Geplaatst Augustus 2014 verkocht ik mijn haflinger Wander. Zijn nieuwe eigenaresse en ik wouden toch wel graag naar de zee toe. Nou dan gaan we toch gewoon samen?
Ik wou altijd met die pony al naar de zee, dus eigenlijk was dit wel een soort droom die uit kwam.
Het was 3 weken voor dat we weg gingen nog erg spannend of we überhaupt nog wel konden gaan... Alles maar dan ook alles zat tegen. Toen we eenmaal op de boot waren was het toch wel even een opluchting.
01. Vrachtwagen vol geladen, op naar de andere kant van het land om Wander en zijn eigenaresse op te halen!
02. 2 vriendjes die jaren bij elkaar in de wei gelopen hebben waren weer herenigt! Zo mooi om te zien hoe die 2 elke weer herkende. Vanaf hier was texel nog maar 45 minuten rijden.
03. Maandag gelijk ook al lekker een rondje gemaakt, alleen de zee niet kunnen vinden
We werden door mensen de hele verkeerde kant op gestuurd. Toen kwamen we een mountainbiker tegen, en die ging de weg even zoeken voor ons, zo dat we wisten hoe we de dag er na moesten rijden. Wat een aardige meneer was dat! Hij kwam ons zelfs in het bos opzoeken om het ons te vertellen.04. Op dinsdag hadden we dan eindelijk de zee gevonden! Maar dat stoere paard van mij, die normaal echt overal door en overheen loopt, wou gewoon geen natte voeten krijgen. Dat texelse water vond ie maar raar
05
06. Op woensdag ben ik alleen gaan rijden, vriendin wou haar pony een dagje stil zetten. Ik had met mijn ouders bij paal 17 afgesproken om wat foto's te maken. En Armando wou eindelijk natte voeten krijgen toen hij eenmaal door had dat er geen zee monsters waren.
07
08
09 op donderdag een rustig laatste rondje gemaakt naar paal 15. Wat een super mooie natuur kom je daar tegen! ik wou dat wij hier zo iets hadden!
10
En toen was onze vakantie al weer voorbij.
Volgend jaar ga ik zeker nog een keer, maar dan nog wat langer.
