Geplaatst Lana is geen kruising(!) maar een klassiek gefokte haflinger van tien jaar oud. Ik ben de verzorgster en trainer, de eigenaar staat in voor het voer en de privéweide, de hoefsmid en eventueel de dierenarts. Ik doe zo ook klusjes op en rond de weide/stal/chalet, maar ben de enige die werkt met haar. Af en toe spannen we ze samen eens voor de koets als het weer (en de koets...) het toelaat. Het is een beetje the best of both worlds, al betaal ik ook deels mee voor duurdere dingen. Het is het minste dat ik kan doen!
In januari was het koud, en we hadden samen de sneeuw gezien een paar weken hiervoor. Dat het koud en modderig was hield ons echter niet tegen, en we gingen er helemaal voor. Deze maand was een maand gevuld met loswerk - een fijne periode.
In februari verloren we even ons doel. Ik had het druk met school, Lana werd wat overvoederd, en de ritjes die we maakten waren stil en mistig. Een heel druilerige maand...
In maart kwamen we weer in onze betere spiraal terecht, en Lana leerde veel nieuwe dingen, al zat ik soms erg vast met haar in het grondwerk. Niets leek te helpen, de motivatie was ver te zoeken. We gingen echter nog steeds onze prachtige ritjes maken en kwamen vaak moe terug thuis.
In april kwam de motivatie dubbel en dik terug. Het werken op de grond werd weer fijn en aangenaam, en speels waren we zeker. Er bleef echter iets hangen in mijn achterhoofd - wat gaan de mensen in de clinic van haar vinden?
Mei. De maand der waarheid, want ik kreeg de mogelijkheid om mee te doen in een clinic van Warwick Schiller. We leerden zoveel over deze twee dagen heen en sommige aspecten van de training klikten in onze hoofden. Er zat heuse actie in haar bewegingen en ze slofte niet meer voort. We ontdekten een paar problemen die we dan ook hebben opgelost en ik na de clinic ook verder mee werkte, zoals het niet willen binnendraaien op de linkerhand, niet willen wisselen van hand op de cirkel en volledig uit mijn ruimte te blijven.
In juni was Lana weer fit en gezond, en we maakten langere en langere ritten ter voorbereiding van mijn droom met haar - endurance. Ja, jullie gaan me voor het hoofd slaan met dingen als "Zo'n zwaar paard, dat gaat niet!" en "Daar is ze te lui voor.", maar ik kan je verzekeren dat ze het kan, ze doet het graag, en dat is waarom het draait in de endurance.
Eind juli vertrokken we om nog een droom waar te maken - op trektocht met de eigen monsters. Lana, ik, een vriendin en haar haflinger gingen op weg naar Wallonië. Vijf dagen een hele dag in het zadel, vijf dagen regen, zon, wind en avontuur. Het waren de beste dagen die je je kan bedenken, en de paarden kwamen zo fit als wat terug de weide binnen.
http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=163&t=1854782
In augustus gingen we er volle bak tegenaan. Het grondwerk was nu hoe het zou moeten zijn, Lana was fit en ik had een paard dat er plots uitzag als een sportpaard... enkel langs de zijkant, natuurlijk.
http://boktimg.nl/img/m/6COAV9.jpg
In september was er nog iets gepland dat ik al tijden wilde doen - een rit om de zon op te zien komen. Het was echter een beetje een flop, want de mist was zo dik dat ik mijn vriendin bovenop haar draver niet eens meer zag zitten als ze twee meter voor me liep! Het was wel een heel vreemd gevoel, zo omgeven zijn door mist om 5u 's ochtends. Het was doodstil!
De foto is van de terugkomst, toen de mist al deels was weggetrokken.
Oktober was een stillere maand. Weinig actie, veel haar, en iedereen kroop terug langzaam zijn dunne wintervachtjes in. Het rijden was nog steeds de hemel zelve, maar er stak een groter probleem de kop op...
http://boktimg.nl/img/m/la41WM.jpg
Ik merkte dat ze plots plekken begon te krijgen op haar rug, en dat was meteen een alarmbel... het zadel schoof wel degelijk, maar een ander zadel was niet hoognodig en Lana liep er tamelijk goed onder, dus we dachten er niets over. Tot ik de plekken liet zien aan haar eigenaar en vroeg of ik op zoek kon naar een goed zadel. Hij was ook bereid een deel mee te betalen van het zadel en ik kwam uit bij de zadels van Ghost - niet te duur, in korte maten en ook niet te zwaar. Het moest echter nog een paar weken wachten tot ik eindelijk de afspraak kon maken om een zadel te testen en te komen passen.
In november probeerden we een tussenoplossing te vinden en kocht ik een bontje om het teveel aan ruimte wat op te vullen, maar dat werkte niet. Toch moeten doorknokken voor het zadel, en toen ik het nieuwe zadel testte was er niets anders dan plezier aan Lana te blijken. Ze durfde een keer of twee bokken uit plezier en spurtte de weide af op snelheden dat ik niet dacht die ze kon maken. Ze bewoog vrijer, had duidelijk geen pijn en dat was het dan - dit zadel werd het.
Ondertussen is het december en terwijl we wachten op onze bestelling van het nieuwe zadel houden we ons bezig met plezier, ravotten en tractors stalken, want daar heeft de dame nog steeds wat schrik van. Ze verbeterd telkens weer, en ik kan niet wachten om terug ritten te gaan maken met een happy paardje. Momenteel verdikt ze als een ballon, en ik probeer nog steeds het eten dat ze krijgt wat in te tomen. Dit gaat moeizaam vooruit, maar de eigenaar maakt verbetering!
wat is haar stokmaat?
Nederland is wat ver voor ons, maar ik doe gegarandeerd mee in de clinic in België. Ook super dat het in augustus is, da's een beetje gemakkelijker voor de studentjes onder ons. Nog meer motivatie om te blokken zodat ik geen herexamens heb!
Zo'n tientonnertank hou je niet tegen dan haha
