Geplaatst In januari stond mijn grote vriendin Genève (Garienke P.) bij het meisje van wie ik haar eind 2014 heb gekocht. In oktober 2015 was ze al teruggegaan om in conditie te blijven in verband met mijn zwangerschap.
Toen ik mijn zwartje kocht, was dat eigenlijk al niet handig omdat ik nog studeerde.. Ik was niet op zoek naar een eigen paard, maar je kent het wel, op een avond even langs de Bokt markt klikken en daar stond ze. Ik was op slag verliefd en toen zei mijn moeder: “Ach, we kunnen wel even gaan kijken, gewoon even kijken”. Je raadt het al, ze moest en zou van mij worden en dat lukte!
Ik moet het wel allemaal zelf bekostigen, maar ja, als je je hart verloren bent, dan doe je wat je kunt en zodoende lukte het allemaal net. Tot ik zwanger bleek te zijn.
Een universitaire studie, een kind, een paard en ernaast werken, dat zou een zware combinatie zijn, maar té zwaar?
In overleg met het meisje van wie ik haar gekocht heb, reed zij zwartje springgericht door tijdens mijn zwangerschap en als ik hersteld zou zijn van de bevalling, dan kwam Genève weer terug op de pensionstal bij ons in de buurt.
In januari was ik tonnetje rond, maar zag mijn grote vriendin er strak uit!
In februari beviel ik van mijn dochter en na een roerige tijd op de intensive care kwam zij thuis en gaat alles inmiddels gelukkig goed.
In de tussentijd liet Genève even zien dat zij haar hoefje niet omdraait voor een hindernis (en hoop ik tot op heden dat ze niet zulke aso-sprongen gaat nemen met mij erop, haha).
Eind mei kwam mijn grote vriendin dan eindelijk weer thuis!
Helaas blesseerde zij zich nog geen maand later doordat ze viel in het weiland omdat ze werd achterna gezeten door een ander paard. Mijn veel te lieve klungeltje..
Hier heel zielig op de kliniek.
Tijdens het revalideren werd ze door mijn hoefsmid uitgekozen om model te staan voor een artikel in het tijdschrift Noorderland.
Na drie maanden zoet te zijn geweest met haar blessure, konden we rustig weer opbouwen en gaat alles gelukkig goed.
Eindelijk weer mijn topper van boven bekeken!
De combinatie studie, werk en gezin is best wel behoorlijk zwaar, maar gelukkig helpt mijn stalgenootje Veerle ons op dagen dat ik het erg druk heb, zodat Genève toch nog wat extra beweging krijgt.
Eindelijk had ik even een momentje om te tutten:
Inmiddels zijn we weer bezig met lessen en lekker aan het rijden. We werken vooral aan het voorwaarts rijden en rechtrichten. Genève is wat lui en traag, ik moet haar dus goed aan het been krijgen. Bovendien zijn we allebei zo krom als een hoepel, dus daar zijn we hard mee bezig.
Vandaag reden we onze eerste onderlinge dressuurwedstrijd in kerstsfeer, waar ze mij weer verbaasde door gewoon zo ontzettend mak te zijn. De eerste wedstrijd in haar leven, een nieuwe entourage, volledig versierd met rinkelende versiersels en dan nog zo braaf zijn. De witte hekjes en bakletters vond ze wel echt even eng, maar uiteindelijk wilde ze daar ook bijlangs lopen en reden we ons eerste proefje!
Ze was echt op, moe en sloom, maar wel gehoorzaam, waardoor ik al heel tevreden was!
Met 200 punten zijn we erg blij en de eerste prijs is altijd leuk, ookal ben je de enige in je rubriek.
De penny in mij leefde op:
We gaan nog lekker dooroefenen thuis en over een tijdje officieel starten.
Ik heb best vaak getwijfeld om haar toch wel te verkopen omdat er best veel interesse voor haar was en het echt aanpoten is qua tijd en financiën in mijn situatie.. Maar gelukkig staat mijn man achter mij en steunt mij waar nodig, ook al is hij niet specifiek fan van paarden. Hij weet dat Genève mijn afleiding en ontspanning is en daarom mag ze echt niet weg. Mijn leven voelt soms als een donkere, bodemloze put en toch is het donkerste object mijn lichtpuntje.
Ik had niet gedacht dat ik ooit weer zo'n klik zou hebben met een paard nadat mijn pony en ik van elkaar zijn gescheiden, maar iedere dag ben ik weer dankbaar en blij dat ik dit mooie, lieve paard de mijne mag noemen. We hopen dat 2017 een jaar wordt waarin we blessurevrij blijven en lekker van elkaar mogen genieten!
