Geplaatst 
Maart:
Op 246 dagen dracht liet kleine Phaedron, toen nog bekend onder de werktitel 'Pinassa' al duidelijk merken dat ie druk aan het oefenen was met bewegen daar binnen
April:
En op 278 dagen dracht had ik alleen de vorm van de oren nog niet gezien
Die arme Nas heeft het toch zwaar gehad hoor...Juni:
Op 22 juni was het dan eindelijk zo ver! Na 3 weken waken, een camera die het veelal af liet weten en een heuse fopmerrie spoot de melk eruit en om half 1 's nachts was daar de eerste blik op kleine Phaedron... Stevige, spierwitte voetjes...en ik wist al dat het een bonte hengst moest zijn. Te stevig voor een merrie en zo veel wit kon nooit zonder vlekken uit Nas komen!
Na een ontzettend vlotte bevalling lag daar dan inderdaad een bont ventje in het stro...
Voor het eerst naar buiten, 16 uur oud
Het geluk was van korte duur...
Krap 60 uur oud trof ik hem doodziek aan op stal, het begin van een ongelooflijk zwaar weekend. Bij dierenartsbezoek nummer 3 die dag kwam de uitslag van zijn bloedtest en bleek hij extreem uitgedroogd. Was het advies eerder al om hem naar de veulenbrigade in Utrecht te brengen, nu was het dat helemaal. Volgens Utrecht was het een klein wonder dat hij met zijn bloedwaarden überhaupt nog stond en als ik hem thuis hield zou hij het sowieso niet halen. Sta je dan... In overleg met bevriende fokkers toch de knoop doorgehakt het thuis te gaan doen. Met steun van ontzettend goede vrienden, vreselijk lieve ouders en een waanzinnig goede dierenarts zijn we voor hem gaan vechten. 72 uur lang is hij zwaar kritiek geweest en ik denk dat we hem 3x voor de poorten van de hemel weg hebben gesleept... 72 uur lang heb ik niet geslapen. En wat ik nog steeds bijzonder vind is hoe je dan tóch blijft functioneren... Ik at alles wat mijn lijf niet hebben kon, sliep niet, was ontzettend intensief bezig. En toch kon het allemaal. De genezing van een pas gezette tattoo stond compleet stil. Alsof alles even ''uit'' gaat om maar te blijven functioneren...
Zoals de titel van dit topic al doet vermoeden is alles niet voor niets geweest, kleine Phaedron vocht als een bezetene met ons mee en gaf geen moment op. Wat een ongelooflijk dapper en sterk ventje!
Het was Nashwa die mijn hart in duizend stukken brak die dagen... Om zo'n klein, kwetsbaar veulentje zo ziek te zien....dat ging nog. Daar vochten we immers voor. Maar Nashwa... Altijd zo gek op veulentjes en nu had ze er zelf eentje, en was hij zo ziek. Ik heb nog nooit een wezen zo compleet machteloos en intens droevig zien kijken en ik hoop het nooit meer te zien. Het raakte me tot in het diepst van mijn ziel, gaf me extra kracht om door te gaan.
Om maar even een beeld te krijgen bij wat zo'n weekend met je doet
paarkilolichter
Een volledig verslag van wat we die dagen mee hebben gemaakt staat in
[KS-ITP] Volgens de artsen zou hij de ochtend niet halen..
Na die moeilijke start, waar nu echt niets meer van te merken is, gelukkig alleen nog maar heel veel pret!
Juli:
Natuurlijk moest fotograaf Reindert Jansen komen om dit dappere kereltje op de foto te zetten!
Augustus:
En in augustus....waterpret! Mee aan de hand van een van de mensen die 72 uur samen met mij had gevochten voor zijn leven
Het stoere ventje maakte geen enkel probleem van alle drukte en ook de zee was geen punt voor hem....deed ie gewoon effe 
En ook Reindert kwam gewoon nog een keer
September:
In september togen we naar de NRPS veulenkeuring! Ik ben gek van Arabierenshows, doe daar ook veel mee, dus een keuring mocht mijn eerste gefokte veulentje niet overslaan. Met zijn hoge percentage Arabische bloed (95,32%) absoluut niet te vergelijken met de ''echte'' NRPS ponyveulens maar met een tweede premie in the pocket vertrokken we toch trots weer naar huis. Had dat stoere ventje óók gewoon maar even zonder blikken of blozen gedaan! Nas en ik misten vooral het spektakel dat bij een show hoort, als je dat gewend bent is zo'n keuring wel even omschakelen
Op chique met zn knotten, avond voor de keuring:
Oktober:
Als je dan zo stoer, wereldwijs en dapper bent mag een schriktraining natuurlijk ook niet ontbreken! Hoewel de insteek was om met Nas in de weer te gaan werd het uiteindelijk vooral lol trappen met Phaedron, die alles even prachtig vond
November:
En dan is het november.... En wordt het kleine ventje toch wel erg groot. En heeft ie een hoop lol met een bal, want die saaie theemutsen waar ie mee staat willen nooit spelen
En als je dan heel groot bent, mama alleen nog maar heel veel honger heeft en je nieuwe baasjes je al geregeld komen knuffelen....wordt het tijd om 's nachts alvast alleen te gaan slapen. En als je Phaedron heet kun je dat zonder een centje pijn!
Nog heel even pret maken met het bonte kereltje en dan is het alweer tijd dat hij naar zijn nieuwe huisje vertrekt. Hij zal daar over een aantal jaren eerst kilometers gaan maken voor de wagen alvorens onder het zadel te worden beleerd. Springen, dressuur, buitenrijden...hij gaat het allemaal doen straks en no doubt about it dat deze veelzijdige en actieve toekomst hem uitstekend past!
Tsja en 'penny-veulen' staat natuurlijk niet voor niets in de titel...want Phaedron is een heuse celebrity sinds vandaag! Met een gave reportage in de Penny is ons avontuur van de afgelopen maanden helemaal compleet
Het is bijna onmogelijk om de afgelopen tijd in 15 foto's te omschrijven.. Na zijn moeilijke start lijkt hij er extra op gebrand om altijd plezier te hebben in het leven, en dat straalt hij ook uit! Iedereen wordt onmiddellijk vrolijk van hem en iedereen is dol op hem.. Ben heel blij dat hij naar zulke lieve mensen gaat en dat ik hem nog altijd kan blijven bezoeken, want die vrolijke snuit gaan we echt wel missen op stal!
*Smile!*
