Bokt.nl

.. maar sterker terug kwam dan ooit.

Eind Januari plaatste ik de volgende tekst op Facebook:
"En dan toch langzaam het besef dat het wellicht beter is om een ander thuis voor hem te zoeken. Ik heb het geprobeerd, maar de twijfels blijven terug komen. Het gaat gewoon nog een lang traject worden en ik ben te onzeker om dat te gaan voltooien en het dus uiteindelijk zelf weer over te gaan nemen. Hij verdient iemand die hem de rust & stabiliteit kan geven die hij echt nodig heeft. Mocht iemand een geweldig huisje voor hem weten, hoor ik dat graag. Ik heb geen haast en hij gaat ook zeker niet zomaar weg. Bij serieuze interesse, meer informatie via PB."


Ik was het zat, echt helemaal zat. Niet hem, maar mezelf. Ik kreeg mijn vertrouwen maar niet terug en hoewel hij vooruit bleef gaan, bleef ik stilstaan en voor mijn gevoel was het gewoon klaar..
En toen kwamen de belletjes, mailtjes, PB'tjes op Bokt en Facebook. Wat kreeg ik er belachelijk veel en wat vond ik het lastig. Ik wilde hem niet aan de eerste de beste weg doen, ik wilde een fijne en goede toekomst voor hem en het ook voor mezelf met een gerust hart kunnen afsluiten.
Ik begon de reacties te filteren en heb een paar mensen uitgenodigd om kennis te komen maken.
De laatste kijker wilde ook graag rijden en terwijl enkele stalgenoten toekeken, reed hij er nog aardig mee weg ook. Toen uiteindelijk de verkoop onverwachts niet doorging, bood mijn stalgenoot aan hem in de tussentijd wel te willen rijden. In ieder geval proberen, ze durfde het wel aan toen ze de laatste ruiter had zien rijden.
Ik had toch niks meer te verliezen, dus ik vond het allemaal wel prima.

Ondertussen waren we Februari al bijna uit en ging ik door met filteren van mogelijke kopers en is _Dreamer nog langsgekomen voor foto's.

"I want to remember how you've made me laugh, and sometimes cry, and I never want to forget how special and different you are. And how you touch my heart in a way that no one else could.."

In Maart zat mijn stalgenootje voor het eerst op Fie. Stappend zijn we een beetje de bak door gegaan, iets waar ik met mijn trainster al maanden mee bezig was. Toch voelde dit al wat vertrouwder, waarschijnlijk omdat Fie haar ook zonder het rijden al kende? Ik voelde me er in iedergeval wel prettig bij en mijn stalgenoot was ook onwijs enthousiast. En dat om een paar rondjes stappen.. Maar voor wie Fie een beetje kent is dat ook echt wel een fantastisch moment geweest
We deden het lekker rustig aan, maar het vertrouwen groeide wonderbaarlijk snel..

In April verplaatste ik Fie van een stal in 't midden van de loods, naar eentje met buitenluik. Lekker veel te kijken, veel lichter en lekker frisse lucht. Fie was er ook wel blij mee En de tandarts kwam weer op bezoek!
Het ging beter met Fie, veel beter. Dus ik haalde de advertentie maar even van internet af, ik werd inmiddels best wel gek van alle reactie's en vragen. Mijn stalgenootje leek echt heel goed met hem uit de voeten te kunnen en ik merkte dat ik daardoor ook meer ballen begon te kweken. We zetten grotere stappen als ooit tevoren, met veel meer vertrouwen ook. Gewoon doen!
Eind april reed ze los door de bak, in een sukkeldrafje rond Megatrots!



In Mei kreeg Fie er een nieuw maatje bij, Detroit van Detroit@Bokt. En ik dus een leuk nieuw stalgenootje (incl. aanhang ) erbij. Ook werden Fie en ik nog betere maatjes dan ooit tevoren. Stalgenoot en ik bleven ondertussen lekker doorgaan met oefenen en het ging beter dan ik ooit had durven hopen. Het begon nu langzaam bij mij te kriebelen om er zelf ook weer eens op te gaan, maar ik wist dat ik nog even geduld zou moeten hebben..


Halverwege Juni maakte mijn stalgenootje haar eerste echt goede gecontroleerde en losse galopje met Fie. En toen kon ik het al gauw ook niet meer laten om er even op te kruipen, al was het wel nog aan de longe.. (sorry voor de slechte kwaliteit van de foto) Wat voelde dat goed! Het leek alsof ik ineens de hele wereld wel weer aan kon.



Juli is toch wel een erg mooi hoogtepuntje van afgelopen jaar. Na een paar keer erop te hebben gezeten, besloot ik dat ik ook wel los durfde. Inmiddels hadden we ook al in de buitenbak geoefend met rijden, dus daar durfde ik ook wel En daar ging ik dan. In galop, los, door de buitenbak! Dit had ik nooit durven dromen..


Augustus liet Fie merken dat er toch iets niet heel erg lekker zat in zijn lijf. Hij begon met zijn hoofd te schudden tijdens het rijden en liep niet lekker door zijn lijf. Ipv rijden ben ik weer meer gaan grondwerken en longeren en heb de dierenarts/osteopaat erbij gehaald. Hij zat wat vast, dus moest worden gekraakt. Daarna hebben we even rustig aan gedaan en ben ik lekker gaan grondwerken, longeren en vrijheidsdressuur gaan doen. Hij leert ontiegelijk snel en wordt ook bloedje fanatiek. Dus ondanks het niet kunnen rijden, hebben we ons goed vermaakt.

In September begonnen we weer langzaam aan op te pakken. Het was nog even afwachten hoe hij zou reageren, na zolang niet onder het zadel (je wist het bij hem nooit). Maar het voelde gelijk weer goed en vertrouwd. Stalgenoot reed er eigenlijk weer zo mee weg! Al gauw zat ik er zelf ook weer op.
Ik kreeg steeds meer vertrouwen en de verkoop werd sowieso van de tafel geblazen. Ik zat eindelijk weer op mijn eigen paard en ik durfde echt te rijden! Ook kwam Jolliegirl@Bokt gezellig op bezoek



Helaas begon Fie in Oktober in staking te gaan. Hij begon het opzadelen weer vervelend te vinden en dat herkende ik van eerder, het zadel lag niet meer goed. Helaas kan de zadelmaker die ik (perse) wil pas in december. Dus hebben stalgenoot en ik besloten om tot die tijd lekker te longeren, grondwerken en spelen met hem. Geen gehaast, het komt allemaal wel weer. Hij geeft gelukkig duidelijk aan wanneer er iets niet lekker zit, godzijdank.
Momenteel zijn we dus lekker aan't werken vanaf de grond. Ik weet zeker, dat als de zadelmaker is geweest en 't allemaal weer goed ligt, dat we er wel weer komen.


Alle hoop leek vervlogen, maar is dubbel en dwars terug..