Falco en ik deden ons vaste rondje, op weg naar de ruiterpaden (zo'n 20-30min enkele reis) was hij uitzonderlijk braaf! Nauwelijks enge dingen, vlot doorlopen, eenmaal in het bos een paar heerlijke stukken galop.

Nou moet je weten dat Falco eigenlijk een watje is. Hij is van suiker en natte voeten zijn helemaal verschrikkelijk. We waren ongeveer een uur onderweg, het ruiterpad was wat zompig, maar we zaten in een heerlijke vlotte draf... totdat een plasje! Falco, die geen rekening hield met het mens op zijn rug, maakt opeens een beweging naar rechts... en BAM. Vol met mijn knie tegen een boom.
Falco, onrustig en niet begrijpend waarom we nou gingen stappen, liep wat mopperend het laatste half uur terug naar stal. Knie deed pijn en het afstijgen was geen pretje...
Zodra ik op stal was (en meneer had afgezadeld, een zweetdeken omgedaan en wat eten had gegeven, zoals een goede ruiter beticht) meteen mijn knie gaan koelen. Mijn ouders kwamen hun zielige dochtertje ophalen, hoewel lopen aardig ging...
En nu?

Ik zit hier met een steunverband en Falco... die staat lekker op stal zijn diner te eten.
Paarden



word een mooi gekleurde knie!!
. Mijn linkerknie is nog steeds niet 100% pijnvrij, ik zal hem altijd moeten blijven trainen en ik ga regelmatig langs de fysio.
maar heb er nog nooit iets aan overgehouden dan een blauwe plek 