Geplaatst 
Bailey, mijn fjordenman vierde deze week zijn 10e verjaardag en is met ruim vijf jaar ervaring gevorderd Veluwekenner.
Hafmeisje Wente is 5 en nu 2,5 jaar bij mij, en ze wordt zo'n goede Veluweganger!
Toen Wente pas net hier was had ik al zo'n mooi ideaalbeeld in mijn hoofd.
Ik, ooit, op een dag, met twee pony's, rijdend over de zandvlakte op de Hoge Veluwe.
Hoe mooi zou dat zijn, wát een doel om naar toe te werken.
Wente gaat nu alweer twee jaar regelmatig als handpaard mee. Wat begon als kleine stukjes werden gewoon hele ritten, en inmiddels is het rijden met twee pony's zo vanzelfsprekend geworden dat het niet anders voelt dan rijden met één.
Die zandvlakte is niet heel ver weg, maar het is toch in totaal een rit van 28 kilometer.
In de twee jaar dat Wente nu als handpaard meegaat bouwden we kilometers op, stapje voor stapje, rekening houden met haar leeftijd en wat ze aankon. Werkten we aan lichtheid, vanzelfsprekendheid, snelheid en conditie.
Zowel fysiek en mentaal groeide ze, en wat wordt ze knap en dapper!
Afgelopen tijd ging ze vaker langer mee; 15 km, 18 km...
En vandaag was het dan zover.
Vandaag liep Wente de hele 28 kilometer mee.
Langs het veld, de Deelense was, door het zware zand, over de heide.
En zag ze voor het eerst de grote zandvlakte!
Ze heeft de eerste 22 km lopen glunderen en lopen stuiteren; oortjes erop en gáán! Neus in de wind, manen wapperend en genietend. Ze vond het zó mooi!
Bailey vond het supergezellig dat ze ook op de lange rit mee mocht, heerlijk zo met het hele team op pad!
Na 22 km was het meisje ineens toch wel moe (och, ik had haar al 24 keer gezegd dat we echt aan het stappen waren, maar ze stond erop tóch steeds aan te draven
). Pauze met appeltjes maakte heel veel goed.
Hier trouwens het stuk Veluwe dat precies een jaar geleden afbrandde; De bomen doen het niet meer, maar het gras is alweer een meter hoog. Wente vond het wat raar, voor haar natuurlijk de eerste keer dat ze het zag.
Bailey vond het alleen raar toen het nét afgebrand was en er nog brandlucht overal hing en alle grassen en het water vies rook, nu kijkt hij er niet meer naar.
Bijna bij het einde van het pad gingen beide pony's vanuit draf ineens op de rem.
Vier gigantische Edelhertbokken lagen op nog geen 10 meter afstand in het bos en stonden rustig op.
'Bluf', leken ze te zeggen, 'Moeten we rennen voor jullie?'. En ze bleven rustig daar staan.
En voor het eerst, voor het allereerst kon Wente hertjes kijken zonder overstuur rond te hoeven hupsen.
Samen met Bailey.
Twee pony's, lang teugeltje en leadrope, oortjes gespitst, licht alert maar zó zoet, tegenover vier grote edelherten.
DAT is Veluweopvoeding.
Ik hoef vast niet te zeggen hoe trots ik ben.
Geniet van je paarden! 