Geplaatst Dit is dus tevens een ode aan Salamon, want hij heeft 2015 voor mij een fantastisch jaar gemaakt.
Januari
30 Januari kreeg ik een berichtje op facebook van de eigenaresse van Salamon of ik het niet leuk vond om Saal te gaan verzorgen.
Ik heb jaren eigen paarden gehad, maar ben zelf ziek geworden, waardoor ik mijn paarden heb moeten verkopen.
Begin dit jaar voelde ik me een stuk beter en was ik langzaamaan een beetje op zoek naar een leuk bijrijdpaardje.
Toen Saal zijn eigenaresse mij een berichtje stuurde was ik ook helemaal euforisch blij!
We hebben kennis gemaakt en ik heb een proefritje gemaakt. Saal had een luchtwegprobleem waardoor die op momenten flink moest hoesten, dus daar diende je rekening mee te houden. Geen enkel probleem voor mij, hij was ontzettend lief en ik was vanaf de eerste dag stapelgek op hem.
Februari
Februari, de eerste maand dat ik Sali verzorgde. De eerste 2x was het een beetje wennen aan elkaar, hij was ontzettend lief, ik was gek op hem.
Toen ik de 3e keer naar hem toe ging en hem riep kreeg ik al een hele diepe intense hinnik, die mijn hart deed smelten.
Vanaf dat moment wist ik al dat wij een ontzettend sterke band zouden krijgen en dat ik hem nooit meer kwijt zou willen..
Gelukkig kan je op dat moment niet in de toekomst kijken..
Maart
We hebben ons heerlijk vermaakt met buitenritten, kroelen, wandelen en vooral genieten van elkaar!
Met de keer dat ik bij hem werd ik verliefder op zijn koppie. Altijd bij aankomst hinnikte die naar me, als ik wegging bleef die me nastaren. Ik deed hem nu pas 2 maanden, maar ik durfde met zekerheid te zeggen dat ik hem tot zijn dood wilde verzorgen. Wat jammer genoeg niet lang op zich liet wachten
.Maar dat wist ik niet, dus ik genoot met volle teugen van mijn maatje.
April
De paardjes gingen de wei op. Hij was de winterperiode wat mager geworden, maar binnen een week op de wei werd die weer voller. Hij zat goed in zijn vel. Ik verzorgde hem officieel 2 dagen per week, maar ik ging minimaal 4dagen per week naar hem toe. Zijn eigenaresse was makkelijk daarin, waar ik haar nog steeds heel dankbaar voor ben. Rijden was voor mij geen must. Ik was al gelukkig als ik hem lekker kon kroelen, knuffelen en een stukje kon wandelen.
Mei/Juni/Juli
Even 3 maanden in 1 stukje. Deze maanden heb ik ontzettend veel foto's gemaakt van mijn vriend. Hij was zo mooi, hij glom als een spiegel, hij was vrolijk. We maakte buitenritten en genoten. Ik was oprecht gelukkig, wat ik al langere tijd niet meer was geweest. Salamon zorgde ervoor dat ik mezelf leerde accepteren zoals ik was. Dat ik goed was zoals ik was.
Hij zorgde ervoor dat ik kon genieten van de kleine dingetjes in het leven. Ik genoot ervan als ik 10minuutjes kon rijden op hem in de bak zonder dat die moest hoesten, dan was ik al helemaal trots op hem!
Augustus
Het was warm en benauwd en Saal had ook wat last van zijn luchtwegen. In de bak rijden deden we niet intensief, wanneer het koel genoeg was gingen we lekker even naar buiten en als het heel warm was dan stonden we beiden te klieren met water.
Wel sprong ik afentoe op je zonder zadel en hoofdstel, alleen met een touwtje om je hals. Wat voelde ik me op zo'n moment vrij.
Als Saal in de paddock stond, dan ging ik bij hem zitten, gewoon genieten van het zonnetje en van elkaar. Soms zat ik wel een uur bij hem in de paddock en dan hing hij met zijn hoofdje op mijn schouder.
Hij was zo'n leermeester voor mij. Hij genoot ook van hele kleine dingetjes.
Met dat ik dit typ schieten de tranen weer in mijn ogen.. Ik mis hem zo.
Begin September
Begin September is de laatste keer dat ik op je heb gezeten, ons laatste rondje door de bak was helemaal tuigloos, puur vrijheid en blijheid en daar ben ik nog steeds heel blij om.
Je kreeg mok, je liep wat gevoelig, dus was het lekker kroelen en knuffelen en voor de rest rust.
Eind September en begin Oktober... De laatste week dat je bij me was.
Maandag 28 september wilde ik je uit de wei halen, maar je wilde niet lopen. Je was altijd al een krampentrekker, maar je krampte nu zo extreem dat ik het niet vertrouwde.
De dierenarts kwam, die zei dat het door de mok kwam, dus zalf en spray gekregen.
Woensdag 30 september waren je benen helemaal dik, je kreeg je ogen niet meer open en je koker was helemaal dik..
De dierenarts weer geweest.. Die zei dat het waarschijnlijk een allergische reactie was op de spray.
Spray gestopt, maar helaas, je ging achteruit.. Heel hard.. Boven de 40 graden koorts, accute maanblindheid. Je was moe, je was op.. We hebben het zo lang mogelijk geprobeerd je op stal te houden en je daar te verzorgen, maar maandag 5 Oktober hebben we besloten je naar Utrecht te brengen. De dierenarts kon niets meer doen, dus er moest verder onderzoek gedaan worden... De trailerrit heb je overleefd, maar je was heel zwak en ziek....
Ik zou eigenlijk meegaan naar Utrecht om je erheen te brengen, maar ik was zo moe, ik heb nachten wakker gelegen. Ik heb je nog op de trailer gezet en toen ben ik naar huis gegaan om te gaan slapen.
Eind van de middag belde je eigenaresse met de mededeling wat ik eigenlijk al van tevoren wist, maar wat je eigenlijk niet wilt weten.. Je bloeduitslagen waren slecht.. Je nieren, longen, lever, hart waren allemaal vergroot. Er was geen kans meer op verbetering.
We hebben besloten je dinsdagochtend 6 Oktober om 9:30 te laten gaan..
Mijn maatje, mijn alles, is niet meer.
Onze laatste foto samen.. Gemaakt in Utrecht op de kliniek.
Tot de laatste seconde je oortjes naar voren.
Hier het In Memoriam topic van Saal:
[IM] Een maand geleden blies jij je laatste adem uit. Ik mis je.
Ik mis hem zo erg.. Zo enorm erg. Maar hij is bij me.
Hij heeft mij zoveel geleerd. Ik ben hem eeuwig dankbaar.
De 8 maanden die ik met je mocht delen blijven voor altijd in mijn geheugen zitten.
Jij was niet zomaar een paard.. Jij was mijn aller- allerbeste vriend.
En ik kan oprecht zeggen dat ik nog nooit zo'n bijzonder paard heb gekend.
Jij en ik waren 1. Zelfs met mijn eigen paarden heb ik nog nooit zo'n band gehad als met jou...
