Geplaatst Indy is een 15 jarige Pinto ruin die ondertussen een maandje geleden op mij pad is gekomen.
Zoals ik al noemde ben ik al een tijd depressief, gelukkig beginnen de medicijnen eindelijk een beetje te werken. Ik ga nog maar 3 halve dagen in de week naar school, dat is nog net vol te houden.
Maar het is ongelooflijk hoeveel een paard je kan helpen in moeilijke situaties. Zelf de kleine paar uurtjes in de week die ik hem maar zie. Indy is een heel gevoelig, maar toch makkelijk, paard. Als hij op stal staat en hij ziet iemand aankomen word hij super druk en wil heel graag aan het werk. Dan verwacht je dat als hij eenmaal aan het werk mag, dat hij nauwelijks meer te stoppen is. Maar nee, niet Indy. Het moment dat ik met hem naar de bak loop en ga opstijgen, is hij ineens weer rustig. Een perfect paard voor mij dus!
Ik ben Indy zo dankbaar dat ik hem graag even in het zonnetje wil zetten door dit topic!
De eerste keer rijden, het voelde meteen zo vertrouwd!
Hij wil nog wel eens iets te diep lopen, maar hier werken we uiteraard aan
Samen spelen in de bak!
En dit is het filmpje waar ik zo trots en gek op ben, het voelt alsof we elkaar al jaren kennen terwijl dit in werkelijkheid de 4e keer was dat we samen wat deden
View My Video
Daarna mocht ik er zelfs nog even op kruipen, zo zonder zadel en alleen met een halstertje! Zo hebben we wel bijna een uur rond gestapt, lekker genieten van het zonnetje
View My Video
Lieve Indy, bedankt dat je me voor het eerst in een lange tijd weer laat zien wat genieten van het leven is!
