Geplaatst Jaren gingen voorbij en een natuurtalent, nee dat was ik totaal niet. Iedere les viel ik er wel vanaf maar ik bleef doorgaan. Op mijn 13de ben ik begonnen met een zaterdagbaantje op de manege, van 08.00 uur 's ochtends tot 18.00 's avonds. Het was heel hard werken, mesten, vegen, poetsen, zadelen. Ik was een echte stalmeid maar wat vond ik het heerlijk. Regelmatig met de blaren op mijn handen ging ik weg om de dag erna gewoon weer te werken met tape er omheen. Vakantie's, dat was het einde, heerlijk de HELE dag met de paarden bezig van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Al verdiende het vreselijk slecht voor het toch zware werk wilde ik het voor geen goud inruilen voor een normale weekendbaan. Goed kleine meisjes worden groter en ouder en ik moest stage gaan lopen, al met al heb ik ruim 5 jaar gewerkt op de manege.
Na het verlies van ons vorige paard ging onze zoektocht ging weer van start, wijs geworden uit de voorgaande paarden wisten we wat wel en wat we absoluut niet wilde. Op 3 september 2013 sloeg echter voor mij het noodlot toe. We gingen een paard uitproberen maar dit ging fout, heel erg fout. Zoals altijd ging ik als eerste op het paard, dit was een gewoonte. Ik ben er vanaf gevallen en het paard is op mijn rug gaan staan. Mijn aller eerste reactie was of mijn benen het nog deden. Goddank was dit het geval en kon ik mij concentreren op het ademenen. Ambulance gebeld en eindelijk de pijnstiller, halleluja!! Ambulanciers deden onderzoek en op het moment dat ze zeiden: "We gaan hiermee naar het UMC Radboud in Nijmegen" wist ik eigenlijk wel dat het foute boel was.
In het Radboud aan gekomen werd ik direct naar de traumakamer gereden. Dan staan opeens allemaal mensen langs je bed die allemaal iets van je willen. Kleren kapot geknipt maar mijn laarzen konden gespaard worden, dankzij de ritsen erin! Goed, daar lig je dan poedelnaakt met pijn te wachten op wat komen gaat. Uiteindelijk is er besloten om in de CT scan gelegd te worden. Ik ben gescand van het puntje van mijn hoofd tot aan mijn bekken. Ook is er contrastvloeistof ingespoten wat je het gevoel geeft alsof je aan het plassen bent. De uiteindelijke diagnose was 9 gebroken ribben aan de rugzijde, 2 klaplongen en een scheur in mijn nier, oliebol nu kan ik morgen niet gaan werken. (ik was net 3 dagen door mijn proeftijd) De dienstdoende chirurg is wakker gebeld en deze wilde even afwachten hoe mijn lichaam het zelf zou redden. Hierna ben ik naar de Intensive Care gebracht en ben ik volgepompt met medicijnen (morfine, esketamine, diclofinac en paracetamol). Helaas bleef mij niets bespaard en bleek ik allergisch te zijn voor de morfine.
Nadat dit probleem verholpen was mocht ik na 1 week naar huis! De eerste 3 weken ben ik terug gegaan naar mijn ouders en heb ik heel erg veel pijn gehad. Na deze weken kon ik weer rustig aan gaan lopen, zitten en gewoon wat bewegen.
Uiteindelijk ben ik na 3 maanden weer begonnen met werken. Eerst 2 dagen in de week 1 uurtje, ook omdat ik nogal wat reistijd had wilden ze mij niet teveel belasten. In april 2014 ben ik weer fulltime begonnen en heb ik juni alsnog een vaste aanstelling gekregen
Ook ben ik na mijn ongelukje aan mijzelf en mijn lichaam gaan werken. Ik ben begonnen bij een Personal Trainer en ben op dieet gegaan. Dit alles heeft mij zo ontzettend veel gebracht dat ik in november 2014 voor de eerste keer weer op een paard zat. Het paard wat mijn zus gekocht heeft omdat ik zei dat ze dat MOEST doen.
Hierna heb ik nog een paar keer rondgehobbeld en ben ik in mei 2015 voor de eerste keer weer op een vreemd paard gestapt. Zonder enige vorm van angst.
En dan nu de het moment, de foto waar ik zo ontzettend verliefd op ben geworden... 2 weken geleden, toen was het best heet. Wat ga je dan doen als vrienden een meer in hun tuin hebben
zwemmen! 
Zonder zadel, maar wel met hoofdstel en cap natuurlijk stapte ik zonder enige vorm van angst op Briljantje en zijn we gaan zwemmen. Hij had er zo gigantisch veel plezier in dat hij echt heel hard zwom en toen hij de vijver uitklom ik er, je zult het niet geloven, vanaf viel
Fimpje incl valpartij
Het heeft voor mij zo moeten zijn en ga ik nu rustig denken wat ik verder wil.
