Geplaatst Ik start Januari:
Deze maand stond in het teken van afscheid nemen. In december ben ik met Verona al naar de kliniek geweest waar ik geen leuk bericht kreeg. Hoogst waarschijnlijk heeft ze al jaren pijn gehad maar dit nooit duidelijk laten blijken. Ze was een bikkel die door ging. Tot het echt niet meer ging en eigenlijk nog best subtiel aangaf dat het niet ging. MAar dat subtiele was voor mij een teken dat ik verder moest kijken want mijn "onderbuik" sprak. En het werd helaas werkelijkheid. Ze had kissing spines maar hier had ze nog mee kunnen leven zonder al teveel pijn. MAar ze bleek ook spondylose tussen de wervels precies onder het zadel. Al in best gevorderd stadium. Ik heb toen besloten om haar verdere pijn te besparen en dus kwam de maand van afscheid nemen eraan.
ik moest het echt een plekje geven. Ze zag er nog zo stralend uit. Glanzend, vol en energiek. Haar wil is er altijd geweest en pijn nee dat laat ze niet blijken. Maar ik weet inmiddels dat ze dag echt wel had.
Zo heb ik in januari nog een foto shoot gedaan met haar en nog een keer zadel erop gelegd. Na maand stil staan kon ik zo opstappen op het strand. Met storm.... wat een karakter. Verona had ook een karakter......
Op 22 januari nam ik afscheid van Verona. Ooh wat was het zwaar. (en nog steeds)
Ik weet van mezelf dat ik niet lang zonder een paard kan. HAd natuurlijk nog wel Bonnie. Daar ben ik lekker mee gaan wandelen en wat tutten. Maar was ook stiekem al beetje zoekende op internet. Maar had zeker geen haast. Had 2 paarden op mijn lijstje die me aanspraken. Maar was erg ver weg en mijn hoofd stond er nog niet naar. Dacht ga ik kijken wanneer mijn hoofd zover is.
Instructrice keek ook mee en die appte me de volgende dag. Er staat echt een geweldig paard te koop. Je moet reageren anders is ze zo weg. Maar ja... Verona is nog maar net weg (dag ervoor) Dit voelt zo vreemd. Maar besloot te reageren. Vragen kan altijd en dan kan ik altijd wel kijken.
En ja veel interesse. Al vrij snel waren er 5 mensen die wilde komen kijken. Ik stond op nr 3. Dus tja dacht dit gaat hem niet meer worden.
Maar kreeg toch bericht of ik wilde komen kijken. Nr 1 en 2 konden die dag niet of ik interesse had om die dag te komen kijken. Ja dat had ik wel. Dus ik ben diezelfde middag gaan kijken en rijden.
Wat een WOW gevoel had ik. Nog nooit op zo een paard gereden met deze kwaliteiten. En karakter ... na het rijden legde ze haar hoofdje tegen me aan van zo .... Vertrouwen was er en het voelde goed aan.
De volgende dag terug gegaan met mijn instructrice en in de buitenbak gereden om te kijken of ze daar ook zo braaf was. En dit ging ook goed. Na even bedenk tijd wist ik het toch echt ik ging haar kopen.
Februari:
Dit was de maand van keuring en ze kwam erdoorheen. Dus Fiesta kwam naar mij toe.
Al snel merkte ik al wel dat ze toch erg wakker was en nog wat onwennig en schrikachtig maar ook beetje lomp. Mijn voeten ontgelden dit soms.....
Dag na aankomst is ze gelijk samen met Bonnie de wei in gegaan. Dit ging gelijk erg goed en was gewoon een leuk stel.
Maart:
Ik begon met wintersport dus Fiesta kon bijkomen van haar eerste weken op de boerderij. Ik heb haar zadel ook terug naar de vorige eigenaar gebracht want die hadden inmiddels een ander paardje op het oog en ook gekocht. (leuke van alles was dat dit paard ook op mijn lijstje stond om te gaan kijken)
Na weekje wintersport zou zadelmaker komen om voor Fiesta een eigen zadel aan te meten. Mijn vader had helaas ook bedacht om blokken in de bak te zetten met materiaal wat in de bak kwam om te verspreiden. Dus mijn planning ging wat in de soep. Kon haar moeilijk longeren. Dit uiteindelijk op andere locatie gedaan.
Maar zadel passen toch maar in de bak. Er proberen rondom heen te rijden. Ging best tot ze schrok en met haar hoofd tegen mijn neus kwam en ineens omdraaide. Tja boem daar lag ik.....
Tweede zadel wat ik wilde proberen lag prima en mocht ik op proef houden en spraken af om later verder te kijken. Dit zadel is het uiteindelijk ook geworden.
Schrik zat er bij mij wel in. Paard is meer wakker en bosjes en wind is niet echt haar ding. Na erg wennen aan haar reacties kan ik inmiddels zeggen dat ik dat goed uit kan zitten.
April,
Geen foto's van. Deze maand ook weinig te melden dan dat we lekker verder rijden en elkaar beter leren kennen.
mei:
Hier zijn voor het eerst foto's gemaakt dat ik op Fiesta zit. Erg confronterend wel. Maar het ging die dag ook niet heel fijn. Het waaide flink en ze vond veel eng en kreeg haar niet fijn de bak door. Aan einde wel en ging het beter maar op moment van foto's was het nog zozo.
Juni:
ook geen foto's
Juli:
Hier reed ik mijn eerste oefenwedstrijd. Ik leste wel op andere locatie maar verder was dit tweede locatie voor mij en haar samen. Losrijden in binnenbak en proef buiten. ?Losrijden ging gelijk erg fijn. Ze was goed bij me en fijn aan de hulpen.
Toen de pauze begon ben ik richting de buitenbak gegaan om de ring ook te verkennen. Zo ook andere combinaties die dit deden.
Fiesta was erg braaf tot de andere terug naar losrijdbak gingen. Ze stond op 2 benen. Ik schrok behoorlijk. Dit is namelijk mijn grootste angst... steigeren. Toen ze weer op 4 benen stond en ik haar been gaf liep ze gelukkig goed door en heb daarna gewoon fijn mijn proeven kunnen rijden. Tja schapen die ineens op de dijk staan zijn eng maar verder bleef ze goed bij me en heb ik mijn doel behaald.
Augustus:
Hier heb ik wederom geen fotos van maar heb wel het officiele debuut gemaakt. Ging fijn en reden onze eerste winstpunt.
Hierna begon het eigenlijk steeds wat minder te gaan. Ze ging wat uittesten, af en toe staken. Tja waarom.... Zadel bleek niet fijn meer te liggen.
September:
open dag van de rijvereniging. Ik zou clinic mee rijden van een clubgenoot. U25 amazone. Ik was inmiddels best gespannen. Want het ging nog steeds niet fijn. Ik raakte meer gespannen hierdoor en werd angstig. Besloot wel om te gaan en moet zeggen Heb nog fijn rond kunnen sturen maar tja....
De dag na de open dag had ik mijn tweede wedstrijd. Deze was ivm hittegolf verzet en nu stond er enorm veel wind. Ben wel gegaan opgeven kan altijd nog. Maar toen ik eenmaal binnen zat te wachten kwam spanning nog harder binnen. Dit werd gezien en kreeg uit onverwachtse hoek hulp aangeboden. Losrijden begon ook niet lekker. Ze wilde alleen maar de baan uit. Maar na meelopen kon ik haar aan het werk houden. Ooh wat liep ze fijn.
Tot... er een andere ruiter van haar paard viel en paard los door de baan ging. Ik was met Fiesta erg blij ze bleef staan. Maar toch besloten af te stappen omdat ik niet wist wat andere paard verder ging doen. Vrij snel moest ik mijn proeven in. Bordjes vielen om en die hebben we maar laten liggen. Na rondje links en rechtsom rond de bak en matig binnenkomen toch 2 fijne proeven en 2 winstpunten rijker.
Maar innerlijk spanning rijker. Ik was bang en angstig. Wat een rotgevoel en wat werd ik onzeker. Is ze toch wel geschikt voor mij, zo een sensibel paard met dit karakter. Anderszijds was ze ook lief en op andere dingen reageert ze dan niet. Maar ze is zo slim. Stond echt op punt haar te koop aan te bieden. Maar mijn gevoel hield me tegen.
Ik ben een doorzetter en geen opgever. En ik moet het gewoon een kans geven. Dus dat deed ik. Kreeg wederom hulp uit onverwachtse hoek en les nu 1 a 2 keer per week.
Begonnen aan longeerlijn terug naar basis en langzaam gaan we weer de goede kant op. Krijg weer wat meer vertrouwen en angst is wat minder. Ben er nog niet.
ook ben ik grondwerk op gaan pakken waardoor de band tussen ons ook beter wordt.
Geniet ik van dit paard....
JA met volle teugen. Het is en blijft een geweldig dier. Als ze eenmaal loopt en het gaat fijn is het zo fijn. Longeren gaat goed enz.
Oktober en november dan ook geen foto's
Ik train lekker verder met Fiesta.
Het gemis van Verona is er ook. Maar paarden vergelijken mag je niet. Deze zijn zo verschillend. Enige overeenkomst is dat ze beide zeer slim zijn.
Op naar 2017
