Helaas komt aan alles een eind en juni 2015 heb ik afscheid moeten nemen van ze. Oud en op, het was goed zo 
Sinds eind december 2015 kreeg ik de kans om een tinker te gaan rijden. Een heuse Ierse opa, want meneer is 20 jaar en stond al geruime tijd meer stil dan dat ie werd gereden. De eigenaresse zag dit graag anders en bood mij de kans om weer te kunnen rijden, een mooie win-win situatie dus
En zo ben ik van IJslandse oma's naar een Ierse opa gegaan 
We hebben door het slechte weer de afgelopen tijd niet veel kunnen rijden dus het zal ongeveer de 10e keer zijn dat ik erop zat vandaag. Hiervoor heb ik 6 jaar niet gereden omdat de oma's toen al te oud waren en zeker 10 jaar geen les gehad.
De foutjes zijn er dus wel ingeslopen. Meneer is wat bol
en dat komt mijn beenhouding ook niet ten goede, maar ik kan zelf nog genoeg verbeteren daaraan vind ik
(en mn rechtopzitten en mn handen en mn tenen en mn ...
)Voor nu rijden we dus ook nog lekker gewoontjes rond, ik doe niet aan "geen gelul trek hem in de krul" maar als ie het aanbied uit zichzelf dan is het goed. Voor de aankomende tijd gaan we dus eerst lekker kilometers maken om zowel zijn als mijn conditie op peil te brengen en mij weer te laten wennen aan paardrijden
Zodra we wat verder zijn qua conditie dan wil ik zeker weer gaan lessen om mijn houding eens fiks onder handen te nemen 
Maar genoeg gekletst, de foto's:










Zoals je ziet genoeg dus waar ik last van heb...
Maar waar we pas écht last van hebben zijn photobombende stalhouders
(ik had niks door, eigenaresse van paard maakte de foto en moest hard lachen)
. Grappig die laatste foto