Geplaatst Een paar weken geleden besloot ik Zyalda te koop aan te bieden. Niet omdat ik haar zat was
(integendeel, ze deed het fantastisch de laatste maanden) maar omdat samenwonen en sparen
met een eigen paard in de randstad gewoon niet makkelijk is (zeker niet als je graag op een stal
staat met luxe). Een hele moeilijke keuze want ik ben zo ontzettend gek op mijn meisje.
(foto helaas qua kwaliteit wat verpest door facebook)
Ben zo waanzinnig trots op wat we hebben bereikt afgelopen jaren. Van een paard dat weggekropen
en ver diep in haar schulpje zat naar een paard die op ontdekkingsreis wil. Een paard die jou als ruiter
alles wil geven en extra haar best doet om dat extra schouderklopje te krijgen. En wanneer ze dat
schouderklopje krijgt dan voelde je haar helemaal ontspannen onder je.
(Beknopte versie voor wie Zyalda niet kent; Zyalda (toen bijna 7 jaar en nu bijna 12) is voor mij door veel handen
gegaan. Fokker, handelaar, handelaar, particulier, handelaar en daarna bij mij. En dat binnen 3 jaar.
De particulier die haar gehad heeft kon niet met haar overweg. Ze was namelijk volgens hem te heet.
Eenmaal bij mij viel me op dat ze vluchtte als er druk op het bit kwam. Ik heb toen de tandarts laten
komen en die kwam tot de conclusie dat ze nog nooit aan haar gebit was behandeld. Er zaten flinke
haken aan haar kiezen waardoor haar wangen open lagen en een aantal haken waren afgebroken die
had ze met kauwen op voedsel in het tandvlees van haar onderkaak gebeten. Die zaten daar al zo lang
dat ze waren ingegroeid. De tandarts vond het zo'n vreselijk braaf dier omdat ze nog steeds hapte
naar haar bitje en de neusriem aan liet snoeren. Dit paard had zeker weten pijn.)
Van lelijk eendje in 2011 (was hier inmiddels een maand of 5 bij mij, behandeld door de tandarts en lekker in gewicht aangekomen maar nog steeds arm bespierd. De enige stevig ontwikkelde spier op haar lijf was de onderhals.)
Naar prachtige zwaan. Afgelopen zaterdag
Een ding was zeker, mijn meisje zou alleen vertrekken naar een andere plek bij de juiste nieuwe
eigenaar. Waar ze mag genieten van veel liefde en aandacht en (hopelijk heel) oud mag worden.
Op donderdag zette ik de advertentie online en zoals ik al verwachtte kreeg ik ontzettend veel
telefoontjes/smsjes/appjes/mails van mensen die mijn superknappe meisje wilden bezichtigen.
Ik wist gewoonweg niet waar ik mensen moest plannen. Ik wou niet iedere dag volslagen vreemden op
haar rug zetten. En die zondag stond er een kleine meid van 10 (bijna 11) voor mijn neus. Samen met
haar ouders. Ze zochten een wat ouder paard die lief, braaf en netjes opgevoed was. Wat waren
Zyalda en de dame leuk samen. Zy was zo voorzichtig met haar en volgde haar overal naartoe. Zij
hebben haar diezelfde avond al direct in optie genomen. Ik heb toen alle afspraken die stonden (gelukkig) af kunnen zeggen.
Een paar dagen heb ik veel gehuild. Want nu er serieuze interesse bleek en een klein meisje heel
verliefd op haar is geworden was er geen weg meer terug. Nu moest ik ook écht doorzetten.
We zijn even op zoek geweest naar een datum waarop de instructrice mee kon om te beoordelen of
het een goede match zou zijn en de dierenarts kon komen voor de keuring. Ik heb ong. 2 weken lekker
kunnen rijden en gewoon fijn doorgetraind plus een paar fotoshoots gehad om later in het fotoalbum te
kunnen stoppen.
20 Maart hebben we onze laatste wedstrijd gestart. Voor mij een emotioneel moment.
Bij het halthouden en groeten aan het eind van de 2e proef moest ik huilen.
Bij de prijsuitreiking weer, we waren namelijk eerste met een winstpunt in onze allerlaatste proef samen!
De mensen in de kantine keken wel heel gek toen ik huilend mijn prijs op ging halen
(foto helaas qua kwaliteit wat verpest door facebook)
Gisteren was het zo ver.. Zyalda werd aan een serie proeven onderworpen. Eerst onder het zadel met
de kleine meid. Instructrice heeft haar laten rondsturen door de baan met veel wendingen enz. om te
zien hoe mijn knappe paard reageerde. Zy gedroeg zich uiteraard keurig, ik had niet anders verwacht.
Al snel stond de dierenarts klaar die nog even bij het rijden heeft staan kijken van de gup die er op
zat. Hij vond het een heel braaf paard.
Zadel af, halster om en Zy werd onderworpen aan een strenge klinische keuring (wat ik alleen maar
toejuich). De keuring was verbazingwekkend anders dan de laatste die ik had meegemaakt overigens.
Misschien omdat deze dierenarts nog niet heeeel erg lang van de opleiding af is ofzo. Ik weet het niet.
Was wel onder de indruk in ieder geval (de laatste keuring die ik heb meegemaakt was lang niet zo
uitgebreid). Hals, schouder, rug, billen, benen, buik langsvoelen, checken op onregelmatigheden.
Daarna druk op de spieren zetten bij de schouder en oksel, hollen en bollen rug, bij de billen de
spieren aan laten spannen om te checken of ze vanuit het SI gewricht van links naar rechts en
andersom doorbuigt. Kijken of ze kantelt in het bekken enz. (had ik geen enkele twijfels bij, want de
fysio een aantal maanden geleden zei al dat ze super in haar velletje zat).In de mond kijken, hartje
luisteren in ontspanning. Heen en weer stappen en draven, buigproeven. Rondje stap en draf op de
volte op het harde, eerst links. Daarna rechts. Toen nog een extra rondje links en daarna rondje galop
links en rechts op het zachte. Na de inspanning nog een keer naar het hart luisteren en dan de
conclusie.
Goed gezond paard, niets op aan te merken. Goede keus voor een jonge ruiter voor overgang pony-
paard. Koel in het hoofd. Wakker en alert, maar heel braaf. Mooi dier. Positief advies. Paar buisjes
bloed afgenomen, chip gecheckt en het papierwerk opstellen.
Ben je daar even supertrots dat de dierenarts jouw paard net zo goed vind als jij haar vind, maar ook
heel erg verdrietig. Want dit betekend dat ze toch echt dadelijk in de trailer van een ander meegaat.
Paardje op de poetsplaats. Komen de nieuwe baasjes aangelopen met een groot ingepakt cadeau, een briefje en een doos merci.
Het cadeau:
Het handgeschreven briefje van haar nieuwe (bijna 11 jaar oude) eigenaar:
"Lieve Samantha,
Ik ben blij maar ook verdrietig
blij omdat: jij mij zyalda toevertrouwt
en verdrietig: omdat ik jou grote liefde meeneem
Ik zou altijd goed voor der zorgen en je mag altijd langs komen. Ik hoop dat zyalda heeeeeeeel oud wordt en dat ik nog heel veel en lang plezier van haar heb,
Dankjewel je maakt mijn droom waar!"
Jullie snappen natuurlijk wel dat ik heel hard in huilen uitbarstte. Incl. mijn moeder, de moeder van de
kleine meid en de kleine meid zelf hield het ook niet droog (en ik nu ook weer niet). Kreeg een dikke
knuffel van haar en ze zei "Dankjewel, ik ga echt heel goed voor haar zorgen." Later kreeg ze van haar
zus een mooi naambord, blauw met glitters. Waar Zyalda op stond. Ze was zo blij. Heel erg leuk
Ze heeft Zy even lekker geborsteld en toen heb ik haar op de trailer gezet. Ik ben meegereden met
mijn mams (eigen auto) om even op de nieuwe stal te gaan kijken en ze te helpen. Was voor mijzelf
fijn maar leek me ook goed voor Zyalda.
Eenmaal daar liep ze hup zo stalletje in, stak haar neus in het hooi en ging op haar gemakkie staan eten.
Na een half uurtje hebben we haar gezadeld en heb ik haar de nieuwe baan laten zien (waar ze zoals
verwacht niet echt op reageerde. Ze vond het alleen gek dat er mensen de trap op liepen naar de
kantine en ze de voetstappen op het hout hoorde. Maar ze stak eigenlijk alleen dr hoofd even omhoog
met oortjes er op om een keer te kijken en daarna was ze weer met haar aandacht bij mij. Daarna
kleine meid er nog eventjes op en die zat er met een hele grote grijns van oor tot oor op.
Na het rijden de nieuwe poetsplaats van dichtbij bekeken.
Ze stond al te kijken waar haar nieuwe baasje heen ging
Het was zo schattig om te zien dat ze contact zocht met haar (loop je er onder langs, doet ze dr neus tegen je aan drukken)
Merkte dat ik weggaan uit stond te stellen. Wou haar een aai en een knuffel geven wat resulteerde in
een huilbui. Daarna gedag gezegd en weggegaan. Er werd geroepen "je mag altijd langskomen!" en ik
reageerde huilend met "ik kom zeker nog een keertje langs."
Ik ga haar ongelofelijk missen en zal vast nog een tijd "spijt" hebben van de keuze haar te verkopen.
Maar de pijn is wel wat verzacht wetende dat ze het geweldig gaat hebben met haar nieuwe baasje.
En haar baasje met haar.
Wat een prachtige momenten heb ik met haar mogen beleven..
Uit het oog, maar nooit uit het hart..
( Bedankt voor de mensen die het hele verhaal hebben gelezen )
Sterkte met het loslaten, toch fijn dat je het zo hebt kunnen begeleiden. 
en bedankt! Ja wat een verschil he, stond er zelf ook van te kijken 
ik ging op bezoek en toen ging ze heel hard hinniken dat ze mee naar "huis" wou.