in prachtig wit. Ik was dan ook niet de enige die direct de dichtsbijzijnde persoon met een camera opzocht om het paard op de foto te zetten.
Helaas gaat zo'n fotoshoot niet altijd precies zoals gepland, zo bleek toen Runa gister haar eigen plannetje trok en ze (letterlijk en figuurlijk) helemaal los ging. Gelukkig kwam alles en iedereen weer op z'n pootjes terecht en hebben we toch wat mooie plaatjes kunnen maken
Ik presenteer jullie... Wilde Schwarzwälder Fuchs Runa in de vorst!
We begonnen met het opzoeken van een geschikt weiland. Ik had namelijk bedacht om Runa's nieuwe strucje, het steigeren, voor de camera te showen en dan het liefst helemaal lost. Maar, weiland = gras, en gras = het lekkerste wat er bestaat.
Helaas is een paard dat gras eet niet per se wat ik graag op de foto wilde hebben, dus probeerde ik Runa af te leiden door wat vrijheidsdressuur-oefeningen te vragen. Dit was, helaas, zonder veel resultaat: tussen het kauwen door paste met geluk een klein trucje, maar daarna zocht de neus direct het gras weer op.
1.
Als flehmen al amper een succes was, ging steigeren hem zeker niet worden. Maar ik dacht, als ze toch zo graag eet, kan ze ook wel even los.
Dit ging ongeveer zo:
Ik: ''Nou, ik denk dat ze wel blijft staan, dan probeer ik zo wel of ze tussendoor even wil steigeren. En ach, al gaat ze weg, dat levert ook wel mooie plaatjes op, toch?''
Ik: (haal het hoofdstel en neckrope van Runa af)
Runa: (zit net niet aan het gras vastgeplakt)
Ik: (geef cue voor het steigeren op hoop van zege)
Runa:
2.
Runa deed de knop om ging ineens helemaal los. Letterlijk en figuurlijk. Heerlijk bokkend en springend rende ze door het weiland, om ergens in een hoek even om te kijken, wild te briezen, even te eten en weer weg te vliegen.
3. Nyoooom
4.
Ik vond het eigenlijk niet zo erg, ik was allang blij dat ze even die energie kwijt kon. En voor de foto was het ook niet verkeerd
Maar het was een redelijk groot weiland en een paar keer heen en weer lopen om die pony op de foto te zetten maakt je wel moe. Gelukkig vond Runa het ook al snel mooi geweest.
5. ''Komen jullie nog dan?''
Ik vond dat ik op z'n minst nog eens kon vragen aan Runa of ze wilde steigeren en anders maar niet.
6. En ja hoor, nu wilde mevrouw wel steigeren!
7. Maar er moet wel wat tegenover staan.
Daarna wilde ik er ook nog maar even op. Runa kennende was dat ene rondje sprinten ook meteen de uitspatting van de week en bovendien heb je een weiland, fotografe en mooi weer niet altijd tot je beschikking.
8. Even samen de spulletjes ophalen...
En na eventjes met het hoofdstel erbij gevoeld te hebben of ze me inderdaad niet alle hoeken van het weiland zou laten zien, gingen we helemaal hoofdstelloos. In galop natuurlijk, want dat levert de beste plaatjes op.
9.
10.
11.
12. Nog even een onderonsje
Het maken van deze foto's was voor mij extra speciaal omdat ik nu echt kon merken hoe Runa en ik nu de vruchten plukken van alle tijd die we samen doorbrengen, niet alleen in het zadel, maar ook op de grond. Nadat ze uitgeraasd was, bijvoorbeeld, kwam ze gewoon naar me toe lopen terwijl ik vroeger altijd heel bang was dat ik haar nooit weer te pakken zou krijgen als ze zou wegrennen.
En dan daarna nog even in galop door het weiland met enkel een neckrope.. Wat een kick geeft dat! Als ik ooit twijfelde over de keuzes heb gemaakt qua rijden en omgang, dan is dit voor mij het ultieme bewijs dat ik toch de goede richting op ben gegaan.
Ik hoop dat jullie net zo van deze foto's kunnen genieten als ik!
Oja, en ik wilde deze blooper ook nog eventjes delen
