Ik heb lang aangemodderd met m'n KWPN. Altijd maar lopen denken 'dit is normaal' , 'dit komt wel goed' , 'je kan niet met elk die een klik hebben' , ' prestatie gericht ga je niet beter vinden', 'zet dat wandelen toch uit je hoofd' , 'elk paard heeft een kantje',....
Ik kon vrij veel opgeven omdat ik een doorbijter ben, maar het niet kunnen wandelen omwille van zijn wispelturig karkater vond iedereen rond me uiteindelijk een brugje te ver.
Vandaar heb ik met kerst de knoop doorgehakt! Er zijn te veel goedzakken in de wereld, om elke keer met een overlopende emmer terug thuis te komen van paard. Paard heeft een geweldige nieuwe thuis gevonden. Hij wordt bijna elke dag gereden en vind de tijd en energie niet meer op de aap uit te hangen. Die tijd vond ik met studeren niet.
Ik heb me lang de vraag gesteld of een ander paard nog wel de moeite voor me was. Een passie blijft een passie. ik twijfel vandaag de dag nog wel of ik er wel voor ben weg gelegd. Zelfvertrouwen is met vorig paard mee vertrokken vrees ik
.Maar goed, get yourself together denk ik dan, wat wat nu op de wei huppelt is te lief en te mooi
Lejano ( PRE) ruin (sinds 2 maanden). Bijna 10 jaar oud.
onze eerste foto

toen ik hem een weekje had en hij net geruind was, was weinig toegelaten.... Model staan was geen probleem
Mijn allerbeste friendo en haar kleerkast kwamen naar ons toe!





3 weken na castratie mochten we rustig wat draven en stappen. Hier de eerste keer er terug op. Nog met het oude vertrouwde bitje (stang). Er was al genoeg veranderd voor hem
stress en houding doet niemand goed

nu twee maanden later kennen we elkaar al wat beter. Ik ben me al bewust van heel wat do's en don't's. Ik ga nu voor 2 maanden de blok in en hij de wei
Maar: men nieuw moto: Zelfs al gaat het nu eens fout: Hij is wel KNAP

ondertussen hobbelen we ook op een trensje, waar hij soms nog gewoon doorloopt
Ik wil nog wat te veel controle uit angst, ben er me van bewust dat ik het allemaal wat meer moet durven loslaten! Eerste waar ik na de examen mee begin 


en nog een laatste met met gouden vriend aslan erbij

Het is mss een verkeerde ingesteldheid, opzoek gaan naar dat paard wat je ooit had. Helemaal wat anders was voor mijn geen succes. Dus ik hoop dat plan B mag uitdraaien op de zelfde manier als dat het ooit met kadjar gegaan is (- het ziek worden dan) en dat we binnenkort weer km's kunnen gaan wandelen