Geplaatst: 25-03-16 21:43 
Misschien kennen sommigen de Haflinger Ivar nog wel. Op 23 maart 2011 werd ik de trotse en dankbare verzorgster van dit geweldige paard. Al heel snel bouwden we een enorme band op. Hij maakte me altijd vrolijk, hij was mijn therapeut, de zon in mijn leven. Het maakte niet uit hoe ik me voelde: wanneer ik mijn tijd bij hem had doorgebracht, was ik als herboren en kon ik de wereld aan!
Ik ben elke dag dankbaar geweest dat ik hem mocht verzorgen. Helaas besloot zijn toenmalige eigenaar een kleine 1,5 jaar na onze ontmoeting om hem in de verkoop te zetten. Mijn wereld stortte in. Tranen heb ik gehuild, omdat ik me niet kon voorstellen dat mijn maatje uit mijn leven zou verdwijnen. Ik zette alles op alles om hem te kunnen kopen. Maar zo lang als sommige paarden toen te koop stonden, zo snel was Ivar verkocht... Letterlijk twee a drie uur voor ik zijn toenmalige baasje ging vertellen dat ik hem van haar wilde overnemen, was hij verkocht aan iemand anders.
Op 7 september 2012 vertrok hij naar zijn nieuwe eigenaar... Enkele topics die ik toen plaatste:
[ITP] Ik ga je zo verschrikkelijk missen...
[ITP] Ik mis je zo!
[ITP] Omdat ik hem zo vreselijk veel mis...
Een jaar na de verkoop ben ik hem gaan opzoeken. Ik zag dat hij het goed had en kreeg rust in mijn hoofd. Maar altijd ben ik hem blijven volgen en altijd hield hij een speciale plek in mijn hart. Nooit was ik een ander paard tegengekomen die zo'n indruk bij me achterliet als hij.
En toen.... op 13 maart dit jaar, zat ik wat te Bokken (like always
). Ineens zag ik een advertentie met een wel heel bekend koppie op de foto.... IVAR!!! Mijn hart schoot naar mijn keel. Ivar te koop?! Ik zette meteen alles op alles om een geschikte stal te vinden. Al snel had ik verschillende opties, maar toen de eigenaren van mijn verzorgpaarden me een stal aanboden, kon mijn geluk helemaal niet meer op.Zou mijn lieveling dan toch terug in mijn leven komen? En dat samen met mijn lieve verzorgpaarden? Alles in een?
Op 16 maart ben ik hem gaan opzoeken, om zeker te weten dat ik hem nog steeds leuk vond. Die avond is deze foto gemaakt:
Ondanks dat ik het in mijn hart al wist, toch een nachtje alles overslapen om een definitieve keuze te maken. De volgende dag belde ik zijn toenmalige baasje op om haar te vertellen dat ik hem graag van haar wilde overnemen. Ook meteen afgesproken wanneer hij zou verhuizen. Afgesproken dat 25 maart een geschikte dag was. Oh, wat was dat een lange week!
Maar vandaag was het dan eindelijk zo ver! Mijn allergrootste liefde kwam terug naar huis!
Als een klein meisje dat uitkijkt naar een verjaardagsfeestje wachtte ik op zijn aankomst. De zenuwen gierden door mijn lijf, ik was ook zo benieuwd hoe hij zou reageren op zijn nieuwe omgeving!Alles is goed gegaan. Hij heeft lekker gerend in de bak, wat bokken erbij en daarna mocht hij nog even op de wei. De dames vonden hem erg interessant en hij hun ook! Ook nu hij lekker op stal staat, is hij rustig. Ik denk niet dat het veel tijd gaat kosten voor hem om te wennen
Mijn lieve boef is, tegen alle verwachtingen in, terug in mijn leven! Ik kan het nog steeds niet echt geloven
Toen ik vanavond terug naar huis reed van stal, schoten de tranen in mijn ogen bij het besef dat hij terug is. Ik heb enorm veel zin om weer met hem aan de slag te gaan, onze band weer terug op te bouwen en heerlijk van elkaar te genieten! Ik ben intens gelukkig en dankbaar. Voor mijn gevoel heeft het lot besloten dat we bij elkaar horen 
Welkom thuis, jongen!
) k hoop dat hij je nog herkend, en je veel plezier met hem krijgt, oooohhhh ik wil ook zo graag een poown 
Maarja je zult bij hem vast geen tekort aan plezier hebben en teveel plezier is nooit teveel hé ! 
) nu niet meer naar me hinnikt als ik de stal binnen loop.. Maar met de gedachte dat hij nu bij jou is kan ik daar zeker mee leven 
