Geplaatst Maar 7 hectische, geniale jaren zijn het geworden.
Van jachtpaard tot schurftige grasmaaier,van manegepaard tot leasepaard tot uiteindelijk eigenaarspaard.
Ridder spelen, dressuur proeven doorstrompelen, hoogvliegen en neervallen, crossen en springen, processies verstoren en vriend van de allerkleinsten én grootsten, hij is het allemaal geweest.
Maar het begin in 2008 ongeveer, waar hij de lelijkheid zelve was bij onze eerste ontmoeting.
Gedumpt in een weide nadat z'n eigenaar een leukerjongerbeter paard had gekocht,
zo tam als een natte dweil compleet met worstjes manen en schurftplekken. Kortom, ideaal manege materiaal.
Bell deed het echter wel allemaal zonder tegenpruttelen.
Beiden waren we lomp en lui, niet bijster enthousiast en altijd "chill" in 2010
Nors was hij niet bepaald, maar je zag dat het manegeleven niet iets voor hem was. Ik denk dat toen ook de periode was dat mijn jongere zus hem beslisten te leasen.
https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfa1/v/t1.0-9/30803_1370885670486_4416128_n.jpg?oh=a5fe22c3c4d1cdeba303589628903996&oe=56F3F358
En het rijden? Tja, pijnlijk
We reden wat onderlinge wedstrijdjes, en hoewel dressuur (beiden misten we de dicipline, de elegantie en de concentratie
) nooit onze forte is geweest,
ontdekten we wel de voorliefde voor eventing, én springen in 2011
Mijn ouders besloten hem te kopen, en het jaar daarop was het even bidden en rituele offers uitvoeren na een serieuze nageltred. circa 2012
https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpf1/t31.0-8/178502_4365675505283_1708818479_o.jpg
Bijster succesvol waren we niet, en al hadden we wel enkele mooie overwinningen op onze palmares staan,
stonden we meer bekent als "de meid die haar parcours altijd vergeet met de knol die overal doorheen tankt"
Ook was hij telkens het oudste paard van de hoop, hier 19 jaar.
De laatste foto in z'n oude stalling/manege. Na een smerige stafylokokken infectie op alle 4 z'n benen door imo slechte stalhygiene en onvoldoend weidegang,
besloot ik hem te verhuizen naar een boerderij een blok verder waar hij 24/7 buiten kon.
Een gedwongen scheerbeurt en etten potten antibiotica klaarden de klus.
De nieuwe stalling beviel hem, echter had ik steeds minder tijd door studies en ook mijn zus stopte met rijden.
Maar we deden lekker verder, ook toen in 2013 aan het licht kwam dat hij artrose had ontwikkeld in de knieën, en OC + een fragment in de spronggewrichten. Even hebben we getwijfeld, omdat zoveel mis was. Maar ik ben blij dat we hem onder uitstekende begeleiding van mijn DA in actief pensioen hebben gehouden.
Ik vond een leuke bijrijdster, en samen reden we voor de laatste maar de Heilige Bloedprocessie in Brugge.
20 jaar hier in 2014 maar nog altijd kiplekker. Mijn DA is verbaasd dat door gluco toevoeging en aangepaste hoefverzorging hij pijn en kreupelloos loopt
Echter kwam hij amper in de de hand door tijdgebrek, iets waar ik mij behoorlijk schuldig over ging voelen aangezien hij het niet zo fijn vind om wekenlang in de weide niets te hoeven doen..
Tussendoor gingen we mindervalide kindjes gaan entertainen in de plaatselijke speelpleinwerking Oranje. 90 kleine hyperactieve en luidruchtige kleintjes maar Bell gaf geen kick
Augustus 2015, 22 jaar . En de druk om te beslissen wat te doen met hem werd immens. Ik studeer bijna 2u verder, kan er misschien 1 dag in de week graken en in de winter is het onmogelijk te rijden. Door zijn artrose en OC is de winter een moeilijke periode, en is beweging noodzakelijk. Iets wat ik hem niet kon geven.
En dus werden er advertenties geplaatst, en werd elke geintresseerde onder de loep genomen.
Maar wie wilde ook een 'oud" paard met gebreken?
Uiteindelijk vond ik een familie in Gent, met een 26 jarig ex-manegepaard die een maatje nodig had na een verhuis. En zij wilden een wandelpaard.
Love at first sight met zijn nieuwe familie, en we brachten hem weg met gemende gevoelens.
Hij heeft mij uiteindelijk even veel opgevoed als ik hem heb her-opgevoed.
Tranen en woede uitbarstingen, gebroken tenen en vleesloze vingers maar what a ride it was.
Van jachtpaard tot schurftige grasmaaier,van manegepaard tot leasepaard tot uiteindelijk eigenaarspaard.
Ridder spelen, dressuur proeven doorstrompelen, hoogvliegen en neervallen, crossen en springen, processies verstoren en vriend van de allerkleinsten én grootsten, hij is het allemaal geweest.
Maar het begin in 2008 ongeveer, waar hij de lelijkheid zelve was bij onze eerste ontmoeting.
Gedumpt in een weide nadat z'n eigenaar een leukerjongerbeter paard had gekocht,
zo tam als een natte dweil compleet met worstjes manen en schurftplekken. Kortom, ideaal manege materiaal.
Bell deed het echter wel allemaal zonder tegenpruttelen.
Beiden waren we lomp en lui, niet bijster enthousiast en altijd "chill" in 2010
Nors was hij niet bepaald, maar je zag dat het manegeleven niet iets voor hem was. Ik denk dat toen ook de periode was dat mijn jongere zus hem beslisten te leasen.
https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfa1/v/t1.0-9/30803_1370885670486_4416128_n.jpg?oh=a5fe22c3c4d1cdeba303589628903996&oe=56F3F358
En het rijden? Tja, pijnlijk
We reden wat onderlinge wedstrijdjes, en hoewel dressuur (beiden misten we de dicipline, de elegantie en de concentratie
) nooit onze forte is geweest,ontdekten we wel de voorliefde voor eventing, én springen in 2011
Mijn ouders besloten hem te kopen, en het jaar daarop was het even bidden en rituele offers uitvoeren na een serieuze nageltred. circa 2012
https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpf1/t31.0-8/178502_4365675505283_1708818479_o.jpg
Bijster succesvol waren we niet, en al hadden we wel enkele mooie overwinningen op onze palmares staan,
stonden we meer bekent als "de meid die haar parcours altijd vergeet met de knol die overal doorheen tankt"
Ook was hij telkens het oudste paard van de hoop, hier 19 jaar.De laatste foto in z'n oude stalling/manege. Na een smerige stafylokokken infectie op alle 4 z'n benen door imo slechte stalhygiene en onvoldoend weidegang,
besloot ik hem te verhuizen naar een boerderij een blok verder waar hij 24/7 buiten kon.
Een gedwongen scheerbeurt en etten potten antibiotica klaarden de klus.
De nieuwe stalling beviel hem, echter had ik steeds minder tijd door studies en ook mijn zus stopte met rijden.
Maar we deden lekker verder, ook toen in 2013 aan het licht kwam dat hij artrose had ontwikkeld in de knieën, en OC + een fragment in de spronggewrichten. Even hebben we getwijfeld, omdat zoveel mis was. Maar ik ben blij dat we hem onder uitstekende begeleiding van mijn DA in actief pensioen hebben gehouden.
Ik vond een leuke bijrijdster, en samen reden we voor de laatste maar de Heilige Bloedprocessie in Brugge.
20 jaar hier in 2014 maar nog altijd kiplekker. Mijn DA is verbaasd dat door gluco toevoeging en aangepaste hoefverzorging hij pijn en kreupelloos loopt
Echter kwam hij amper in de de hand door tijdgebrek, iets waar ik mij behoorlijk schuldig over ging voelen aangezien hij het niet zo fijn vind om wekenlang in de weide niets te hoeven doen..
Tussendoor gingen we mindervalide kindjes gaan entertainen in de plaatselijke speelpleinwerking Oranje. 90 kleine hyperactieve en luidruchtige kleintjes maar Bell gaf geen kick
Augustus 2015, 22 jaar . En de druk om te beslissen wat te doen met hem werd immens. Ik studeer bijna 2u verder, kan er misschien 1 dag in de week graken en in de winter is het onmogelijk te rijden. Door zijn artrose en OC is de winter een moeilijke periode, en is beweging noodzakelijk. Iets wat ik hem niet kon geven.
En dus werden er advertenties geplaatst, en werd elke geintresseerde onder de loep genomen.
Maar wie wilde ook een 'oud" paard met gebreken?
Uiteindelijk vond ik een familie in Gent, met een 26 jarig ex-manegepaard die een maatje nodig had na een verhuis. En zij wilden een wandelpaard.
Love at first sight met zijn nieuwe familie, en we brachten hem weg met gemende gevoelens.
Hij heeft mij uiteindelijk even veel opgevoed als ik hem heb her-opgevoed.
Tranen en woede uitbarstingen, gebroken tenen en vleesloze vingers maar what a ride it was.
Ik zie een gelukkig paard op alle foto's 
Wijs besluit.
