Geplaatst we gingen zo onwijs lekker, eind van het jaar zouden we Z1 starten en de prachtige stang en trens lag al the shinen in de kast, voor als het zover was.
Maar helaas liep het niet zoals gepland en liep mijn lieve brokkepiloot begin augustus net niet fijn,
kreupel was hij niet, je zag het amper tot niet, maar het voelde niet goed. Drie weken op rust gehad, enkel op de wei gestaan en daarna was het niet verbeterd dus heeft de dierenarts zijn linker ondervoet uitverdoofd en op de foto gezet. Alles behalve rooskleurig, haken, OCD's en dergelijke, maar toch hebben we hem ingespoten in het hoefgewricht en hem nog een ruime maand op rust gezet, speciaal beslag gegeven met siliconen zooltjes en hopen op het beste. Op het harde was hij niet goed, hij wilde niet graag draven maar was wel blij op de wei. Na een tijd knapte hij op en ging hij weer showend en trots los door de bak, dus toen ben ik er voorzichtig op gegaan.
Hij vond het leuk, was blij en we zijn voorzichtig op gaan bouwen, maar na 3 weken vond ik hem weer hetzelfde voelen en was zijn slechte voetje ook weer iets dik, hij gaf ook niet meer het gevoel wat hij altijd gaf, de power om te willen presteren. Toen heb ik besloten dat het goed is zo, hij heeft onwijs veel gedaan in zijn leven, veel gepresteerd, op wedstrijd heeft hij me nooit in de steek gelaten en er regelmatig weer bovenop gekomen als iedereen hem al had opgegeven; mijn gouden paard. Hij mag lekker met pensioen, genieten in de paddock, in de zomer op de wei, we wandelen km's door het bos en we zullen ook onder het zadel rustige rondjes door het bos doen.
Als hij nog 10 jaar mijn blije poets en wandelpony kan zijn, ben ik ook blij.
Op 6 oktober 2013 heb ik hem opgehaald bij Lucia, waar ik haar nog iedere dag dankbaar voor ben!
Een van de eerste keren erop
- You make me laugh, when I'm not even in the mood to smile.
Helaas kreeg hij al na 3 weken een leverontsteking, zijn we naar de kliniek geweest en heeft hij maanden moeten bij komen, maar Valentino, die blijft altijd blij
Toen hij weer helemaal opgeknapt was zijn we naar Duitsland verhuisd, omdat ik daar een baan als stalruiter had gekregen, we gingen regelmatig door het bos en soms vergaten we even de dressuur
- Some things just fill your heart without trying.
Maar als we een rondje dressuur deden, gaf hij altijd 100%
- Accept what is, let go of what was and have faith in what will be.
Deze foto blijf ik zo mooi vinden, ondanks mijn outfit en zijn vieze deken haha
Na een jaar zijn we weer terug gegaan naar Nederland, daar is hij onverklaarbaar ziek geworden,
hij wilde niet meer aangeraakt worden, wilde niet meer bewegen, graatmager en de dierenarts kon geen verklaring vinden, hij zou worden ingeslapen omdat we hem niet konden behandelen.
klik voor foto
- You're enough, a thousand times enough.
Hier heb ik een serie prachtige foto's van, wat eigenlijk een afscheidshoot was door m'n lieve vriendinnetje Nicole, dubbele foto's zijn dit voor mij, maar nog altijd blij mee.
Wonder boven wonder knapte hij op, wilde hij weer lopen, wilde weer aandacht, begon te glimmen en kwam weer aan in gewicht, thankgod! Daarna zijn we gaan starten en we vlogen vooruit!
Opbouwen, zat geen spiertje of extra kilootje op
- It'll always be you.
Onder het dressuren en de wedstrijden bleven we ook leuke dingen doen,
hier de 20 km rit voor Pink Ribbon.
Deden we een heerlijke strandrit op 1 januari
- "When you love what you have, you've everything you need."
En hij bleef maar verbeteren en groeien onder het zadel, wat een fantastisch gevoel gaf
Liep hij voor 4 winstpunten door zijn M1 proeven heen, heerlijk relaxt met zijn oortjes altijd naar voren.
- "We dreamed we could make it, but the truth woke us up."
En vlak voor zijn blessure die geleid heeft tot zijn pensioen heeft Minh Dan Vu hem nog prachtig op de foto gezet, hij was in topvorm en nu ben ik nog blijer met deze foto's dan ik al was.
Topic met alle foto's van Minh]
En een foto van gisteren, van een wandeling door het bos,
en ik mag hopen dat we dit nog jaren mogen doen en dat hij nog 10 jaar zo gelukkig blijft zijn;
- "You can't change your situation, the only thing you can change is how you chose to deal with it."
Bedankt voor alles mijn liefste!
Ondanks dat ik het graag anders had gezien en had gehoopt dat we nog konden knallen in de dressuur,
is dit wat hij meer dan verdiend heeft, nu kan hij waarschijnlijk nog jaren lang een gelukkig paard zijn
& dat is wat hij meer dan verdient heeft, mijn held, mijn aller-allerbeste vriend.
Hij word volgend jaar 15 en ik mag hopen dat hij nog minstens tot zijn 25e bij me blijft.Een reactie zou leuk zijn, xx
Ik heb altijd met veel plezier naar je rij topics gekeken en smakelijk gelachen om de lage neusriem discussies 
zal een moeilijke maar beste beslissing zijn geweest 
