Geplaatst 
Van de week kreeg ik Bit Magazine door de brievenbus en zag daar mijn knappe wonderpony op pagina 76 staan.
Promise is een geweldig mooie, lieve, temperamentvolle merrie die lichamelijk gewoon niet zo lekker in elkaar steekt.
Op het moment dat ik besloten heb om Promise niet langer in haar lijden te laten lopen, kwam er een oproep van Bit dat ging over afscheid nemen van je paard. Een vriendin van me heeft me 'getagt' en ik heb een mail gestuurd naar Bit met ons verhaal.
Op het moment dat het interview werd afgenomen was ik zo radeloos, ik wist gewoon niet waar ik goed aan deed.
Helaas kan ook Promise niet praten en ik wist niet zeker of ze pijn had of niet. Ze liep steeds slechter, steeds beroerder en het werd me wel duidelijk dat er nog weinig plezier was in haar leven. In wanhoop heb ik een revalidatietherapeut gebeld om haar te komen nakijken en eventueel behandelen en zij gaf mij zoveel hoop, maar tegelijkertijd zoveel teleurstelling. Ze zei dat ik nooit meer mocht rijden op haar, nooit meer...
Geen bosritjes meer, niet meer naar het strand, ik zakte door de grond. Het was zo fijn om met Promise op pad te zijn en samen te genieten van de natuur...
De foto in het 'groot':
Uiteindelijk is deze therapeut een aantal keer geweest en Promise ging steeds beter lopen. Ze hinnikte weer als ik aankwam, maar tegelijkertijd was het alsof ik elke dag met een aftellende bom in mijn handen stond die ieder moment kon ontploffen. Ze moest weer aan het werk... En het werken aan de hand was hier niet genoeg voor... Ze kreeg weer zoveel energie dat ik samen met de therapeut besloten heb om een (lichte) bijrijdster te zoeken die Promise weer wat aan het werk kon zetten.
Dit ging zo goed, dat we opnieuw samen een keuze hebben gemaakt. 1 Keer per week zou ik er zelf weer op kruipen om te kijken hoe Promise voelt, wat er verbeterd kan worden en wat de volgende stappen zouden zijn.
Ik volg een opleiding tot Revalidatietrainer voor paarden en ik vind het van belang dat (zeker dit paardje, maar eigenlijk ieder paard) correct wordt getraind met een methode die geheel aansluit bij wat voor haar van belang is.
Dit ging zo onwijs goed, dat ik haar zelfs heb meegenomen voor een les weekend van de opleiding. Ik wilde weten wat ik nu het beste kon doen, voor haar, om haar optimaal te laten bewegen.
Normaal gesproken heeft Promise een ontzettend holle rug, maar tijdens de training kwam de bellylift naar voren en zelfs een kleine schoftlift. Ohjee wat was ik trots!!
Aangezien Promise steeds beter loopt en het leven weer steeds leuker lijkt te vinden, durf en ga ik ook weer steeds meer met haar doen.
Zo ook afgelopen Zaterdag. Ze is mee geweest naar een lesdag van Angela Remie waar we eerst een poosje aan de hand aan de slag zijn gegaan en vervolgens heb ik er nog even op gezeten om te kijken wat Angela nodig vond in de training.
Het eerste probleem waar we tegenaan liepen met werken aan de hand: Kantelen.
Promise kantelt haar hoofd ontzettend tijdens het werk. Ze is nagekeken door een kaakspecialist, osteopaat, fysio, chiropracter, enzovoorts, maar nergens lag de oorzaak voor het kantelen.
Angela gaf aan dat ik misschien beter aan de buitenkant van de volte kon lopen, zodat ik haar beter kon aansturen en van haar buitenschouder af kon zetten.
En verrek... het werkte!!
Vervolgens ben ik erop gaan zitten, met barebackpad. Voor de allereerste keer overigens. (jeetje wat zit dat lekker
) En we zijn aan de slag gegaan met schouderbinnenwaarts, wat ze met werken aan de hand wel doet. Eerst uiteraard gewoon gestapt en dergelijke, om te zien of het kantelen nog steeds weg was. Dit was niet het geval dus hebben we haar weer wat gecorrigeerd hierin. En precies, het was weer weg
Jeetje, wat een verhaal is het geworden. Hopelijk is het een beetje interessant voor jullie om te lezen.
Ik ben gewoon zo onwijs trots op mijn lieve meisje dat ze zo geweldig goed gaat, ondanks dat we van zo ver komen.... Ik móést het gewoon met jullie delen!!
