Maar na heel veel wonderen weet ik nu bijna 4 jaar later (ja 4 jaar alweer) dat het wel goed komt.
Voor de mensen die pebbels haar verhaal niet kennen.
Ze brak haar voorbeen.

1.5 jaar geleden heb ik gebeld naar de dierenarts voor overleg.
Pebbels deed het super maar had het voorjaar in haar bol
Ze brak alles af en was totaal niet zuinig op zichzelf
We namen het besluit om haar voorzichtig in het werk te zetten zodat ze rustiger zou worden.
Niemand kon vertellen wat met haar achtergrond nog wel of niet mogelijk was dat moest afgetast worden.
Ik vond dit zo spannend dat ik uiteindelijk besloten heb om haar toch te laten staan en te wachten tot ze de wei in kon.
Na flink wat nagelbijten heeft ze toch zichzelf heel gehouden
Zo stond ze dus nog gewoon lekker op pensioen.
Maar dan begint er een verandering plaats te vinden in het humeur van pebs.
Ze werd zuur en begon haar weidegenootjes lastig te vallen en op te jagen.
Totaal niks voor haar, ze is gek op kriebelen en het kuddeleven.
Met vd probeerde ik haar geestelijk een beetje bezig te houden maar dit vind ze niet leuk...
Tja daar sta je dan kijkend naar je dier die zichzelf in de weg zit.


Een aantal maanden geleden nam ik het besluit therapeutisch met haar te spelen met de lange lijnen.

Ze knapte er van op
Al snel liet ze merken dat ze meer wilde en stapje voor stapje zijn we het gaan uitbreiden om te kijken hoe haar been het houdt.
Inmiddels zijn we zo tot de ontdekking gekomen dat longeren met dubbele lijnen ook tot de mogelijkheden behoort.
Dat brengt mij terug tot de uitspraak in de titel "ze toch een spuitje dat komt nooit meer goed"
Ze heeft vaker het tegendeel bewezen maar dit had ik bijna 4 jaar geleden nooit gedacht!!
Ze staat niet vaak in het werk (1 x per 6 weken ongeveer) want voor mij is het nog steeds genoeg geweest en hoeft het niet zo nodig ,maar wanneer ze zuur begint te worden mag ze even haar koppie leegmaken aan de lijnen.
Ik vind dag we weer kunnen spreken van een wonder.
En ik ben daarom ook trots op haar dat ze het toch allemaal flikt!
