Geplaatst 
Na een verhaal dat een aantal wellicht wel kennen, waarin ik machteloos stond en afscheid moest nemen van mijn lieve vriendinnetje Bubbles, heb ik inmiddels alweer 2 jaar een nieuw maatje.
Al ruim twee jaar mag ik genieten van mijn knappe draverruin Zion.
Zion is inmiddels 10 jaar en heeft vroeger op de baan gelopen.
Hier 1 van z'n eerste dagen bij mij
Zion creëerde een behoorlijke wintervacht en omdat hij vrij lang stil had gestaan en al snel ging zweten van een beetje inspanning besloot ik hem te scheren. Zijn lichaam ging zonder stress maar dat grote apparaat op z'n benen moest ie niet.. Dus dan doen we het in alle rust zo met een tondeuse
Je vond het heerlijk om uit je stal te hangen en alles naar buiten te kijken. Het gat in de staldeur was je niet zo'n fan van, dus als ik er was ging de deur open, touwtje ervoor en je kon lekker hangen
Na een half jaar en een aantal buitenritten vechten kwam ik erachter dat je bitloos veel relaxter was. Dus sindsdien hobbelen wij lekker zonder bit buiten.
In april liet Zion mij behoorlijk schrikken. Terwijl ik in een werkbespreking zat had Zion een slokdarmverstopping gekregen. Tijdens de pauze kregen mijn stalgenoten mij eindelijk aan de telefoon dus ik ben direct de auto in gesprongen en letterlijk naar stal gevlogen. Daar aangekomen was je een zielig hoopje dat alleen maar slijm ophoeste en het droop uit je neus. Na mijn laatste paar paarden was ik doodsbang om jou te verliezen. De dierenarts was uiteraard al gebeld (al voordat mijn stalgenoten mij hadden gesproken gelukkig) en die kwam snel. Zion kreeg een spierverslapper en een pijnstiller en daarmee zou het over moeten gaan. Anderhalf uur later, inmiddels half 11, nog niet minder. Dus hop, op de trailer naar de dierenarts. Daar meteen een sonde erin en die dierenarts (was een andere dan die eerder was geweest) vroeg zich af waarom dat niet meteen was gedaan. Nadat de prop eindelijk loskwam was Zion ook snel weer de oude.. Mijn maatje mocht gelukkig nog bij mij blijven.
Rond juni 2015 klapten we over de kop, en weg was je.. Was heerlijk aan het rijden met een vriendin tot Zion struikelde en we samen over de kop sloegen.. Daar lag ik dan op de grond met het hoofdstel in m'n handen. Weg paard.. Omdat ik behoorlijk pijn in mijn lichaam had besloten dat we zsm richting stal moesten. eerste stuk heb ik gelopen want daar kon geen auto komen, bij de weg ben ik opgehaald door de staleigenaar. Al snel bericht van de politie dat mensen hem hadden gevonden en gevangen. Stalbaas met vriendinnetje daarnaar toe met de jeep. Daar hebben ze Zion aan het halster meegenomen. vriendinnetje is achter in de jeep gaan zitten en hield Zion vast zodat het wat sneller ging dan wandelen. Prachtig vond ie het! Gelukkig had Zion er niks aan over gehouden
Zion bleek behoorlijk bomproof te zijn
In september 2015 had ik het financieel wat lastiger en besloot ik Zion te verhuizen naar een goedkoper plekje. 24/7 buiten, aan de Veluwe, maar helaas een stuk verder rijden. Hier werd hij dikke vrienden met baby Rosey
En uiteraard hebben we genoten van een aantal prachtige ritten over de Veluwe!
In december 2015 was het eindelijk zo ver. Ik ging samenwonen en Zion mocht meeverhuizen naar de paarden van m'n vriendin. Oftewel 24/7 weidegang met grote inloopstal, 2 maatjes en op een steenworp afstand van ons huisje! Uiteraard even alles goed inspecteren
Inmiddels bijna een jaar verder en we genieten samen van de prachtige omgeving hier. Zion is onwijs opgebloeid sinds hij 24/7 kan bewegen, is erg happy en kan het goed vinden met z'n weidegenoten gelukkig!
Helaas staat Zion nu tijdelijk stil omdat ik met m'n voet in het gips zit
Ik hoop hem snel weer op te kunnen pakken en wil volgend jaar gaan trainen voor endurance.
Maar bovenal, lekker genieten! Want ondanks dat hij Bubbles nooit kan evenaren is hij wel m'n vriendje
