Geplaatst Mijn staleigenaren gingen naar een paardenmarkt. Of ik het niet leuk vond om mee te gaan? Tja, ik heb een super tinkermerrie, dus totaal niet opzoek naar iets anders maar het leek me toch wel heel leuk om mee te gaan!
Dus zo vertrokken we maandag 07-09-2015 om 02:00 naar Elst.
Na een nacht/ ochtend paardjes kijken liepen we ineens lang een diertje waar ons mond van open viel. De uitdrukking vel over bot nam ineens vorm aan. We zagen een schimmeltje staan, met een zadel op (om te verbergen hoe mager ze was?) en een hoofdstel rond de nek. Brood en brood mager met ontstoken ogen. We schudde ons hoofd en liepen door. Ik maak de opmerking: "Voor €50,- koop ik hem en ga ik hem redden!". Stal eigenaar vroeg of ik het meende... Nou, qua geld wordt het lastig, qua liefde/ verzorging niet. Dus ik bel mijn moeder op. "Mam, wil je voor €50,- een broodmagere pony kopen en redden?". Zo lief als mijn mams is, stemde ze in, dus we draaien ons om, om terug te lopen naar de pony en handelaar. Mijn stal eigenaar vraagt wat ze moet kosten en hoe oud hij is. 15 jaar oud en €250,- zegt de handelaar. Wat een idioot! Dus we bieden €50,-. Nadat hij zakt, maar niet tot €50,- wil komen maak ik de opmerking: "Je zou geld toe moeten geven!". Hij kiest toch eieren voor zijn geld, en gaat akkoord met €50,-. Oeps.... Slik.... Heb ik nou net een pony gekocht? Ahum....
Ik stuur wat foto's van haar nieuwe aanwinst naar mijn moeder, maak het touw los (kom erachter dat hij ook een flinke wond onder het halster heeft) en neem hem mee naar de trailer. Al lopende naar de trailer bekijk ik het paspoort. Naam: "Bambi". Hmmm, voor een ruin? Geen idee waarom, maar ik was er heilig van overtuigd dat het een ruin was. Dus de staleigenaar: "Is het geen merrie dan?". Ik kijken, en ja hoor, ze is een merrie! Des te beter
(Heb meer met merries dan met ruinen). Ze liep redelijk braaf de trailer op, en hup naar huis. Ontwormings spuit erin en even lekker aan de hand grazen. Tijdens het grazen maakt ze een "nekharen omhoog gaand" piepend geluid, dus tanden moet ook gedaan worden. Mijn moeder komt gelijk even haar nieuwe aanwinst bewonderen, en is het ermee eens dat we er goed aan hebben gedaan.
Al grazend en lopend aan de hand kom ik er langzaam maar zeker achter dat ze eigenlijk een super karakter heeft! Wat een geluk!!! Ik had haar niet eens aangeraakt dat we haar kochten, dus voor hetzelfde geld wat een bijtende pis merrie. Maar nee hoor, heerlijk aanhankelijk en totaal geen bijter.
Gelijk bij de dierenarts tube oogzalf en honingzalf gehaald en behandeld.
Volgende week komt de dierenarts. Dan wordt haar gebit onder handen genomen, wordt ze goed nagekeken, geënt en meteen opgevoeld. Zo weten we tenminste waar we aan toe zijn.
Vandaag heb ik der een halve vitamine spuit gegeven, en even van top tot teen gewassen met tea tree shampoo. De vervilte haren in der maantop heb ik eruit gekregen, en na de was/ poets beurt ziet ze er gelijk beter uit. Na een dag oogzalf zijn der ogen ook al minder rood en komt er minder troep uit dus dat is mooi!
Voor nu gaan we er flink wat eten in stoppen, haar flink wat tijd geven, en de medische zorg bieden die ze gemist heeft. En wie weet wat voor pareltje er dan onder vandaag komt!!
En van het avontuur tot nu toe blijft dit me wel het meest bij. Mijn oudste dochtertje die haar aait en vraagt: "Mama, waarom doet iemand zoiets?" Als we dat eens wisten....
Special thanks to:
Mijn geweldige mama, die het mogelijk maakt om Bambi een huis te geven die ze verdiend.
Mijn geweldige staleigenaren die mee helpen zodat we haar de beste zorg kunnen geven.
Ik zal proberen alle update's in dit topic te plaatsen, en jullie zo op de hoogte te houden van de vorderingen die Bambi hopelijk gaat maken. Genoeg gepraat, nu de foto's:
Zo troffen we haar aan op de markt:
Zadel en hoofdstel af bij de trailer. Gelukkig geen wonden verstopt onder het zadel, hier waren we wel bang voor:
Lekker thuis in der stalletje:
Grasjes eten sinds waarschijnlijk lange lange tijd:
Lekker bekkie!
Wond op het hoofd duidelijk zichtbaar:
Vanochtend lekker grasjes eten:
Misschien wel de foto die bij mij het meeste indruk maakt. Van een zwaar verwaarloosde pony op de paardenmarkt, naar een gewassen pony, met lekkere slobber, onder het solarium binnen 24 uur.
En wat een andere oogopslag binnen 24 uur:
Maar mager is ze helaas nog wel even:
Tijd, liefde en verzorging. Dat is wat ze nu nodig heeft en wat ze van ons gaat krijgen.
Bedankt voor het lezen!
Groetjes Wendy
. 
Kijkt heel lief uit haar oogjes 
. 
